Εν όψη της συζήτησης που φαίνεται ότι ανοίγει για τα blogs και επειδή φοβάμαι ότι θα ακούσουμε πολλά κουλά και επειδή είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα φροντίσουν να δημιουργήσουν το απαραίτητο κλίμα τρόμου για τους δικούς τους σκοπούς, αξίζει να διαβάσετε το μανιφέστο των blogs που ετοίμασε ο Νίκος για να δώσουμε μία σωστή διάσταση στην συζήτηση.
Οι παρακάτω 9 θέσεις είναι μια προσπάθεια να διαδοθεί η ιδέα του τι πραγματικά είναι ένα blog, με τελικούς αποδέκτες όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και την Πολιτεία και τα Media. Ίσως θα ήταν χρήσιμο να το αναπαράγουν (με ένα απλό copy paste) όσοι μπλογκερς συμφωνούν με τις θέσεις του.
1. Τα blogs είναι διάλογος – ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες – τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.
Με βάση τα παραπάνω, το press.gr δεν ήταν μπλογκ, επειδή:
1) έγραφαν σε αυτό (και)επαγγελματίες,
2) κέρδισε το ενδιαφέρον (και) επειδή έλεγε ψέματα,
3) ήταν ενημερωτικό,
4)το παρακολουθούσαν τα media και οι πολιτικοί.
Φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε πως ο αυτοπροσδιορισμός δεν προέρχεται μέσα από αυθαίρετες γενικεύσεις, οι οποίες καταλήγουν σε ομορφιές όπως “τα μπλογκς ειναι κάτι καλό που μπορεί να ειναι και κακό”.
Αμ αυτό λέει και η κυβέρνηση για τον εαυτό της…
αγαπητέ φίλε
δε χρειαζόμαστε μανιφέστα
δε χρειαζόμαστε σημαίες ούτε εκπροσώπους
δε χρειαζόμαστε τεχνικές
παράγουμε ομοτομη γνώση οπως μπορούμε
Fuck Blogs!
@elawyer:
Έχεις δίκιο στο ότι μία τυπική ερμηνεία θα μπορούσε να είναι αυτή που δίνεις.
Το νόημα του κειμένου είναι ότι τα blogs
- δεν ορίζονται ως επαγγελματική δραστηριότητα (χωρίς αυτό να αποκλείεται σε πολλές περιπτώσεις),
- δεν ορίζονται ως κιτρινισμός (χωρίς να αρνούμαστε ότι υπάρχει και αυτός),
- δεν μπορούν να οριστούν ως “ενημερωτικά” (όπως γίνεται για άλλα μέσα, π.χ. ραδιόφωνο όπου για να έχεις άδεια να μεταδίδεις ειδήσεις πρέπει να οριστείς ως “ενημερωτικό ραδιόφωνο” που συνεπάγεται υποχρεώσεις όπως η πρόσληψη συγκεκριμένου αριθμού δημοσιογράφων που έιναι μέλη της ΕΣΥΕΑ), αλλά κατά περίπτωση και περίοδο “μεταδίδουν” ό,τι κατέβει στο κεφάλι του καθενός μας, από εξομολογήσεις και απόψεις ως ειδήσεις.
@dimos dimitriou: χαίρομαι!
Pingback: ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ » Το μανιφέστο των blogs
Pingback: ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ BLOGGERS Ή ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ e-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ | exeisminima.gr
Οι θέσεις μου απέναντι στον αγαπητό δικηγόρο των μπλογκς ο οποίος κάνει κριτική σύμφωνα με το πρόσωπο και όχι με τις θέσεις του προσώπου. Είμαι βέβαιος ότι κατάλαβε το νόημα, αλλά ας διευκρινήσω και πάλι.
Για το 1. η απάντηση έρχεται από το ίδιο το κείμενο “Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.”. Φωτογραφίζει το press-gr και όλες τις ανάλογες περιπτώσεις.
Για το 2. κέρδισε το ενδιαφέρον επειδή ήταν αυθεντικό ως προς ην έκφρασή του. Κανείς δεν πάει να διαβάσαι κάτι επειδή ξέρει ότι είναι ψέμα.
Για το 3. η απάντηση έρχεται και πάλι από το ίδιο το κείμενο “Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.” ενημερωνόμαστε με άλα λόγια….
Για το 4. ….δεν ξέρω τι να πω – το βρίσκω άκυρο. Δεν κατάλαβα δηλ. τι θέλει να πει ο ποιητής.
Ας σταματήσουμε να τρωγόμαστε επιτέλους, σήμερα το πρωϊ ο καθένας ανάλογα με το αν με συμπαθεί ή όχι έχει αρχίσει χαρακτηρισμούς και κριτική πάνω σε ένα κείμενο που λέει -έστω- 3-4 αλήθειες.
Αν το ίδιο το κείμενο σας είναι αδιάφορο, προσπεράστε το. Δεν έγινε και τίποτα. Ας σταματήσει όμως, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, η προσωπική εμπάθεια….