Το social network δεν είναι μία υπηρεσία. Το social network μου υπάρχει, ανεξάρτητα με το αν είμαι στο facebook, στο twitter ή το myspace. (OK, υπηρεσίες όπως αυτές μου επιτρέπουν να το διαχειριστώ ίσως καλύτερα ή να το επεκτείνω). Αλλά οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που συμπαθώ και με συμπαθούν, γνωρίζω και με γνωρίζουν και η σχέση μου με αυτούς υπάρχουν ανεξάρτητα από το αν είναι up ή down το twitter ή μου κλείσει το facebook το account. Οι υπηρεσίες αυτές απλά αποτυπώνουν ένα μέρος του social network μου.
Μπορεί να γράφω στο blog μου, να έχω feedback από το twitter, audio comments από τηλέφωνο και απαντήσεις με video στο seesmic και φωτογραφίες στο flickr. Όλοι αυτοί με τους οποίους σχετίζομαι είναι το social network μου, κάποιες από αυτές τις σχέσεις απεικονίζονται σε μία υπηρεσία, κάποιες σε μία άλλη.
(let the flamewars begin)
Αυτό που περιγράφεις λέγεται social capital.
Έχεις απόλυτο δίκιο. Το σύνολο των συσκευών και λογισμικού που υπηρετεί το social network είναι κάτι το διαφορετικό από το ίδιο το δίκτυο’ ο Charlie Stross πχ. το ονομάζει metacortex, στο Accelerando.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ευδοκιμήσουν προσπάθειες τυποποίησης, ανοικτών προτύπων και “χειραφέτησης” στα δεδομένα των social networks, όπως το DataPortability.org
Σώπα!
:)
brak διαφωνώ κάθετα – social capital δεν είναι το δίκτυο. Είναι αυτό που μπορείς να εκμεταλευτείς μέσω του δικτύου. Η ύπαρξη του social capital δεν υπονοεί ότι ο vrypan έχει απαραίτητα access. Με πιανς;
vrypan από πού ξεκίνησε το θέμα; (Άκουσα flame και μπήκα)
Μιας και είδα στο twitter σου πώς ξεκίνησε η κουβέντα, να πω κάτι που το θεωρώ relevant. Προφανώς και μπορεί το feedback να έρχεται από διαφορετικό μέσο σε σχέση με το αρχικό μήνυμα. Αν όμως επιλέγεις να αξιοποιήσεις ένα μέσο αμφίδρομης επικοινωνίας, δεν έχεις την πολυτέλεια να το αξιοποιείς μόνο προς την μία κατεύθυνση. Έχεις, ας πούμε, ένα twitter account. Δεν μπορείς να πεις “δεν δέχομαι/δεν κοιτάζω απαντήσεις που μου έρχονται στο twitter, παρακαλώ προωθήστε τα σχόλιά σας στο blog/στο email μου”. Αυτό είναι μια παλαιού τύπου λογική που δεν ταιριάζει με τα νέα μέσα.
Πρακτικά λοιπόν, ή μπαίνεις ως τα μπούνια σε ένα social service ή δεν μπαίνεις καθόλου. BTW, αυτό είναι κάτι που πολλοί πολιτικοί-όψιμοι bloggers δεν καταλαβαίνουν, και γι’ αυτό γελάμε μαζί τους.
@skarab:
Αφήνω το συγκεκριμένο παράδειγμα, έτσι κι αλλιώς το post μου ήταν γενικό.
Είναι πολύ απόλυτο αυτό που λές και δεν μπορεί να έχει εφαρμογή παντού. Καταρχήν, το να χρησιμοποιείς ένα εργαλείο δεν είναι αυτοσκοπός. ΟΚ, αν είσαι από αυτούς που δοκιμάζουν κάθε νέα υπηρεσία, μπορεί να είναι -βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Αλλά γενικά δεν είναι.
Τί θα πει “ή μπαίνεις ως τα μπούνια σε ένα social service ή δεν μπαίνεις καθόλου”; Θα σε κατηγορίσει η web2.0 police; :-) Χρησιμοποιείς ό,τι είναι χρήσιμο για εσένα (και συχνά ό,τι ΜΠΟΡΕΙΣ να χρησιμοποιήσεις).
Αν στήσω ένα blog με password ώστε να γράφω τα εσώψυχά μου, μόνο για εμένα, χωρίς να τα διαβάζει κανένας, είναι κακό; Ναι, δεν είναι web2.0, αλλά έχω μία ανάγκη και το εργαλείο είναι ιδανικό. Απαγορεύεται; “ή ενεργοποιείς το feed, έχεις comments και γράφεις δημόσια ή μην το κάνεις καθόλου;”
@vrypan: Νομίζω ότι δεν με πολυκατάλαβες. Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής. Φυσικά και όλα αυτά είναι απλώς λογισμικά, και ο καθένας δικαιούται να χρησιμοποιεί τις δυνατότητες που τον εξυπηρετούν και μόνον αυτές.
Μπορείς να στήσεις ένα προσωπικό blog με password και χωρίς feed. Δεν μπορείς όμως να έχεις δημόσιο feed και εκ των υστέρων να βγεις και να πεις σε κάποιον “σου απαγορεύω να χρησιμοποιείς το feed μου”. Επίσης μπορείς να στήσεις ένα blog και να απενεργοποιήσεις τα comments. Δεν μπορείς όμως να έχεις τα comments ανοιχτά και να μην τα κοιτάς ποτέ. Με δυο λόγια, το λογισμικό επιτρέπεται να το αξιοποιείς όπως σε βολεύει. Το κοινωνικό παιχνίδι όμως έχει κι αυτό κάποιους όρους και δεν μπορείς να το παίζεις “όπως σε βολεύει”.
Για να επανέλθω και στο παράδειγμα με το twitter: Έστω ότι κάποιος –ας τον πούμε bob– θέλει να αξιοποιήσει το twitter μόνο και μόνο για τη δυνατότητά του να στέλνει ενημερώσεις μέσω sms και το χρησιμοποιεί γι’ αυτό το σκοπό, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι άλλες παράμετροι τις υπηρεσίας. Δικαιωμά του. Όταν όμως, κάποιος άλλος, κάποια στιγμή, μοιραία θα του απευθύνει το λόγο μέσω twitter, δικαιούται ο bob να μην ασχοληθεί μαζί του επειδή δεν τον ενδιαφέρει αυτή η δυνατότητα της υπηρεσίας; Δεν νομίζω.
Εξ’ άλλου, η αρχή του σεβασμού στους κανόνες της κοινωνικής αλληλεπίδρασης δεν είναι καινούρια, και σίγουρα είναι προγενέστερη του web 2.0. Ήδη από την εποχή των web fora, αντιπαθούσαμε τους τύπους που γράφονταν σε ένα forum, έστελναν ένα μήνυμα και ευθύς εξαφανίζονταν, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις της κοινότητας.
@skarab:
Ας πούμε ότι βάζω ένα τηλέφωνο. Ένα τηλέφωνο που το έχω μόνο και μόνο για να τηλεφωνώ στο εξωτερικό. “Δικαιούμαι” να μην το απαντάω;
Η διαφορά μας είναι ότι εσύ θεωρείς πώς με το να χρησιμοποιώ το εργαλείο δηλώνω συμμετοχή και σε κάτι άλλο (π.χ. το social network). Για εμένα αυτά δεν είναι ισοδύναμα.
Και στο κάτω-κάτω τον καθένα τον κρίνεις για τις ιδιότητες που αποφασίζει ο ίδιος να τον ορίζουν. Ναι, τον vrypan θα τον κρίνεις για το πόσο καλά χρησιμοποιεί το blog του, αφού θέλει να δηλώνει blogger. Αν η ΕΜΥ είχε twitter για να κάνει ανακοινώσεις, λίγη αξία έχει να την κρίνεις πόσο σωστά χρησιμοποιεί το twitter, σημασία έχει αν σου δίνει σωστές προβλέψεις…
@vrypan: Σκέψου όμως και το εξής. Το τηλέφωνο το ελέγχεις εσύ (και μπορείς να μη δώσεις τον αριθμό σου πουθενά). Το twitter δεν το ελέγχεις εσύ, απλά σου παρέχεται. Αν έκανες host ένα twitter-like λογισμικό στον δικό σου server, τότε ας το έκανες ότι ήθελες. Όταν όμως γράφεσαι σε μία υπηρεσία που λειτουργεί με έναν ορισμένο τρόπο, αναγκαστικά παίρνεις το πακέτο — με την έννοια ότι ο κόσμος θα έχει συγκεκριμένες προσδοκίες από το γεγονός ότι εσύ χρησιμοποιείς τη συγκεκριμένη υπηρεσία, και αν τις διαψεύσεις θα πληρώσεις το τίμημα. Ένας λόγος παραπάνω, αν θέλεις, για να μην συμπαθούμε αυτού του τύπου τις “κλειστές”, one-size-fits-all υπηρεσίες.
Θα συμφωνήσω ότι παίζει ρόλο και η χρήση που κάνεις στο μέσο. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό; Η χρήση που κάνεις στο μέσο διαμορφώνει τις προσδοκίες των άλλων. Η ΕΜΥ προσφέρει τυποποιημένη πληροφόρηση και μόνο αυτό προσδοκώ από αυτή. Αν όμως κάποιος εκφράζει, άμεσα ή έμμεσα, απόψεις, τότε οι προσδοκίες αλλάζουν.
Εν πάση περιπτώσει, δέχομαι ότι δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος να χρησιμοποιείς ένα social service. Όσα έγραψα παραπάνω όμως είναι πράγματα που θεωρώ οφείλει να σκεφτεί κάποιος πριν μπει στο παιχνίδι.
@skarab προφανώς και οφείλει να τα σκεφτεί. (πότε είναι η στιγμή που μπαίνει στο παιχνίδι;)
Χμμ… μάλλον από την στιγμή που θα αρχίσει να διαδίδει ότι “ξέρεις, έχω λογαριασμό και στο τάδε site”. (Το κακό εδώ είναι ότι κάποια sites θα κάνουν αυτή τη δουλειά χωρίς να το περιμένει ο χρήστης, καθώς διατηρούν δημόσιους καταλόγους με τα μέλη τους.)