Το σκέφτομαι εδώ και καιρό, αλλά μου το θύμισε ο @asteris με ένα twitt του.
Η σκέψη είναι η εξής: όταν τα blogs και τα διάφορα social media τα διαβάζαμε “μεταξύ μας”, η γραφή των περισσότερων από εμάς είχε ως στόχο να καταγράψει σκέψεις ή να μεταφέρει πληροφορίες. Η κατάσταση, έχει αλλάξει σήμερα και ο λόγος είναι ότι πολλοί από εμάς αισθανόμαστε ότι εκφράζουμε “δημόσιο λόγο” μέσα από το internet. Θεωρούμε ότι μας διαβάζουν (ή είναι πιθανό να μας διαβάσουν) πολλοί αναγνώστες, ότι αυτά που γράφουμε ασκούν επιρροή [1] -και ασκούν.
@papachatzis btw ποτέ δεν αμφισβήτησα ότι στις υποθέσεις Αθανασιάδη & Λερούνη χρειάστηκαν υπόγειοι χειρισμοί. Αλλά εμείς πρέπει να φωνάζουμε
Asteris Masouras
asteris
Ο λόγος των πολιτών στα social media έχει πλέον πολιτική ατζέντα (όποια και αν είναι αυτή κατά περίπτωση) και διάθεση παρέμβασης ή πίεσης [2]. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει αποκτήσει αυτογνωσία του δημόσιου χαρακτήρα του. Θετικό είναι αυτό. Αλλάζει όμως, κατά την γνώμη μου, και τον τρόπο ερμηνείας του.
–
[1] η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος ως προς με αυτό.
[2] Ένα αντίστοιχο παράδειγμα είναι η σχέση των πολιτών με τα παραδοσιακά ΜΜΕ: όλοι γνωρίζουμε ότι μπροστά στην κάμερα του ρεπορτάζ, οι πολίτες αντιδρούν διαφορετικά, γνωρίζοντας ότι η εικόνα τους, οι πράξεις τους και τα λεγόμενά τους είναι δημόσιος λόγος που μπορεί να μπει στο κάθε σπίτι. Όταν μιλάμε στην κάμερα είναι πολύ πιθανό να μην πούμε τα ίδια που θα λέγαμε για το ίδιο ακριβώς θέμα σε ένα φίλο μας, “ιδιωτικά”.
Pingback: Λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει « ΠΑΡΑΦΩΝΙΑΔΕΣ . . .
Γνώμη μου είναι, δεν πρέπει να ισιώνουμε σώνει και καλά το δημόσιο λόγο με τη προσωπική μας εξιστόρηση – γνώμη – ιδέα – άποψη σε μια ανάρτηση γιατί θα καταντήσουμε σαν το κουβάρι χωρίς αρχή και τέλος.
Καλύτερα οι αράχνες μόνες τους πιασμένες στους ιστούς αλλά πάλι αυτές μόνες τους δεν πιάνονται!
Το επώνυμο άρθρο οφείλει να βγάζει πληροφορία βίωμα προς τα έξω, στους αναγνώστες όποιοι κι αν είναι και όχι να είναι καθρέπτης ενός κοινωνικού συνόλου που δεν εκπροσωπεί άλλωστε ούτε κατ’ ελάχιστο.
Μη συσχετίζεις κάτι μαζικό όπως τα ΜΜΕ ήτοι την εικόνα μας που βγάζουν με το έσω.
Σε πρώτο πρόσωπο με ευθύτητα κι απλότητα.
Α και χιούμορ
Εύστοχος παρόλο που συχνά δεν με συμφέρει να το παραδεχθώ…
@trianta: Δεν μου αρέσει ούτε ο όρος “media”, ούτε ο όρος “network”, αλλά χρησιμοποιώ κατά τύχη τον ένα ή τον άλλο. Αμφισβητείς ότι όλο και περισσότερο, όλο και περισσότεροι, όταν “μιλάμε” σε αυτά, το κάνουμε για να πετύχουμε κάτι και όχι για “να καταγράψουμε τις σκέψεις μας στο ηλεκτρονικό μας ημερολόγιο”;