Ήταν μία από τις λίγες πυρκαγιές που ξέσπασαν στην Αττική και πήραν έκταση.
Έτσι κι αλλιώς, οι εμπρησμοί για εκμετάλλευση οικοπέδων δεν έχουν νόημα -κάθε οικοδομική άδεια δημοσιεύεται για 2 μήνες στο Internet πριν εγκριθεί και υπάρχουν κάτι τρελοί που τις περνάνε από κόσκινο, άσε που το δασολόγιο και το κτηματολόγιο δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αμφισβητήσεις- μένουν τα ατυχήματα και κάτι τρελοί.
Η ήπια εκμετάλλευση του δάσους (ελεγχόμενη υλοτομία, συλλογή ρετσινιού) είναι και αυτός ένας αποτρεπτικός παράγοντας: το δάσος είναι πιο καθαρό, υπάρχουν μονοπάτια και δασικοί δρόμοι που επιτρέπουν την (σχετικά) εύκολη πρόσβαση στα περισσότερα σημεία.
Αλλά τις πυρκαγιές στα μεσογειακά δάση δεν μπορείς να τις αποφύγεις τελείως. Έτσι είναι και αυτή την φορά.
Η τηλεόραση μεταδίδει τον τηλεφωνικό αριθμό του συντονιστικού κέντρου στον οποίο οι πολίτες μπορούν να καλέσουν για να δώσουν πληροφορίες ή για να προσφέρουν βοήθεια. Καλούνται και όσοι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων ή εκσκαφικών μηχανημάτων θέλουν να βοηθήσουν, να μεταβούν σε συγκεκριμένα σημεία για να ενταχθούν στις επίγειες δυνάμεις.
Οι εθελοντές εντάσσονται στο σχέδιο και ακολουθούν τις οδηγίες των πυροσβεστών για να ενισχύσουν τις προσπάθειές τους. Όσοι έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση βοηθάνε στην κατάσβεση, άλλοι ασχολούνται με την περιπολία, άλλοι δημιουργούν ζώνες άμυνας σε σημεία που υπάρχουν φόβοι ότι μπορεί να φτάσει η φωτιά αν τα πράγματα πάνε άσχημα.
Πυροσβεστικοί κρουνοί υπάρχουν σε κάθε σημείο που χρειάζεται και οι δυνάμεις που δίνουν την μάχη έχουν τους επικαιροποιημένους χάρτες με τα σημεία όπου μπορεί να γίνει ανεφοδιασμός -ακόμη και αυτούς που έχουν τοποθετήσει ιδιώτες ή τοπικοί σύλλογοι.
Οι κάτοικοι των περιοχών γνωρίζουν πολύ καλά τί πρέπει να κάνουν, αφού ενημερώθηκαν για τελευταία φορά από τους δήμους την άνοιξη που μας πέρασε. Υπάρχουν και αρκετοί που γνωρίζουν το δάσος εξαιρετικά, ειδικά όσοι εργάζονται ως οδηγοί για τους τουρίστες που έρχονται να κάνουν πεζοπορία ή ορειβασία -αυτοί είναι ήδη μαζί με τους πυροσβέστες για να τους οδηγήσουν καλύτερα μέσα στο δάσος.
Από την πρώτη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι η πυρκαγιά μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις, ήρθαν και δυνάμεις από το εξωτερικό, στα πλαίσια διακρατικών συμφωνιών -άλλωστε δεν είναι λίγες φορές που και οι δικοί μας πυροσβέστες τρέχουν, σε άλλα μέρη του κόσμου να βοηθήσουν, ειδικά τον χειμώνα.
Βραδιάζει και η μάχη με την φωτιά θα είναι ακόμη πιο δύσκολη, αλλά υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι με το ξημέρωμα οι επίγειες δυνάμεις με την βοήθεια των ελικοπτέρων και των αεροπλάνων θα την σβήσουν.
Το μόνο που μου την σπάει είναι ότι η κυβέρνηση θα έρθει στο τέλος της τετραετίας και θα κοκορεύεται ότι κατάφερε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις πυρκαγιές να μειώσει εντυπωσιακά τις καμένες εκτάσεις και να αυξήσει (λέει…) την συνολική έκταση των δασών -λες και το έκανε μόνη της ή λες και δεν είναι υποχρέωσή της.
Και μετά ξύπνησα.
Λοιπόν μου θύμισες το “1984″. Για την ακρίβεια, μιαν άλλη εκδοχή του, από ένα παράλληλο σύμπαν… την “4891″. Γιατί όλα αυτά, στην Ελλάδα, μόνο το 4891 μπορεί να συμβούν.
Θα φτάσουμε άραγε ποτέ στο σημείο να γίνουν έστω κάποια από τα παραπάνω απλά και ταυτόχρονα πολύ σημαντικά βήματα;
Όνειρο θερινής νυχτός το ποστ αλλά με την πρόταση “κάθε οικοδομική άδεια δημοσιεύεται για 2 μήνες στο Internet πριν εγκριθεί” πέρασες στη “χώρα του Ποτέ Ποτέ”.
Νομίζω ότι αυτό:
“Έτσι κι αλλιώς, οι εμπρησμοί για εκμετάλλευση οικοπέδων δεν έχουν νόημα -κάθε οικοδομική άδεια δημοσιεύεται για 2 μήνες στο Internet πριν εγκριθεί και υπάρχουν κάτι τρελοί που τις περνάνε από κόσκινο, άσε που το δασολόγιο και το κτηματολόγιο δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αμφισβητήσεις- μένουν τα ατυχήματα και κάτι τρελοί.”
… είναι ότι ποιο άστοχο έχω ακούσει ποτέ…
Μία ματιά εδώ http://www.aftodioikisi.gr/controlItem.aspx?id=2887 και θα ξυπνήσεις ακόμα περισσότερο…
@othanos, βοήθησέ με: ποιο είναι το άστοχο;
@παναγιώτη συγνώμη, από την τρεχάλα δεν διάβασα τον τίτλο του ποστ.
ας ελπισουμε το ετος 4891 το καρκινωμα του πλανητη να μην υπαρχει στον χαρτη πια
@ orck ποιο εννοείς καρκίνωμα; Το ανθρώπινο είδος; Αν ναι, δεν νομίζω ότι υπάρχει νόημα σε μία συζήτηση για το “όταν δεν θα υπάρχουμε ως είδος”. Ολα όσα καταστρέφουμε και μας απασχολούν τα συζητάμε ακριβώς επειδή υπάρχουμε, αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη μας και την ύπαρξη του πλανήτη. Οταν δεν θα υπάρχουμε ούτε θα καταστρέφουμε, αλλά ούτε και θα είναι δυνατόν να μας προβληματίζει ή να μας χαροποιεί ότι ο πλανήτης θα σωθεί διότι απλά δεν θα υπάρχουμε. Θέλουμε δεν θέλουμε το ενδιαφέρον μας είναι υποχρεωτικά ανθρωποκεντρικό.
Περι πυρκαγιών, και πόσο εκτιμούν την δουλειά των εθελοντών…
http://iliotropio.blogspot.com/2009/08/blog-post.html
Παγώνουν τις αλλαγές http://aftodioikisi.gr/controlItem.aspx?id=3748