Πρώτη καταδίκη για blogger για συκοφαντική δυσφήμιση και εξύβριση, γράφει η Ελευθεροτυπία. Δυστυχώς όσο έψαξα δεν βρήκα την ουσία της υπόθεσης. Τί ακριβώς έγραφε ο συγκεκριμένος blogger; Πώς βρέθηκε η ταυτότητά του; Ποιο ήταν το blog του; Γιατί αναφέρεται στην είδηση ότι ήταν και εκδότης της εφημερίδας “Παρόν Αιτωλοακαρνανίας”, σχετίζεται κάπως αυτή η ιδιότητά του με την υπόθεση;
Έχει σημασία να μάθουμε τα πώς και τα γιατί. Προφανώς, οι bloggers δεν έχουν κάποια ασυλία και υπόκεινται στους νόμους που υπόκεινται και όλοι οι άλλοι. Αλλά έχει σημασία να δούμε πώς έγινε η ταυτοποίηση του blogger (είχε δημόσια τα στοιχεία του; ζητήθηκε η βοήθεια από τον ISP; ακολουθήθηκε κάποια άλλη διαδικασία;). Μου κάνει εντύπωση ακόμη το πόσο γρήγορα εκδικάστηκε η υπόθεση -ή είναι φυσιολογικό;
Γενικά θα ήθελα να ξέρω περισσότερες πληροφορίες, αν υπάρχουν.
Ο Νίκος Μουρτζιάπης, 24 ετών, εκδότης της δισεβδομαδιαίας εφημερίδας «παρόν της Αιτωλοακαρνανίας» (εκδίδεται περίπου από τον Απρίλιο, χωρίς άδεια από τη Γραμματεία Ενημέρωσης) και ρεπόρτερ του TV Αχελώος, διατηρούσε παράλληλα με την εφημερίδα του ομώνυμο ιστολόγιο: http://www.paronait.blogspot.com (το οποίο διέγραψε αμέσως μετά τη μήνυση που εδέχθη).
Αφορμή για τη μηνυτήρια αναφορά και τη σύλληψή του, στάθηκε ένα ποστ στο μπλογκ του με τίτλο: «θέλει η π… να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει», το οποίο αναφερόταν στην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Σοφία Γιαννακά (δημοσιογράφος και η ίδια). Λίγο πολύ στο κείμενο έγραφε ότι η κ. Γιαννακά όταν πληροφορήθηκε την αποπομπή Σημίτη βρισκόταν σε ουζερί του Αγρινίου μαζί με άλλους βουλευτές και τοπικού παράγοντες και υπό την επήρεια αλκοόλ μίλησε απαξιωτικά για τον Κ. Σημίτη: «τελειώσαμε με τον Κινέζο, αρχίζει και παίρνει τα πολύ πάνω του ο πρόεδρος κ.λπ. Τελειώνοντας δε το κείμενό του έγραψε: «…η Σοφία είναι πολιτικός και άνθρωπος με σταθερές απόψεις που λέει ελεύθερα την άποψή της και που δεν κρύβεται όπως οι π…».
Από την κα Γιαννακά αυτό το κείμενο θεωρήθηκε σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Είναι γεγονός ότι ο κ. Μουρτζιάπης, προκαλούσε αρκετά τους τοπικούς βουλευτές με αθυροστομίες, φανταστικές δηλώσεις και περιστατικά, ενώ γενικώς η εφημερίδα του και κατ’ επέκταση το μπλογκ του, θα μπορούσε να πει κανείς (κομψά) ότι ανήκουν στο χώρο του κουτσομπολιού.
Τα γεγονότα
Μετά από αυτή την ανάρτηση η κα Γιαννακά κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και εξύβριση. Η ασφάλεια Αγρινίου έδωσε το θέμα στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (για το σκέλος του μπλογκ). Οι άνδρες της οποίας δεν έκανα τίποτα δύσκολο. Ανέτρεξαν στο μπλογκ (πριν φυσικά το διαγράψει) και βρήκαν φόρα παρτίδα τη σύνδεση μπλογκ με εφημερίδα και το ονοματεπώνυμο του ιδιοκτήτη-συγγραφέα-δημοσιογράφου-εκδότη (μέχρι και το κινητό του είχε), καθώς και μία διεύθυνση όπου ήταν τα γραφεία της εφημερίδας.
(Για την ιστορία τα “γραφεία” ήταν ένα παλιό φανοποιείο, όπου εκεί ο εκδότης σε ένα pc έγραφε και σελιδοποιούσε την εφημερίδα του, την τύπωνε σε διάφορα τυπογραφεία, την διένεμε ο ίδιος με τιμή πώλησης 1 ευρώ).
Συνελήφθη επειδή δεν είχε περάσει η διαδικασία του αυτόφωρου και οδηγήθηκε στα κρατητήρια για να περάσει δικάσιμο. Ζήτησε και πήρε προθεσμία έξι ημερών. Στη δίκη, στις 30 Ιουνίου, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών για συκοφαντική δυσφήμιση και 4 μηνών για εξύβριση, σύνολο 10 μήνες κατά συγχώνευση. Η ποινή έχει ανασταλτικό χαρακτήρα κι έτσι ο νεαρός εκδότης αφέθηκε ελεύθερος, ενώ θα καταθέσει και έφεση.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Επειδή όμως το σχόλιο ήδη πήρε έκταση, θα γράψω σε επόμενο, εφόσον δεν σας κουράζω και το πως είδε η μπλογκόσφαιρα το όλο θέμα, καθώς και την προσωπική μου άποψη επειδή συνάγεται κι ένα σοβαρό ζήτημα από όλη αυτή την ιστορία.
δ.
http://metablogging.gr/archives/1555
Όπως αντιλαμβάνεσαι παναγιώτη, η καταδίκη είναι δημοσιογράφου (και πάλι) και όχι blogger. Τελικά οι εργαζόμενοι στα παλιά μέσα κα΄τι έχουν κατάλαβει λάθος σε σχέση με τα νέα
“Argos” πολύ πετυχημένο το σχόλιό σου. Αυτό το “κάτι” είναι το γεγονός ότι η δημοσιογράφοι των mainstream media μπορούν να ρίχνουν τις “λάσπες” τους καλυπτόμενοι από τις νομικές υπηρεσίες των δημοσιογραφικών οργανισμών, των ιδιοκτητών τους ακόμα και από πολιτικά πρόσωπα που βρίσκονται γύρω από αυτά. Αντίθετα στην μπλοκόσφαιρα είμαστε όλοι ίσοι προς ίσους, καθένας έχει την ευθύνη των όσων γράφει και γι’ αυτά διώκεται ακόμα και ποινικά. Σε αυτό την πατάνε λοιπόν οι δημοσιογράφοι.
Παναγιώτη πολύ σοβαρά τα ερωτήματα που έθεσες, αν και ο “δολeros” έδωσε απάντηση σε κάποια από αυτά. Εγώ προσωπικά θα σταθώ στο ερώτημά σου για την χρονική διάρκεια εκδίκασης της υπόθεσης, στην οποία δεν υπάρχει ακόμα απάντηση. Προσωπικά πριν 3 χρόνια είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο. Έπεσα σε μια παρέα που έκανε κόντρες στην Κηφισίας ξημερώματα. Ένας από αυτούς χτύπησε στις μπάρες και άρχισε να παίρνει σβούρες και έπεσε επάνω μου. Παραλίγο να χάσω την ζωή μου εγώ και η κοπέλα μου. Μετά από 3 χρόνια η υπόθεση δεν έχει εκδικαστεί (τον φθινόπωρο θα γίνει αυτό). Αν ήμουν βουλευτής η υπόθεσή μου πότε ακριβώς θα είχε εκδικαστεί και μέσα σε πόσο χρονικό διάστημα θα έβγαινε η απόφαση;
Να αρχίσω αυτό το σχόλιο με μια διόρθωση στο προηγούμενο. Η τελική δίκη και καταδίκη του Ν. Μουρτζιάπη έγινε στις 6 ή 7 Ιουλίου, δεν θυμάμαι καλά. Στις 30 Ιουνίου προσήχθη στο Αυτόφωρο και πήρε προθεσμία.
Όταν έγινε γνωστό ότι συνελήφθη ο κ. Μουρτζιάπης, στην μπλογκόσφαιρα εσήμανε συναγερμός. Το νέο κυκλοφόρησε από μπλογκς της Αιτωλοακαρνανίας και εν συνεχεία σε μπλογκ της “Αθήνας”. Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν του στιλ: “λογοκροσία”, “φιμώνουν τους μπλόγκερς”, “επιδρομή, συλλήψεις μπλόγκερ”, “Βουλευτές κλείνουν το στόμα σε μπλόγκερ” κ.ο.κ.
Αρκετοί, όταν έγιναν γνωστά τα πραγματικά περιστατικά άλλαξαν ύφος και άρχισαν να μιλούν για “τις υπερβολές των μπλόγκερς”, για το “πόσο κακό είναι να υβρίζεις ή να συκοφαντείς” κ.λπ. Μερικοί ακόμα και σήμερα θεωρούν ότι το μπλόγκιν από μόνο του σου δίνει ένα άλλοθι για να μπορείς να λες και μια κουβέντα παραπάνω και οι άλλοι να είναι “ελαστικοί” μαζί σου.
Συντεχνία
Κατηγορούμε πολλές φορές τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς και άλλες κατηγορίες ομάδων, ότι λειτουργού ως συντεχνίες όταν δέχονται εξωγενείς επεμβάσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση από το τίποτα, χωρίς κανείς να γνωρίζει τα αληθινά περιστατικά, πρόλαβε και αναπτύχθηκε ένα κίνημα αλληλεγγύης στον κατηγορούμενο, μόνο και μόνο επειδή ήταν μπλόγκερ.
Λες και ως δια μαγείας η ιδιότητα του μπλόγκερ σε κάνει ξαφνικά καλύτερο άνθρωπο. Άσπιλο, άδολο, με τις καλύτερες προθέσεις και χωρίς ίχνος κακής προαίρεσης. Συμπαθάτε με αλλά πιστεύω ότι και στην μπλογκόσφαιρα ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων βρήκε απλά το χώρο να καταχραστεί την ανωνυμία που του δίνει το ίδιο το μέσον. Και φυσικά να συμπαρασύρει μαζί του και την συντριπτική πλειοψηφία που θέλει πραγματικά να λέει ανεπηρέαστα και χωρίς φόβο αλλά με πάθος τη γνώμη της.
Ο νεαρός εκδότης, αν είχε απλά γράψει ό,τι είχε γράψει στην εφημερίδα του και είχε καταδικαστεί γι αυτά τα δημοσιεύματα, ούτε που θα είχε απασχολήσει κανέναν στη μπλογκόσφαιρα. Πολλοί μπλόγκερς νομίζουν ότι ιερό είναι ό,τι δημοσιεύεται στα μπλογκς. Όπου αλλού δεν είναι πρόβλημα.
Ξέρετε πόσοι μικροί και αδύναμοι εκδότες τοπικών εντύπων έχουν καταδικαστεί από ισχυρούς παράγοντες επειδή έκαναν αποκαλύψεις; Πόσοι δημοσιογράφοι έχουν χάσει τη δουλειά τους επειδή τα έβαλαν με τα συστήματα εξουσίας του τόπου τους.
Και από την άλλη ξέρετε πόσοι μικροεκβιαστές και τυχάρπαστοι υπάρχουν με έντυπα ανά την Ελλάδα; Ειδικά όταν έχουμε εκλογές; Ρωτήστε τους τοπικούς βουλευτές και υποψηφίους να σας που ιστορίες που θα φρίξετε.
Από αυτή την ιστορία πάντως συνάγεται κι ένα συμπέρασμα. Ότι το υπάρχον νομικό πλαίσιο είναι ικανό να προστατεύσει όποιον θίγεται από δημοσιεύματα, είτε αυτά είναι σε εφημερίδα, είτε σε μπλογκ, είτε σε άλλα ΜΜΕ. Άρα ειδικός νόμος για τα μπλογκς είναι πλεονασμός και μόνο ως προσπάθεια χειραγώγησης μπορεί να ερμηνευθεί.
δ.
@ argos
Όσον αφορά το γρήγορο της εκδίκασης της υπόθεσης, απ’ όσα κι εγώ διαβάζω ψάχνοντας, είναι επειδή η διαδικασία ήταν αυτόφωρη. Και αυτόφωρο σημαίνει δίκη μέσα σε 24 ώρες. Με δικαίωμα, νομίζω, δύο παρατάσεων (μία σίγουρα) που δεν ξεπερνά τις 3+3 ημέρες.
Επίσης, πρέπει να ξέρεις ότι τα αδικήματα περί τύπου πρέπει υποχρεωτικά να εκδικαστούν μέσα σε ένα 18μηνο από την άσκηση δίωξης αλλιώς παραγράφονται.
Επίσης μπορεί να έχεις δίκιο για τα “mainstream media”, αλλά οι δημοσιογράφοι που είναι στο απυρόβλητο είναι ελάχιστοι. Επί της ουσίας αυτοί οι δέκα – είκοσι είναι μέρος του συστήματος, μην σου πω το ίδιο το σύστημα είναι.
Οι υπόλοιποι, μερικές χιλιάδες, είναι μισθοσυντήρητοι ή με μπλοκάκια και παίρνουν τρεις κι εξήντα. Κι αν γράψουν και καμιά μεγάλη αποκάλυψη τους λιώνουν με τις αγωγές ή με τις απειλές των αγωγών.
δ.
Πάντως είναι ένα θέμα το κατά πόσον θα πρέπει τα minimum αποζημίωσης (βέβαια εδώ μιλάτε για ποινικό, όχι για αγωγή) να ισχύουν και για το διαδίκτυο. Υπενθυμίζω ότι για εφημερίδα Αθήνας-Θεσσαλονίκης ο νόμος έχει μινιμουμ 30.000 ευρώ. Τα δικαστήρια το έχουν ξεπεράσει βεβαια, με αναγωγές στην αρχή της αναλογικότητας, αλλά με τα blogs τι γίνεται;
Δείτε πάντως και τις παρατηρήσεις μου για τον ευρωπαϊκό blogoνόμο που ζητάει μια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου :
http://www.datpro.gr/Contents.aspx?lang=gr&CatId=86&View=8