Θα συμφωνίσω με τον Καρπίδη, “Σε παιδιά δημοτικού πρέπει να επιδοτήσουν τους υπολογιστές. Τότε μόνο θα είναι βίωμα στα παιδιά.”
Αλλά θα πάω και μερικά βήματα παραπέρα.
1. ο υπολογιστής δεν πρέπει να είναι επιδοτούμενος στους μαθητές, αλλά δωρεάν. Πραγματικά, αν έχουμε λεφτά για να παρέχουμε ένα και μόνο πράγμα δωρεάν, αυτό θα έπρεπε να είναι ο μαθητικός υπολογιστής και
2. δωρεάν θα έπρεπε να είναι και μία ελάχιστη πρόσβαση στο internet, ας πούμε 512Kb. (έτσι όλοι θα είχαν πρόσβαση και από την άλλη, όχι μόνο δεν θα “καταστρέφαμε” τους ISPs αλλά θα τους ανοίγαμε και την αγορά)
3. ο υπολογιστής θα πρέπει να μην είναι απλά ένα κουτί, αλλά ένας υπολογιστής που να επιτρέπει στους μαθητές να “βουτήξουν” όσο βαθιά θέλουν στην πληροφορική -βλέπε OLPC.
Το αστείο; Όλα αυτά σίγουρα κάποτε θα γίνουν.
Το σοβαρό; Αν γίνουν αργά, θα χάσουμε μία μεγάλη ευκαιρία.
Και εσύ το πιστεύεις; Αλλά σίγουρα στον καπιταλισμό δωρέαν δεν γίνεται για αυτό μίλησα για επιδοτούμενο…Ακόμα και αυτό πάντως αν γίνει με πλήρη επιδότηση στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα θα βοηθήσει. Χαίρομαι που σου άρεσε το αρθράκι μου .
karpidi μπορεί και να το δεις να γίνει και στον καπιταλισμό δωρεάν αν έχουν αρκετά ανοιχτό μυαλό οι ιθύνοντες. μπορεί πολλά να δεις και να εκπλαγείς που τώρα δεν τα περιμένεις.
@karpidi κυρίως
Δωρεάν με την κυριολεκτική έννοια του όρου δεν υπάρχει πουθενά σε κανένα σύστημα και ποτέ. Όλα είναι πεπερασμένα, τίποτα δε γίνεται χωρίς σπατάλη ενέργειας και αυτό ονομάζεται κόστος παραγωγής και ένα μοντέλο που αξιολογεί αυτό το κόστος είναι το καπιταλιστικό ίσως το πιο διαδεδομένο στον πλανήτη σε διαφορετικούς βαθμούς ανά κοινωνία. Ίσως αν αυτή η εταιρεία τα καταφέρει (πολύ χλωμό για την ώρα) κάποτε να το ξανασυζητήσουμε. Τώρα βέβαια εσύ μπορεί να έχεις υπόψιν σου κάτι που εμένα μου διαφεύγει οπότε αναμένω.
“Πετώντας” εμπνευσμένα πυροτεχνήματα του στυλ “Αλλά σίγουρα στον καπιταλισμό δωρεάν δεν γίνεται…” και όντας τόσο σίγουρος μου κινεί την περιέργεια να αναρωτηθώ.
Το δωρεάν ίντερνετ που πολλές εταιρείες πρόσφεραν στην Αμερική αλλά και Ελλάδα και συνεχίζουν να προσφέρουν (πχ το in.gr έχει στην 1η σελίδα ανακοίνωση για δωρεάν πρόσβαση στο ίντερνετ) , όλο αυτό το δωρεάν software και δωρεάν υπηρεσίες που τρέχει όλος ο κόσμος τα Blogs τους και άλλες εφαρμογές πχ email , fotos κλπ(Blogger, Google, Microsoft, WordPress, GPL licences, Gnu Software, yahoo, aol) αλήθεια όλ’αυτά και άλλα πολύ περισσότερα σε τι συστήματα αναπτύσσονται και λειτουργούν; Καπιταλιστικά ή όχι;
Αν και κομπουτερόβιος διαφωνώ με το οτι θα επρεπε να διδιδάσκονται στα δημοτικα υπολογιστές και να τους δίνονται PC. Σε αυτές τις ηλικίες θα έπρεπε μέσα απο το ομαδικό αληθινό παιγνίδι να καλλιεργούν βασικές δεξιότητες και οχι να κάθονται κλεισμένα στο σπιτι και στα ίντερνετ καφε. Υπολογιστές μπορούν να μάθουν και αργότερα.
@nick giantsidis: φαντάζομαι ότι παρόμοιο κίνδυνο διατρέχουν και με το διάβασμα. Υπάρχουν μερικά που κάθονται και διαβάζουν όλη μέρα αντί να πάιζουν στις αλάνες αμπάριζα και κλέφτες και αστυνόμους.
Σοβαρά τώρα, ο υπολογιστής δεν έναι συνδεδεμένος με το “μέσα” ούτε με το “ατομικό”. Αυτά ήταν πριν από 10 και 15 χρόνια. Σήμερα αντίθετα ο υπολογιστής είναι απλά το σημείο σύνδεσης με την γνώση και την επικοινωνία.
Ψάξε για OLPC στο blog αυτό και θα βρείς αρκετά ενδιαφέροντα σχετικά video και άρθρα.
@nick giantsidis: Ασχολούμενος με τα το χώρο της ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης των παιδιών βλέπω πως οι γονείς δεν αφήνουν τα παιδιά τους να παίξουν στους δρόμους. Από τη μία φοβούνται και από την άλλη δεν υπάρχουν και χώροι. Οι γονείς τα φορτώνουν τελικά με 25 ασχολίες ώστε να αποφεύγεται το “μέσα” και τελικά τα παιδιά είναι κουρασμένα και δεν ευχαριστιούνται…Αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τα προβλήματα του μέσα… Και θα σου πω και κάτι άλλο. Θυμάμαι τον ξάδερφο μου λίγα χρόνια πριν στο χωριό. Έπαιζε με το ηλεκτρονικό τα μεσημέρια και περίμενε πότε θα πάει 5 να βγει για μπάλα. Γιατί εκεί τον άφηναν. Άρα εκεί είναι το πρόβλημα. Και όχι στους υπολογιστές, ηλεκτρονικά παιχνίδια κτλ…
Δεν είναι τίποτα δωρεάν. Το δωρεάν ίντερνετ κοστίζει πιο ακριβά από το dialup Πόσο μάλλον από τη dsl. Ο μόνος πάροχος που έδωσε δωρεάν ίντερνετ ήταν η x-treme για όποιον παλιό την ξέρει…
Όμως και στις “δωρεάν” υπηρεσίες ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις παράγεις για την εταιρεία κέρδος. Άρα πληρώνεις έμμεσα. Και από τη στιγμή που με υποχρεώνει το google να βλέπω διαφημίσεις πληρώνω. Τώρα για το open source είναι ένα θέμα που ο Πάνος ξέρει πως το έχω υπό μελέτη. Σίγουρα Κάποιοι κερδίζουν αλλά θα επανέλθω επί του θέματος.
X-treme….Αχ τι μου θύμισες τώρα…BTW και αυτή είχε διαφημίσεις.Σου πετάγονταν Pop-up banners με το που συνδεόσουν.Αλλά ήταν δωρεάν.Και μάλιστα θυμάμαι ήταν η πρώτη μου επαφή στο ίντερνετ μέσω αυτής της σύνδεσης.
Πάντως και τα παιχνίδια στον υπολογιστή μέσω internet είναι και αυτό επαφή και κοινωνικότητα.Μπορεί να φαίνονται ότι αποκοινωνικοποιούν τα παιδιά αλλά αντιθέτως αν είναι μια καλή εφαρμογή μπορεί να τους δώσει και μια ασφαλή κοινωνική διασύνδεση.Think about MMORPGs…
@karpidis,
Νομίζω ότι υπάρχει πληθώρα προβλημάτων που χρειάζονται λύση πρακτική από το να μελετάς το αυτονόητο (ότι δηλαδή κάπως κάποιοι ανταμείβονται με κάποιο τρόπο για τις υπηρεσίες , την τεχνολογία και τον πλούτο τον οποίο παράγουν κάτι το οποίο είναι απόλυτα υγειές και φυσιολογικό εκτός και αν διαφωνείς όπως σημείωσα παραπάνω ότι τίποτα δεν μπορεί να παραχθεί εκ του μηδενός) αλλά εντάξει ο καθένας με τις προτεραιότητές του…
Από την άλλη αν έχεις να προτείνεις κανένα “σύστημα” (οποιοδήποτε σύστημα) που μπορεί να προσφέρει τίποτα “δωρεάν” όπως το εννοείς εσύ (δεν ξέρω βέβαια πώς το εννοείς) και όχι όπως το εννοώ και καταλαβαίνω εγώ (όπως κάνει ο καπιταλισμός στο λεξιλόγιό σου δηλαδή) θα το μελετήσω με ενδιαφέρον.
Τα παιδιά του Δημοτικού είναι αυτονόητο πια ότι πρεπει να έχουν επαφή με ένα υπολογιστή και να διδάσκονται μέσα από το διαδίκτυο. Στις τρεις τελευταίες τάξεις πρέπει να έχουν ήδη αποκτήσει τις δεξιότητες εν΄ςο ενήλικα. Το OLPC θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα αν τα κομπιούτερ δινόντουσαν στα σχολεία και όχι απ’ευθείας στα παιδιά. Είναι η ευθύνη των δασκάλων να φτιάχνουν ένα ισορροπημένο πρόγραμμα ανάλογα με τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και να προβλέψουνε χρόνο για παιχνίδια στην αυλή ή στηνν αλάνα, ανακάλυψη της φύσης ή του περιβάλοντος της πόλης, χρόνο στη βιβλιοθήκη ή στον υπολογιστή. Η ιδέα ότι ένα μηχανάκι μπορεί να παρακάμψει και να αντικαταστήσει από τον δάσκαλο μέχρι το να σπρωξεις ένα σπόρο στο χώμα με τα γυμνά σου δάχτυλα και να περιμένεις να βγουν δυο φύλλα είναι τόσο λάθος όσο να λες πως τα παιδιά θα αναπνέουν κι όλας μέσα από το OLPC. Έχω ασχοληθεί αρκετά χρόνια με μικρά παιδιά (5-8) και βρίσκω αρκετά ουφατζίδικο να μου επιβάλλουν έτσι έξωθεν την τεχνολογία στην τάξη χωρίς να παίρνουν εμένα και τους συναδέλφους μου υπ’όψη τους.
Με εξαίρεση τον παιδαγωγικό σνομπισμό του προγράμματος, το μηχάνημα το έχω δει και το έχω ανοίξει (Ναι, τα κατάφερα!) και είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Δεν πιστεύω πως το ίδιο το πρόγραμμα θα πάει μακριά. Θα μείνουν όμως και θα χρησιμοποιηθούν αλλού πολλές από τις ιδεες που περιέχει το OLPC.
@Alexandra: έχεις δίκιο ότι στην περίπτωση που μπεί κάτι σαν το OLPC στα σχολεία θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ιδέες και οι απόψεις των δασκάλων και των εκπαιδευτικών.
Δεν είναι όμως αυτοί που θα πρέπει να αποφασίσουν απαραίτητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων ακόμη και αν γνωρίζουν να χρησιμοποιούν ένα υπολογιστή απέχουν πάρα μα πάρα πολύ από το να μπορούν να αντιληφθούν τις δυνατότητές του. Δεν μιλάω για computer sciense. Για παράδειγμα πόσοι εκπαιδευτικοί από αυτούς που “ξέρουν” μπορούν να εξηγήσουν σε ένα παιδί πώς να ψάχνει αποτελεσματικά στο Google; Να δώσουν μερικές συμβουλές σε ένα παιδί πώς θα ξεχωρίσει ένα phissing mail από ένα αυθεντικό; Να του δώσουν tips ώστε να μην αποκαλύψει στον αποστολέα ενός κακόβουλου spam ότι το άνοιξαν (επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η διεύθυνση λειτουργεί);
Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες με παρόμοια πράγματα που θα έπρεπε να θεωρούνται απαραίτητα εφόδια ενός μαθητή για την ψηφιακή εποχή και που ΔΕΝ μπορούν οι δάσκαλοί του να του τα προσφέρουν. Το σημαντικό είναι ότι έτσι κι αλλιώς υπάρχουν πολύ λίγοι που θα μπορούσαν, αρά ακόμη και αν λέγαμε “να βάλουμε και τέτοιους στα σχολεία”, δεν θα μπορούσαμε.
Άρα το να αποκτήσουν τα παιδιά “δεξιότητες ενός ενήλικα” είναι σαν να λέμε ότι μας αρκεί να τρέχουν όσο γρήγορα τρέχει ο γυμνασιάρχης. Δεν αρκεί. Και (επανέρχομαι στο παράδειγμα με τα βιβλία), το να λέμε “τα παιδιά πρέπει να έχουν επαφή με υπολογιστές” (υπονοείται ελεγχόμενη και “με μέτρο”) είναι ισοδύναμο με το “τα παιδιά πρέπει να έρχονται σε επαφή με βιβλία, σιγά, σιγά, να τα πηγαίνουμε στο εργαστήριο βιβλίων να βλέπουν πώς είναι στις μικρές τάξεις, να μάθουν να τα ανοίγουν, να τα διαβάζουν, κάποια στιγμή να τους δώσουμε να έχουν και δικά τους”.
Ο μέσος όρος μας είναι και θα είναι πολύ πίσω από αυτόν των παιδιών σε θέματα τεχνολογίας. Ας φροντίσουμε λοιπόν να τους δώσουμε το κατάλληλο περιβάλλον για να μάθουν από εμάς όσα μπορούμε να προσφέρουμε και να μάθουν τα υπόλοιπα μόνα τους.
Το “μηχανάκι” σε μερικές περιπτώσεις μπορεί όντως να αντικαταστήσει τον δάσκαλο. Η λύση δεν είναι να το πετάξουμε από το παράθυρο αλλά να βρούμε τί μπορεί να κάνει καλύτερα ο δάσκαλος, να επικεντρωθεί σε αυτά και να μην κάνει πράγματα που πλέον τα κάνουν καλύτερα οι υπολογιστές.
Λες “Για παράδειγμα πόσοι εκπαιδευτικοί από αυτούς που “ξέρουν” μπορούν να εξηγήσουν σε ένα παιδί πώς να ψάχνει αποτελεσματικά στο Google; Να δώσουν μερικές συμβουλές σε ένα παιδί πώς θα ξεχωρίσει ένα phissing mail από ένα αυθεντικό; Να του δώσουν tips ώστε να μην αποκαλύψει στον αποστολέα ενός κακόβουλου spam ότι το άνοιξαν (επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η διεύθυνση λειτουργεί);”
Συμφωνώ μαζί σου ότι αυτά δεν τα ξέρουν πολλοί δάσκαλοι σήμερα και είναι πραγματικά τραγικό στην χώρα μας. Αλλά μία λύση είναι να τους τα μάθουμε. Πολύ πριν δώσουμε ένα ξεκάρφωτο μηχανάκι στα παιδιά για να ανακαλύψουν τα πάντα μονάχα τους. Τη χρήση του υπολογιστή μπορείς να την παρομοιάσεις με το να μάθει ένα παιδάκι ποδήλατο. Αφήνεις το παιδάκι μοναχό του και σε μια δυο μέρες το πολύ θα κάνει μέχρι και χωρίς χέρια. Η γόνιμη χρήση του ίντερνετ όμως και το πώς εντάσσουμε την τεχνολογία στη ζωή μας με ισορροπημένο τρόπο κι όχι σαν εμμονή και εθισμό είναι πιο σύνθετα πράγματα. Εκεί έχει μεγάλο ρόλο κι ο γονιός και ο δάσκαλος και τα άλλα παιδιά και το τι προσφέρει το περιβάλλον σαν εναλλκατικές λύσεις για εκπαίδευση και ελεύθερο χρόνο. Γι αυτό είναι σημαντική η ΣΥΝΕΧΗΣ επίμόρφωση των δασκάλων και των γονιών των μαθητών για την οποία δεν νομίζω να έχεις κάποια αντίρρηση.
Δεν μου είπες όμως. Συμφωνούμε πως η πλειοψηφία των δασκάλων δεν ξέρει να μάθει στα παιδιά πως να αντιμετωπίσουν φίσσιγκ μειλ και σπαμ. Το μηχανάκι πώς ακριβώς θα τους το διδάξει έτσι από μόνο του?
Γιατί έχοντας δουλέψει με παιδιά τα τελευταία αυτά χρόνια όπου όλα έχουνε κινητά και ηλεκτρονικά παιχνίδια και λίγο πολύ και κομποιούτερ έχω την αίσθηση ότι τα παιδιά θα χρησιμοποιήσουνε το OLPC για παιχνίδια και για τσατ αποκλειστικά. Με άλλα λόγια πρώτης τάξης υποψήφια θύματα… Πες μου πώς το βλέπεις κι εσυ γιατί ίσως δεν έχω αντιληφθεί καλά το εκπαιδευτικό κομμάτι της ιδέας.
Το παράδειγμά σου με τα βιβλία δεν κολλάει αλλά θα βγούμε έξω από το θέμα αν σου το αναλύσω.
@Alexandra: όριστε μερικές αναφορές από παλιότερα posts:
- η πληροφορική ήταν πάντα τόσο δύσκολη… (αυτό συμπληρώνει λίγο το παράδειγμα με τα βιβλία, μην πυροβολείς, καταλαβαίνω ότι είναι τραβηγμένο :-)
- OLPC (ξανά), πρέπει να δείς το video.
- συζήτηση με τον Μ. Μπλέτσα
γενικά μία αναζήτηση για OLPC στο blog αυτό θα σου φέρει αρκετά σχετικά κείμενα. (μην γράφω πάλι τα ίδια…)
Τον Νεγρεπόντη τον θεωρώ λίγο τυχοδιώκτη και φανφαρόνο αλλά ο Μιχάλης ο Μπλέτσας είναι πολύ ειλικρινής κι έχει πολλα να πει. Τα έχω δει όλα τα λινκς αλλά σε ευχαριστώ που τα ξαναδίνεις.
Να τα ξαναπούμε όταν δοθεί μια ευκαιρία. Οι νέοι εκπαιδευτικοί περνάμε μεγάλο λούκι με τις νέες τεχνολογίες στο σχολείο ιδιαίτερα στα σχολεία όπου οι γονεις δεν έχουνε χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά τους(περισσότερο πχ από 50% μετανάστες στην τάξη κλπ)οπότε είμαστε εντελώς μονοι παρειτσα με την αρτηριοσκλήρωση του Υπουργείου και των πιο ‘ώριμων’ δασκάλων που ετοιμάζονται για σύνταξη και δεν τους καίγεται καρφάκι. Το παιδαγωγικό κομμάτι της πιλοτικής εφαρμογής του OLPC στα ελληνικά σχολεία με ενδιαφέρει πολύ. Ό,τι σχετικό βρεις να ποστάρεις ευπρόσδεκτο! Καλό καλοκαίρι.