Ο κ. Ρουσόπουλος είναι σε μεγάλο βαθμό ο αρχιτέκτονας της εικόνας της κυβέρνησης και κυρίως του κ. Καραμανλή. Είναι ένας άνθρωπος που προέρχεται από τα media και ξέρει πολύ καλά πώς να τα χειρίζεται όπως έχει αποδείξει σε βάθος χρόνου. Η Ν.Δ. έκανε σημαία της την “διαπλοκή” (ατυχής όρος, αλλά αφού επικράτησε, τί να κάνουμε) όσο ήταν αντιπολίτευση. Μόλις έγινε κυβέρνηση τα πράγματα άλλαξαν. Ο σχετικός νόμος “κατά της διαπλοκής” φτιαγμένος έτσι ώστε να βρεί αντιμέτωπη την Ε.Ε., προφανώς δεν πέρασε. Η Ν.Δ. τα βρήκε με τα ΜΜΕ, οι ισοροπίες αποκαταστήθηκαν και όλα ταχτοποιήθηκαν.
Αλλά ο κ. Ρουσόπουλος, είχε την ατυχία να πέσει στην περίοδο που η καθυστερημένη τεχνολογικά ελληνική κοινωνία άρχισε να ανακαλύπτει την ελευθερία του internet και τα “νέα μέσα”: blogs, podcasts, youtube κ.λ. Ο άναρχος χαρακτήρας τους και ο αριθμός τους έκανε πολύ δύσκολο τον έλεγχό τους.
Ήταν Οκτώβριος του 2006, όταν ο κ. Ρουσόπουλος μας έδειξε την ανησυχία του για τα blogs αναφερόμενος στο θέμα του blogme.gr
Έχουμε λοιπόν ένα πρόβλημα με bloggers που μεταδίδουν ψέματα μέσω της τηλεόρασης.
– Θ. Ρουσόπουλος, 31/10/2006
Λίγους μήνες αργότερα, πέρασε “στην ζούλα” το Σ/Ν για τα ΜΜΕ (το άκουσε κανείς να συζητίεται σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα ή ήταν μικρής σημασίας θέμα;) όπου μεταξύ άλλων νομοθετήθηκε και ο έλεγχος του ραδιοτηλεοπτικού υλικού που μεταδίδεται μέσω ευρυζωνικών δικτύων από το ΕΣΡ! Προφανώς είναι αδύνατο να γίνει αυτό, επιτρέπει όμως στις αρχές να θυμηθούν όταν χρειαστεί, ίσως επιλεκτικά, ότι ο νόμος το προβλέπει.
Η σημερινή κατάσταση με εκδότες που δίνουν(;)/παίρνουν(;) DVD από τον (κατά περίπτωση) δημοσιογράφο/υπεύθυνο Γρ. Τύπου του Πρωθυπουργού, με τον πρώην επικεφαλή του ΣΔΟΕ να κατηγορείται ότι εκβίαζε εκδότη, με βουλευτή της Ν.Δ. να μεσολαβεί μεταξύ τους κ.λ. δείχνει ότι στα 4 τελευταία χρόνια όχι μόνο δεν έχει αλλάξει τίποτα αλλά ότι η σχέση ΜΜΕ και κρατικής εξουσίας είναι πιο στενή και περισσότερο διεφθαρμένη από ποτέ. Δείχνει ακόμη ότι οι όποιες πρωτοβουλίες της Ν.Δ. στα θέματα των ΜΜΕ δεν είχαν στόχο την εξυγίανση -και σίγουρα δεν την πέτυχαν.
Η υπόθεση του PRESS-GR [1], δίνει άλλη μία αφορμή για να επανέλθει το θέμα του ελέγχου των blogs. Σήμερα ο Ελ. Τύπος μιλάει για “blogoνόμο” που (μεταξύ άλλων) [2]
θα υποχρεώνει τα “ενημερωτικά blogs” να “αναγράφουν υπεύθυνο σύμφωνα με τον νόμο”
και βέβαια… (διακρίνω ένα pattern εδώ;)
“θεσπίζεται η αρμοδιότητα τού ΕΣΡ να επιλαμβάνεται περιπτώσεων blogs που δημοσιεύουν οπτικό/ηχητικό υλικό τέτοιο που εμπίπτει στη δικαιοδοσία του”!
Η υπόθεση του PRESS-GR, ελάχιστα σχετίζεται, κατά την γνώμη μου, με την πλειοψηφία των blogs. Αφορά τους γνωστούς διαχειριστές εξουσίας στην χώρας μας: δημοσιογράφους, πολιτικούς και επιχειρηματίες.
Δεν ξέρω την ουσία της, για να μπορώ να κρίνω τί έχει γίνει. Δυστυχώς ούτε το ίδιο το blog αναφέρει λεπτομέρειες, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε για να σχηματίσουμε γνώμη. Το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι προφανώς δεν χρειάζεται κάποιος ειδικός (επιπλέον) νόμος και ότι η δικαιοσύνη (θα δούμε αν το έκανε σωστά ή όχι) μπορεί να παρέμβει και στα blogs όταν υπάρχει παρανομία.
Αν όμως η υπόθεση αυτή αποτελέσει δικαιολογία για να “ρυθμιστεί” νομοθετικά το περιεχόμενο των blogs, τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Και ο κ. Ρουσόπουλος θα έχει αποδείξει ότι δεν είναι τυχαία Υπουργός Επικράτειας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος από την πρώτη μέρα που η Ν.Δ. έγινε κυβέρνηση -για τους ικανούς δεν υπάρχουν ατυχίες.
–
[1] video από ANT1 και MEGA
[2] λεπτομέρειες και ανάλυση στο blog “Για σκέψου…“
Οχι απλά είναι ατυχές το γεγονός οτι η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει ένα τέτοιο μέτρο με προφανή αφορμή ένα γεγονός το οποίο δεν ξέρουμε ακόμα καλά-καλά τι έχει γίνει και αν όντως είναι αλήθεια τα περι εκβιασμού κτλ.
αλλά απορώ πως δεν έχει ξεσηκωθεί η Online Κοινότητα ακόμα (ισως είναι οι πρώτες μέρες..)
ίσως τα αθέμιτα μέσα που ακολουθούν θέλουν και αθέμιτους τρόπους αντιμετώπισης…
Τα νεύυυυρα μου.
Αυτή η γαμημένη κυβέρνηση θέλει παντού να χώνεται!
Γαμώ την πολιτική μου και τις παπαριές ελέγχου!
Το νομοσχέδιο που περιγράφει ο Ελ. Τύπος φωνάζει από μακριά “απόπειρα αποδυνάμωσης των blogs μέσω κατάργησης της ανωνυμίας τους”. Για να θυμηθώ, πού είχαν προσπαθήσει να κάνουν κάτι παρόμοιο… μήπως στην Κίνα;
Έχω πει και σε άλλη περίσταση και δεν θα σταματήσω να λέω ότι τα blogs δεν είναι ΜΜΕ και δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με τους ίδιους όρους. Ανάμεσα σε ένα ΜΜΕ και έναν πολίτη που θίγεται από αυτό υπάρχει διαφορά ισχύος, καθώς το ΜΜΕ είναι κάτοχος ενός διαύλου επικοινωνίας στον οποίο ο θιγόμενος πολίτης δεν έχει πρόσβαση. Επομένως, σε αυτή την περίπτωση ο νόμος οφείλει να κατοχυρώνει τα δικαιώματα του πιο ανίσχυρου. Στα blogs αυτή η διαφορά ισχύος δεν υπάρχει. Αν θίγεσαι από ένα δημοσίευμα, έχεις τη δυνατότητα να αμυνθείς μέσα από το ίδιο μέσο: αφήνοντας ένα σχόλιο κάτω από την ίδια τη δημοσίευση ή αναρτώντας μια απάντηση στο δικό σου blog (το οποίο, αν δεν έχεις, μπορείς να το δημιουργήσεις στη στιγμή). Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, για όσους δεν γνωρίζουν, θα εμφανιστεί αυτόματα κάτω από το αρχικό δημοσίευμα μια παραπομπή (trackback) στη δική σου απαντητική δημοσίευση.
Στα παραδοσιακά ΜΜΕ μπορείς να αναρτήσεις την απάντησή σου ακριβώς κάτω από την αναφορά που σε θίγει; Όχι βέβαια! Γι’ αυτό χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση. Στα blog όμως;
Pingback: Για να δούμε « Αλέξανδρος Μελίδης
Pingback: adeligia.net» Blog Archive » Press-gr fallout…
Pingback: buzz
Κάτι μου λέει ότι το νομοσχέδιο έχει ήδη επεξεργασθεί και είναι έτοιμο να περάσει στην Βουλή…
Το μόνο που απομένει είναι η έγκριση και το ΟΚ από το Κέντρο Καινοτομ….εεεεε εννοούσα από τον Πρωθυπουργό…
Pingback: Αστέρης Μασούρας
Μάλιστα… @skarab: Ατράνταχτο επιχείρημα.
@vrypan: Σήμερα μάθαμε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει δικαίωμα να ζητήσει διευκρινήσεις από την κυβέρνηση με βάση ανυπόγραφο δημοσίευμα. Λέω εγώ τώρα, μήπως υπήρχε ένα ενυπόγραφο δημοσίευμα, ή δικαστική απόφαση που να τεκμηρίωνε την διαφθορά των κυβερνήσεων Σημίτη, που το σύστημα πλέον φρόντισε να θεωρείτε αυταπόδεικτη, το ίδιο σύστημα που για δικές του υποθέσεις δικαίωμα να μιλήσουμε έχουμε μόνο αν υπάρχει δικαστική απόφαση (από το αρχείο; ).
ΥΓ: Γιατί άραγε τα μη διαπλεκόμενα μέσα αναφέρουν τον ιστότοπο με την επωνυμία press gr και όχι το url του στο blogspot ?
ΥΓ2: Γιατί Παναθηναϊκέ Παναγιώτη δεν αναφέρεις και την προκλητική αντιμετώπιση που χαίρει ο Παναθηναϊκός από τα ίδια μέσα και την ίδια Κυβέρνηση ; (όχι δεν το λέω οπαδικά, το λέω για να δούμε την περίπτωση να χάνουμε κάποια δέντρα συναισθηματικά, όπως φαντάζομαι κάνουν και οι φίλοι της κυβέρνησης, και ίσως να τους καταλάβουμε καλύτερα)
Εξαιρετικό!
Pingback: Blogs και λογοκρισία « singen sang gesungen
Pingback: Il y avais un temps … « Οξύ
Pingback: adeligia.net» Blog Archive » Φακέλωμα 2.0
Πολύ τον ανέβασες τον άσχετο το Ρουσόπουλο. Αν είναι τόσο σπουδαίος αρχιτέκτονας, εμένα μου μοιάζει για “τσαρδί” όλο αυτό που επικρατεί στην ελληνική τηλεόραση.
Όπως έγινε στις συνεντεύξεις του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, στου Αλέξη Τσίπρα, έτσι και στη συνέντευξη που έγινε στο Ρουσσόπουλο, οι ερωτήσεις ήταν:
α) στημένες
β) ανώδυνες και
γ) αποδείκνυαν τη βλακεία του ερωτώντος, προς δόξαν του ερωτόμενου.
Υπενθυμίζω ότι όλες οι ερωτήσεις που είχαν γίνει:
α) στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο ακόμα και από τον Λαρυ Κίνγκ απέφευγαν να τον στριμώξουν να απαντήσει:
- Πως έχασε το θρόνο του,
- Πως τελείωσε 3 στρατιωτικές σχολές σε 2 χρόνια.
- Πώς ενώ τα παιδιά του σπούδασαν σε πανεπιστήμια, αυτός δεν κατάφερε να γίνει ποτέ δεκτός στο Cambridge,
β) Στον Αλέξη Τσίπρα, κανείς ποτέ δεν ρώτησε ποιές είναι οι απόψεις του:
- Για την Ευρώπη,
- Για το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τις κατακτήσεις του ευρωπαΙκού δικαίου και των αποφάσεων του ευρωπαϊκού δικαίου στα ανθρώπινα δικαιώματα και στα δικαιώματα των εργαζομένων (ή μήπως θα έπρεπε να παραιτηθούμε άπό όλα αυτά και να αρχίσουμε να τα διεκδικούμε από την αρχή με απεργίες στις φάμπρικες και με καταλήψεις σχολείων κλπ).
γ) Τον κύριο Ρουσσόπουλο, δεν τον ρώτησε κανείς πως διαχειρίστηκε τις συμβουλές προς Καραμανλή (όποιος και να τις έδινε) περί Μονής Βατοπεδίου, αποπομπής Βουλγαράκη, αποπομπής Ρουσσόπουλου, το πως άρχισε να πέφτει η δημοτικότητα της Ν.Δ. και να νεκραναστένεται η δημοτικότητα του ΠΑΣΟΚ.
Ο Τσίπρας, ο Κωνσταντίνος και ο Ρουσόπουλος,δεν φοβούνται καμιά ερώτηση δημοσιογράφων υπό τέτοιες συνθήκες.