vrypan|net|weblog (αρχείο)

Γύρισα πριν από λίγο από το πρώτο podcamp[1]. Πρέπει να ομολογήσω ότι το ευχαριστήθηκα περισσότερο από όλες τις εκδηλώσεις που έχω πάει τον τελευταίο καιρό. Πολύ χαλαρό κλίμα (μου θύμισε το mediacamp) και ευχάριστη ατμόσφαιρα. Νομίζω ότι οι όχι περισσότεροι από 30 (;) που μαζευτήκαμε, κάτι κερδίσαμε. Κάτι που θα ήθελα (δεν το σκέφτηκα εκείνη την ώρα…), θα ήταν να μιλήσουν και άλλοι από τους παρευρισκόμενους. Έτσι, να μας πουν 1-2 πράγματα από την εμπειρία τους ως podcasters και να απαντήσουν σε ερωτήσεις -κάτι που έγινε εν μέρη, αφού καταλήξαμε να συζητάμε και να ρωτάμε ο ένας τον άλλο.

Τείνω να πιστεύω ότι αυτού του είδους τα events που πλησιάζουν περισσότερο προς το “unconference” είναι τα πιο ενδιαφέροντα. Έχουν βέβαια ως προαπαιτούμενο να υπάρχει μία εξοικείωση με την ιδέα, με το να μην “ντρέπονται” οι παρευρισκόμενοι να κάνουν ερωτήσεις κ.λ. Αλλά νομίζω ότι έχουμε φτάσει εκεί; Πότε θα είναι το επόμενο mediacamp; :-)

Συνειδητοποίησα και κάτι άλλο τώρα. Στα περισσότερα “συνέδρια”, “ημερίδες” κ.λ. που γίνονται στην Ελλάδα, σχεδόν ποτέ δεν υπάρχουν ερωτήσεις. Είναι κοινό μυστικό, ότι οι διοργανωτές συχνά φροντίζουν να υπάρχουν 2-3 ερωτήσεις από “δικούς τους” (συνάδελφους, φίλους κ.λ.) ώστε έστω και τυπικά να δικαιολογείται η ύπαρξη του “μετά την ομιλία θα γίνει συζήτηση”. Αντίθετα, σε όλα τα events που συμμετέχει κόσμος εξοικειωμένος με τα social media (βλ. opencoffee, gbc, podcamp κ.λ.), το πρόβλημα είναι να περιορίσεις τις ερωτήσεις, ώστε να μην τραβήξει για πάντα η εκδήλωση.

Νομίζω ότι αυτό είναι μία απόδειξη ότι οι άνθρωποι μέσα από τα blogs κ.λ. μαθαίνουν να συμμετέχουν σε συζητήσεις, να μην διστάζουν να πουν την άποψή τους ή να ρωτήσουν την γνώμη των άλλων. Συμφωνείτε;

–
[1] Οφείλω ένα μπράβο στον Νίκο που το οργάνωσε και αντιστάθηκε σε όλα τα προβλήματα (που περιλάμβαναν και εμένα, να του στέλνω mail το πρωί, “μήπως να το αναβάλαμε;”) και οργάνωσε το event!