Ακούω απίστευτα πράγματα τον τελευταίο καιρό -όχι μόνο, αλλά τελευταία έχουν πυκνώσει. Υποθέσεις που σχετίζονται με άτομα που βρίσκονται μπλεγμένα με δικαστήρια επειδή κάποιος “στράβωσε” με το site τους, το blog τους ή κάποια πλευρά της on-line παρουσίας τους και τους έκανε μήνυση, εξώδικο ή κάτι τέτοιο. Θυμίζω ότι πλησιάζει και η εκδίκαση της υπόθεσης blogme.gr.
Είμαι από αυτούς που λένε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν χρειαζόμαστε νέους νόμους, αυτοί που υπάρχουν μπορούν να ερμηνευθούν (νομίζω) και για τα on-line πράγματα. Αλλά υπάρχουν δύο θέματα, όταν σε μία παρόμοια υπόθεση μπλεχθεί ο νόμος και οι δικηγόροι:
1. το προφανές: συχνά οι αρχές, αλλά νομίζω και οι δικηγόροι, όπως και τα δικαστήρια έχουν μεσάνυχτα σε ό,τι αφορά το internet δίνοντας μεγάλο πλεονέκτημα σε αυτόν (κατήγορος ή κατηγορούμενος) που επικαλείται μία παρομοίωση με “τα γνωστά”: ένα blog είναι σαν μία εφημερίδα, μία σελίδα στο internet είναι σαν ένα έντυπο κ.λ.
2. αλλά το σημαντικότερο είναι νομίζω η “ασυμμετρία” που υπάρχει στην δύναμη του κατήγορου (είναι σωστός ο όρος;) και του κατηγορούμενου. Τα social media και το user generated content έδωσε στον καθένα μας την δυνατότητα να κάνουμε “κάτι”. Να εκδόσουμε τις σκέψεις μας, τις πληροφορίες μας κ.λ. Οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε εταιρείες, ούτε έχουμε τους πόρους να μπλεκόμαστε σε δικαστικές διαμάχες, ανεξάρτητα με το αν θεωρούμε ότι έχουμε δίκιο. Για τον “απλό πολίτη” (γιατί αυτός είναι ο τυπικός blogger π.χ.) ακόμη και η απειλή του δικαστηρίου ή του εξώδικου μπορεί να ισοδυναμεί με καταστροφή, ακόμη και αν τελικά σηκώσει το γάντι και κερδίσει.
Σκεφτόμουν λοιπόν, μήπως θα έπρεπε να υπάρχει κάτι σαν το Electronic Frontier Foundation και στην Ελλάδα; Μπορούμε να το προσεγγίσουμε για να δούμε αν θα μας στήριζε και σε ελληνικές υποθέσεις; Μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι που θα στήριζε νομικά έστω κάποιες επιλεγμένες και σημαντικές υποθέσεις;
Σκέφτομαι ότι ένας τέτοιος οργανισμός, αν λειτουργούσε σωστά, θα είχε να προσφέρει δύο πράγματα. Πρώτον, την δυνατότητα να δημιουργήσει κάποια δεδικασμένα, τώρα που αντίστοιχες υποθέσεις εκδικάζονται για πρώτη φορά. Δεύτερον, να μεγαλώσει το πιθανό κόστος για όποιον έτσι, χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα, αποφασίζει να με τρέξει στα δικαστήρια, με την λογική “δεν κοστίζει τίποτα και θα τον τρομάξω”. Να ξέρει ότι υπάρχει η περίπτωση το, ας το πούμε “ελληνικό EFF”, να αναλάβει την υπόθεση και να μπλεχτεί αυτός σε μία δικαστική διαμάχη που θα του κοστίσει.
Υπάρχουν άνθρωποι ή οργανισμοί που θα μπορούσαν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση; Θα ήσασταν διατεθημένοι να χρηματοδοτήσετε μία τέτοια κίνηση;
Είμαι άσχετος με τον χώρο, αν μπορεί κάποιος με περισσότερες νομικές γνώσεις να πάρει τις παραπάνω σκέψεις και να τις μεταφράσει σε κάτι που να έχει μεγαλύτερο νόημα και ουσία, ας το κάνει και ας βάλει το σχετικό link στα comments.
Σωστοί οι προβληματισμοί σου και σε ό,τι αποφασιστεί είμαι μέσα να βοηθήσω και να συνδράμω και οικονομικά και να διαθέσω μέρος του χρόνου μου για να βρούμε μια άκρη.
“Υπάρχουν άνθρωποι ή οργανισμοί που θα μπορούσαν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση;”
Ο http://elawyer.blogspot.com/ είναι ο 1ος που μου έρχεται στο μυαλό.
“Θα ήσασταν διατεθημένοι να χρηματοδοτήσετε μία τέτοια κίνηση;”
Προσωπικά ναι και πιθανολογώ πολλοί άλλοι το ίδιο.
Τέτοια θέματα μας αφορούν όλους και είναι πολύ δύσκολο κάποιος να συμμετάσχει / βοηθήσει σε αυτά αν βρίσκεται έξω από το δικαστικό κύκλωμα. Ένα “Ελληνικό EFF” θα μου πρόσφερε τη δυνατότητα να βοηθήσω ουσιαστικά, με τον μόνο τρόπο που μπορώ: να δίνω λεφτά.
Πολύ σωστός. Προσωπικά θα έδινα όσα λεφτά χρειαζόταν για να στηθεί και να συντηρηθεί ένας τέτοιος οργανισμός…
Pingback: buzz
να το δούμε ρε παιδιά
Οι νομικές μου γνώσεις δεν είναι ιδιαίτερες, αλλά από όσα είπες περισσότερο με τρομάζει η δημιουργία δεδικασμένου!
Εννοείται πως θα βοηθούσα μια τέτοια προσπάθεια, αλλά μήπως είναι αργά;
Παιδία, σε αυτά που έγραψα, σταθείτε περισσότερο στους προβληματισμούς και όχι στις λύσεις. Ίσως υπάρχουν άλλες λύσεις που να είναι καλύτερες, το έγραψα κυρίως για να προκαλέσω συζήτηση από αυτούς που ξέρουν. Όχι βουρ στο να δημιουργηθεί ένα “ελληνικό EFF”. Ίσως να είναι καλή ιδέα, ίσως να υπάρχουν καλύτερες.
Παναγιώτη προσδιορίζεις δύο προβληματισμούς οι οποίοι πιστεύω αντανακλούν το ίδιο θεμελιώδες πρόβλημα: την λειψή μας παιδεία και ενημέρωση.
Δεχόμαστε ως αυταπόδεικτο το γεγονός πως στον μέσο όρο τους οι δικαστές και δικηγόροι έχουν μαύρα μεσάνυχτα από τεχνολογία. Δεν είμαστε όμως έτοιμοι να δεχτούμε με την ίδια ευκολία πως και εμείς, οι κοινωνοί της πληροφορίας, έχουμε μαύρα (ή, τουλάχιστον σκούρα γκρι) μεσάνυχτα για θέματα δεοντολογίας, ακρίβειας στοιχείων, έρευνας και διασταύρωσης πηγών, κτλ.
Πρόφατο παράδειγμα αυτής της τύφλας: βlog ευρείας αναγνωσιμότητας δημοσιεύει είδηση για βασανισμό ζώων σε γαλλική κτήση. Κατηγορεί τον πρόεδρο της Γαλλίας για τα περιστατικά αυτά, δημοσιεύει φωτογραφία «βασανισμένου» ζώου, και καλεί τους αναγνώστες του να συνυπογράψουν — ηλεκτρονικώς — ψήφισμα διαμαρτυρίας παραπέμποντας σε ιστοσελίδες φιλοζωικής «οργάνωσης».
Δεκάδες αφελέστατοι αναγνώστες τρέχουν να συνυπογράψουν, προσφέροντας θυσία το email τους στον βωμό των spammers που κρύβονται πίσω από μια είδηση-hoax στην καλύτερη περίπτωση.
Ούτε ο συντάκτης του άρθρου, ούτε οι διαχειριστές του βlog στο οποίο δημοσιεύτηκε, ούτε και οι αφελείς που το χάψαν, δεν είχαν τη στοιχειώδη περιέργεια να βεβαιωθούν πρώτα για το αξιόπιστο της πηγής και του περιεχομένου.
Το φέρνω αυτό ως ανώδυνο, σχετικά, παράδειγμα του πως λειτουργεί συχνά στο διαδίκτυο η ελευθερία του λόγου.
Από τη μια λοιπόν έχουμε κοινωνούς της πληροφορίας με ελλειπή αντίληψη και παιδεία σε θέματα δημόσιου ελεύθερου λόγου κι από την άλλη έχουμε ένα σύστημα δικαιοσύνης του οποίου οι λειτουργοί δεν έχουν καταλάβει ακόμη τον χαρακτήρα και τη φύση των νέων τεχνολογιών.
Το θεμελιώδες πρόβλημα λοιπόν είναι η λειψή παιδεία. Δυστυχώς αποτελεί τη ρίζα πολλών κακών στη Ελλάδα μας.
Η επιλογή της δικαστικής οδού δεν είναι η μόνη λύση για υποθέσεις που αφορούν το διαδίκτυο. Ωστόσο παρέχει εγγυήσεις που δεν απαντώνται σε μεθόδους εξώδικης επίλυσης διαφορών.
Στο εξωτερικό μπορεί κανείς να καταφύγει και σε άλλες μορφές επίλυσης διαφορών ( alternative dispute resolution)ωστόσο στην Ελλάδα η διαιτησία και οι παρεμφερείς μέθοδοι δεν έχουν μεγάλη ζήτηση.
Όσον αφορά έναν οργανισμό ανάλογο με το EFF ακούγεται καλό σαν ιδέα.Πρώτες σκέψεις που έρχονται στο μυαλό μου: Είναι εφικτό στην ελληνική πραγματικότητα ? Τι νομική υπόσταση θα είχε? Κάποια από τα digital rights ήδη προασπίζονται από αρχές ή ενώσεις προσώπων. Σε ποια δικαιώματα συγκεκριμένα θα εστίαζε μια τέτοια προσπάθεια?
Είμαι μέσα και για διάλογο και για οικονομική υποστήριξη. Και γιατί όχι η οργάνωση κάποιων ημερίδων για ενημέρωση, εφόσον όπως λέει ο λ:ηρ είναι και θέμα παιδείας.
Επιτέλους, το σκέφτηκε και κάποιος άλλος ότι υπάρχει αυτή η ανάγκη :-)
Εγκρίνω κι επαυξάνω, και προτίθεμαι να βοηθήσω σε ότι χρειαστεί. Δύο caveats μόνο: η προσπάθεια του digitalrights.gr να κινηθεί προς την ίδια πάνω κάτω κατεύθυνση δεν βρήκε ανταπόκριση α) γιατί ο εθελοντισμός δεν ευδοκιμεί στην Ελλάδα, β) λόγω της εγγενούς δυσκολίας του αντικειμένου κι επειδή γ) εξ’ αρχής δεν υπήρξε πρόθεση να εξερευνηθούν μοντέλα χρηματικής υποστήριξης, ενώ η πικρή αλήθεια είναι ότι τέτοιες δράσεις εξ’ ορισμού είναι δαπανηρές (έξοδα δικαστικών παραστάσεων κλπ.).
Επίσης, υπάρχει πλέον το ευρωπαϊκό EFF εδώ και κάποιους μήνες, κι ίσως δεν θα ήταν σκόπιμο να κάνουμε duplication of effort.
[Το όλο σχόλιο επι τροχάδην, γιατί τρέχω από ταινία σε ταινία στο Φεστιβάλ' μόλις λήξει θα επιστρέψω με συγκεκριμένες ιδέες πάνω σ' αυτή την αξιόλογη πρόταση].
Συμφωνώ και επαυξάνω. Υπάρχει ανάγκη. Η ιδέα του Oneiros για προσέγγιση του Εΰρωπαικού EFF είναι νομίζω ο πιο ενδεδειγμένος δρόμος
Αν υπάρχει η δυνατότητα να προσεγγίσουμε το ευρωπαϊκό EFF, να το ενισχύσουμε, να παρακινήσουμε έλληνες νομικούς και δικηγόρους να βοηθήσουν, είναι σίγουρα καλύτερη ιδέεα από το να ξεκινήσουμε κάτι από την αρχή. Οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται στον χώρο σχεδόν για όσο καιρό υπάρχει το internet, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έχουν την εμπειρία στην οργάνωση, τις απαιτήσεις και το “τρέξιμο” ενός τέτοιου πράγματος.
Οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται στον χώρο σχεδόν για όσο καιρό υπάρχει το internet, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έχουν την εμπειρία στην οργάνωση, τις απαιτήσεις και το “τρέξιμο” ενός τέτοιου πράγματος.
..και το κυριότερο: τα βάζουν με “γίγαντες” που καταπατούν τις ψηφιακές ελευθερίες στις ΗΠΑ και φέρνουν αποτελέσματα.
Αναμφίβολα η εμπειρία και η τεχνογνωσία του EFF θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη. Όμως από όσο γνωρίζω το EFF κινείται πάρα πολύ προσεκτικά σε σχέση με τη δημιουργία καινούργιων παραρτημάτων. Το Ευρωπαϊκό τμήμα δημιουργήθηκε μόνο όταν καλύφθηκαν τα έξοδα από το Open Society Institute (Soros) και τον Shuttleworth (Thawte, Ubuntu και έχω τόσα λεφτά που πετάω στο διάστημα για πλάκα…).
Επίσης αναρωτιέμαι αν αυτό που κερδίζει κανείς σε εμπειρία το χάνει σε ανεξαρτησία κινήσεων. Δεν παύει να είναι ένα ίδρυμα του οποίο το ΔΣ θα είναι χιλιάδες μίλια μακριά…
Ίσως προτιμήσουν να ασχοληθούν, μέσω του γραφείου στις Βρυξέλες, με κάποια high profile cases στην Ελλάδα αλλά με τα “καθημερινά” προβλήματα τι θα γίνει; Just thinking aloud βέβαια…
Πάντως θα ήθελα πραγματικά να ακούσω περισσότερα από τον oneiros για την εμπειρία με το digitalrights.gr. Ιδιαίτερα για τους λόγους που διάλεξαν να μην “κυνηγήσουν” funding.
Μία σύντομη επισκόπηση των οικονομικών του EFF από το Charity Navigator
http://www.charitynavigator.org/index.cfm?bay=search.summary&orgid=7576
Παναγιώτη συμφωνώ με τον προβληματισμό σου, αλλά έχω και κάποιες ενστάσεις. Είναι βέβαιο ότι διανύουμε μια εποχή μετάβασης (η οποία φέρει τον κίνδυνο μιας κυριαρχίας των «ειδικών»). Η δικαιοσύνη είναι μια αξία που πρέπει να απασχολεί διαρκώς την κοινωνία. Τα δικαιώματα των μεταναστών, των γυναικών, των ανέργων, των χρηστών της εθνικής οδού, των δημόσιων χώρων, κατά τη γνώμη μου αποδυναμώνονται όταν απομωνόνονται, όταν αποσπώνται απ’ τη γενική εικόνα. Φυσικά δε λέω ότι πρέπει να παραιτηθούμε απ’ τη διεκδίκηση μεμονωμένων αιτημάτων, ίσα ίσα. Ωστόσο, την ίδια στιγμή πρέπει κατά τη γνώμη μου να εκκινήσουμε και συζητήσεις σχετικά με τα γενικότερα αιτήματα, και στοιχήματα του Διαδικτύου, των μπλογκ και των κοινωνικών Μέσων. Αν δε σ’ αρέσει η λέξη «υποχρεώσεις» θα χρησιμοποιήσω τη λέξη «υπεράσπιση αξιών». Πιο απλά τώρα, θέλω να πω ότι η υπεράσπιση μιας αξίας -όπως εκείνη της δικαιοσύνης που είναι θεμελιώδους σημασίας- οφείλει να συμβαδίζει και με άλλες αξίες. Για να πείσει το κίνημα των δικαιωμάτων ότι δεν είναι ένα ρηχό κίνημα αντίδρασης, οφείλει κατά τη γνώμη μου, να στοχαστεί όπως λες κι εσύ, πάνω στην φύση του καθώς και στο τί είναι δέον και τί όχι. Διαφορετικά θα είμαστε αναγκασμένοι να υπερασπιζόμαστε στα δικαστήρια διάφορες χυδαίες, απαράδεκτες κι απάνθρωπες συμεριφορές στο όνομα της διαδικτυακής ελευθερίας και των ηλεκτρονικών δικαιωμάτων.
Pingback: ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ » Ελευθερία ή ασφάλεια;
Εγκρίνω. Θα συμμετείχα με κάποια συνδρομή της τάξεως των €30 το χρόνο “έτσι για να του δώσω μία ευκαιρία”, και αν αποδεικνυόταν αποτελεσματικό θα έδινα μέχρι και €100 το χρόνο.
Pingback: Pixel Cast » Pixelcast #4 back to normal
Pingback: metablogging.gr » Blog Archive » Τι δεν πρόλαβα να γράψω
Βλέπω πολύ θετικά την ιδέα να υπάρξει ένα Ελληνικό αντίστοιχο του EFF. Δε χρειάζεται να είναι παράρτημα του αμερικανικού αλλά να παίζει το ρόλο του, που εδώ στην Ελλάδα λείπει. Δε χρειάζεται επίσης να έχει τα χαρακτηριστικά του, δηλαδή να αναλώνεται μόνο σε δικαστικές διαμάχες ή lobbying, αλλά να είναι πιο grassroots.
Για μένα το πιο σημαντικό σε έναν τέτοιο οργανισμό είναι η ενημέρωση. Επειδή το Ελληνικό διαδίκτυο είναι ακόμη νεογνό, οι Έλληνες χρήστες δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά. Έτσι είναι πολύ δύσκολο να τους εξηγήσεις τι είναι π.χ. net neutrality ή αντίστοιχα σοβαρά θέματα, γιατί θα νομίζουν ότι μιλάς κινέζικα.
Και στη συνέχεια θα έπεται η δράση και όπου φτάσει.
Να σημειώσω ότι πριν φτιαχτεί ένας οργανισμός όπως το EFF, που έχει τεράστια οικονομική υποστήριξη από τους χρήστες, είχαν προηγηθεί συλλογικότητες και οργανώσεις των χρηστών, που διαμόρφωσαν το πεδίο. Εδώ πέρα άμα πάμε να κάνουμε κάτι σαν το EFF με αμιγώς δικαστικό έργο θα φάμε (οικονομικά) τα μούτρα μας.
Ο,τι φτιαχτεί είμαι μέσα ψυχή τε και σώματι. Πλέον πρέπει να αρχίζουμε να παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας, γιατι τα πράγματα αλλάζουν ταχύτατα (βλ. μπλογκ μου για Γαλλία).
Pingback: metablogging.gr » Blog Archive » Net Neutrality: Τα εργαλεία για να την περιφρουρήσετε
Pingback: cosmix.org | Το βάρος ενός συνδέσμου.
Pingback: NYLON » Archive » Τα επόμενα βήματα
Pingback: Λογοκρισία στο ελληνικό διαδίκτυο… Revolutions « Φιλελεύθερη λαλιά…
Υπήρξε και στο http://www.katagelies.gr παρόμοια επίθεση και μας έκαναν τρεις μηνύσεις για άσχετο και ανούσιο λόγο…Δυστυχώς είναι μεθοδευμένη η προσπάθεια να φιμωσουν κάθε ελεύθερη έκφραση και δραστηριότητα που αντίκειται σε ορισμένα συμφέροντα…..
Pingback: Καταστολή παντού, άρα και στο διαδίκτυο… « κάτω αριστερά
Pingback: Διαδικτυακή καταστολή « Μετα την εφημεριδα