Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το άρθρο στο TechCrunch, Vint Cerf Wonders If We Need To Nationalize the Internet (ο Vint Cerf αναρωτιέται αν πρέπει να κρατικοποιήσουμε το internet).
Ο Vint Cerf είναι ο άνθρωπος που συχνά αναφέρεται ως “ο πατέρας του internet” και είναι αντιπρόεδρος της Google και “Chief Internet Evangelist” στην ίδια εταιρεία από το 2005, οπότε η γνώμη του σίγουρα έχει ένα ειδικό βάρος.
Να προλάβω τους βιαστικούς:
1. Αναρωτιέται, δεν προτείνει.
2. Το “internet” είναι πολλά πράγματα, στην συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ ότι ο Cerf αναφέρεται στην υποδομή, “τα καλώδια”, ό,τι κατά κανόνα εμπίπτει στις δραστηριότητες των ISPs και όχι βέβαια στις υπηρεσίες ή το content.
Παρόλα αυτά και παρά τις αντιρρήσεις του Erick Schonfeld που υπογράφει το άρθρο και παρά το γεγονός ότι ούτε εμένα θα μου άρεσε πολύ η ιδέα, αξίζει να σημειώσουμε ότι ακούγεται από τον συγκεκριμένο άνθρωπο και στην χώρα που γέννησε το Internet.
Αυτό που κρατάω εγώ είναι ότι ο ανταγωνισμός των telcos (εταιρείες τηλεπικοινωνιών) σε συνθήκες αγοράς δεν αρκεί για να διασφαλίσουμε ότι το internet θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να αποτελεί μία βασική υποδομή στην οποία όλοι θα έχουν ίση πρόσβαση (είτε είναι χρήστες, είτε εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες μέσα από αυτό) καθώς και ότι το κράτος έχει ένα σημαντικό ρόλο να παίξει.
Απλά σκέψου τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο μέτρο στην ελευθερία του λόγου. Είναι κάκιστη ιδέα για τους ίδιους λόγους που ήταν και το Quaero.
Quaero probably will fail. It will be “too politicized,” he says, and therefore unable to put users first. “How will Quaero handle searches for erotica, Nazis, politics, tax avoidance, al-Qaeda, Basque separatists?” he asks. “The temptation to intervene in such controversial topics will be irresistible, I think.”
Μακριά το Κράτος από το ίντερνετ ;-)
Πραγματικά απαίσια ιδέα, κυρίως για τον περιορισμό της ελευθερίας βέβαια, αλλά και για λόγους πρακτικούς.
Επίσης το 2ο point δεν διευκρινίζει ιδιαίτερα τίποτα. Ποιά υποδομή θα μπορούσε να κρατικοποιηθεί; Το local loop (αυτό είναι ήδη π.χ. στην Ελλάδα). Το backbone (και σε τι επίπεδο; οπτικών ινών, κυκλωμάτων); Μα δεν υπάρχει ένα Internet backbone, κάθε εταιρία έχει το δικό της. Τα σημεία διασύνδεσης (π.χ. ΑΙΧ); To access; Αν στήσω ένα wireless AP και βάλω από πίσω 10 PC τότε αυτόματα κρατικοποιείται; Είναι γελοίο σαν σκέψη.
Επίσης δεν χρειάζεται σώνει και καλά να δίνουμε σημασία σε κάτι προφανέστατα παλαβό που λέει ένας άνθρωπος, μόνο και μόνο επειδή έχει κάνει αξιόλογα πράγματα στη ζωή του. O Hans Reiser σκότωσε τη γυναίκα του. Μήπως να ψάξουμε να βρούμε κάτι καλό και σε αυτό;
Πάντως αν προσπαθήσουμε να το “αποκωδικοποιήσουμε” βάσει της δουλειάς του Cerf (πάνω στο TCP/IP), του τυπικού ορισμού του Internet (το παγκόσμιο δίκτυο που χρησιμοποιεί τα πρωτόκολλα της IP σουίτας) και της υπόθεσης ότι για να το λέει ένας έξυπνος άνθρωπος πρέπει τουλάχιστον να βγάζει πρακτικά νόημα, μάλλον θα έλεγα ότι πρέπει να το καταλάβουμε ως την “κρατικοποίηση” οργανισμών σαν την IETF και της διαδικασίας προτυποποίησης, τα οποία πάνε πακέτο με νομοθετικές διατάξεις για το τι πρωτόκολλα θα υποστηρίζει ο δικτυακός εξοπλισμός και ο ISPs (και πιθανώς υποχρεώσεις στον τρόπο configuration αυτών, π.χ. απαγόρευση μηχανισμών QoS κλπ. που συζητιώνται στα πλαίσια του Net neutrality και στα peerings μεταξύ των ISPs).
Μπλιαχ, παραμένει γραφεικρατικό, στρεβλωτικό με χίλιους δύο τρόπους, ανελεύθερο και εν τέλει απαίσιο.
Δεν βρήκα κάτι καλό. Προσπαθώ να καταλάβω τον προβληματισμό που εκφράζει ο, μεταξύ άλλων, αντιπρόεδρος της Google. Με αφορισμούς δεν πάμε πουθενά.
Για παράδειγμα: είμαστε σίγουροι ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός επιτρέπει την βέλτιστη ανάπτυξη του τομέα των τηλεπικοινωνιών όπως έχει διαμορφωθεί με την παρουσία του internet; Μήπως σε αγορές δικτύων όπου η αξία του προϊόντος μεγαλώνει εκθετικά ανάλογα με τους χρήστες/πελάτες υπάρχουν διαφορετικά οικονομικά μοντέλα;
Τί προϋποθέσεις χρειάζονται ώστε η αγορά τόσο των τηλεπικοινωνιών όσο και των υπηρεσιών που “τρέχουν” πάνω από αυτές να λειτουργεί ανταγωνιστικά;
Θυμίζω για παράδειγμα ότι αυτή την στιγμή η αγορά στην κινητή τηλεφωνία επιβαρύνει τους καταναλωτές με παράλογα κόστη περιαγωγής, ακόμη και αν αυτή γίνεται εντός της Ε.Ε. και από την ίδια εταιρεία. Θα περιμένουμε να λυθεί το θέμα από τον ανταγωνισμό; Γιατί ναι ή γιατί όχι; Μήπως χρειάζεται κάποιος “κρατικός” (σε εισαγωγικά γιατί μιλάμε για Ε.Ε.) παρεμβατισμός;
Το θέμα του network neutrality στις ΗΠΑ φέρνει αντιμέτωπες δύο αγορές: τηλεπικοινωνίες και υπηρεσίες που τρέχουν πάνω από αυτές. Θα επιτρέψουμε την σύγκρουση, με όποιες απώλειες και κέρδη για τους εμπλεκόμενους ή όχι; Πώς θα λυθεί το πρόβλημα;
Αν ο τρόπος λειτουργίας του internet επηρεάζει και την δυνατότητα των πολιτών να συμμετέχουν με ίσους όρους στους θεσμούς μίας χώρας, πρέπει το κράτος να λάβει κάποια μέτρα; Αν ναι, αυτά θα έχουν την μορφή παρέμβασης, επιχορήγησης ή κάποια άλλη;
Η επιχορήγηση των telcos για δημιουργία γρήγορων υποδομών (που υπάρχει σε σημαντικό βαθμό ακόμη και στι ΗΠΑ), αποδίδει τα αναμενόμενα; Τί πρέπει να περιμένει ως ανταπόδοση ένα κράτος για την επένδυσή του αυτή; Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για να πετύχει τους ίδιους στόχους;
Επαναλαμβάνω, μην μένουμε σε αφορισμούς. Κάποιοι ακούνε κράτος και βγάζουν σπυριά όπως κάποιοι άλλοι ακούνε αγορά και αρρωσταίνουν. Και οι δύο κλείνουν τα αφτιά τους στα επιχειρήματα των άλλων, εγώ προτιμώ να τα ακούω και να προβληματίζομαι.
Καλά για αυτούς που ακούν αγορά και αρρωσταίνουν τι να πω…. περαστικά και καλή διαμονή στη Β. Κορέα.
Η στάση μου όσον αφορά το κράτος είναι ότι πρόκειται για αναγκαίο κακό: κακό γιατί εξ ορισμού δρα καταναγκαστικά και περιορίζει την ατομική ελευθερία, αναγκαίο γιατί χωρίς αυτό η κοινωνία περνάει σε φάση αναρχίας-ζούγκλας.
Με λίγα λόγια για μένα πρέπει να αντιμετωπίζουμε το κράτος ως ένα φάρμακο με αναπόφευκτες, επικίνδυνες και εν πολλοίς απρόβλεπτες παρενέργειες: το χρησιμοποιούμε ως εργαλείο μόνο αν υπάρχει προφανέστατο και πέραν πάσης αμφιβολίας μη αντιμετωπίσιμο πρόβλημα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση εφόσον ακόμα και εσύ απλά προβληματίζεσαι νομίζω απέχουμε πάρα μα πάρα πολύ από αυτό το σημείο.