Σχεδόν πάντα κάνουμε το λάθος να αναφερόμαστε στην τηλεπικοινωνιακή υποδομή των ΗΠΑ σαν να είναι ομοιόμορφη. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές από πολιτεία σε πολιτεία. Το άρθρο του Om Malik που αναφέρεται σε ένα άλλο, στο inRich.com, σχετικά με την πολιτική που ακολουθεί μία από τις λιγότερο αναπτυγμένες πολιτείες σε αυτόν τον τομέα, η Βιτρζίνια, μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Η Βιτρζίνια λοιπόν, προσπαθεί να αναπτύξει την υποδομή της. Για να το πετύχει αυτό βασίζεται σε ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό, τον MBC (Mid-Atlantic Broadband Cooperative). Ο οργανισμός αυτός έχει επενδύσει στο να αναπτύξει το “backbone” της συγκεκριμένης πολιτείας. Η λογική είναι ότι η επένδυση αυτή δεν θα ήταν κερδοφόρα για μία ιδιωτική εταιρεία, αλλά από την στιγμή που γίνεται μειώνει σημαντικά το κόστος ανάπτυξης άλλων υπηρεσιών διαμορφώνοντας ένα πιο ελκυστικό πλαίσιο στο οποίο μπορούν και έχουν συμφέρον να δραστηριοποιηθούν άλλες εταιρείες.
Όπως για παράδειγμα, η DigitalBridge Communications Corp. που σκοπεύει να αναπτύξει ένα γρήγορο ασύρματο δίκτυο στην περιοχή του Appomattox για να καλύψει τις ανάγκες περίπου 1,600 επιχειρήσεων και νοικοκυριών -δραστηριότητα που απλά θα ήταν ασύμφορη αν δεν υπήρχε το backbone της MBC.
Πολλές φορές αναφερόμαστε στην ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών (για την ακρίβεια του Internet, γιατί στην κινητή δεν τα πήγαιναν και τόσο καλά ως τώρα) στις ΗΠΑ σαν να πρόκειται για αποκλειστικό επίτευγμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της ελεύθερης αγοράς. Η αλήθεια είναι ότι το κράτος (είτε με την μορφή επένδυσης σε ερευνητικά προγράμματα, π.χ. DARPA-ARPANET, είτε ακόμη και με το να σπάει μονοπώλια όπου αυτά διαμορφώνονταν, βλ. AT&T 1982) έπαιξε σημαντικό ρόλο.
Νομίζω ότι αξίζει να παρακολουθήσουμε αντίστοιχες προσπάθειες σε όλο τον κόσμο και να δούμε τί θα μπορούσαμε να κάνουμε και στην Ελλάδα.
Ξέρω ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι κάτι σαν πρόσκληση σε flame war :-) Προσωπικά, δεν έχω κατασταλαγμένη άποψη πέρα από το ότι οποιαδήποτε ακραία ή μονοδιάστατη επιλογή μάλλον δεν οδηγεί σε λύση, όπως και το ότι οποιαδήποτε λύση εξαρτάται από την στιγμή που την επιλέγεις (π.χ. άλλο 1970, άλλο 2010).
Παναγιώτη, υπάρχουν κάποιες ασάφειες παραπάνω τις οποίες θα ήθελα να διευκρινήσω, ειδικά όσον αφορά την κρατική παρέμβαση.
Σχετικά με την απέκδυση (divestiture) του μονοπωλίου της AT&T το 1982: δεν ήταν κρατική παρέμβαση. Ήταν απόφαση ομοσπονδιακού δικαστηρίου σε διαμάχη που προέκυψε όταν η AT&T κατήγγειλε την MCI για παραβίαση του μονοπωλίου. Η MCI αρνήθηκε πως η AT&T έχει μονοπώλιο στις υπεραστικές τηλεπικοινωνίες, και πήγε την υπόθεση στο δικαστήριο όπου και δικαιώθηκε. Είναι μάλλον τραβηγμένο να λέμε πως το κράτος έσπατε το μονοπώλιο της AT&T. Το μονοπώλιο της AT&T έσπασε έπειτα από μήνυση ανταγωνιστή της. (Σημειώνω εδώ, για full disclosure, πως υπήρξα εργαζόμενος της MCI στο διάστημα 1996-1998).
Σχετικά με την κρατική παρέμβαση στην ανάπτυξη του διαδικτύου. Είναι φυσικά δεδομένο πως το διαδίκτυο ξεκίνησε από τα εγχειρήματα της DARPA στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η εμπορική άνθιστο στο Internet όμως επήλθε με την αποδεύσμεσή του από το NSF, γύρω στο 1993. Αυτό ήταν ένα επίτευγμα του Al Gore ο οποίος έβλεπε τον εμπορικό κόσμο να μένει εκτός του «Information Superhighway» λόγω του μονοπωλίου που είχαν στήσει τα πανεπιστημιακά κέντρα. Μέχρι τότε, θυμάστε, το internet είχε ως αποκλειστική σχεδόν πηγή χρηματοδότησης το NSF και η πρόσβαση σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις ήταν δυσβάσταχτη. Με την αποδεύσμευση όμως από το «NSFNet», άνοιξε ο δρόμος για ιδιωτική πρωτοβουλία στο δίκτυο. Με την αποδέσμευση αυτή ο Gore ξανανακάλυψε το διαδίκτυο, κάτι που του έμεινε ως ρετσινιά από εκείνους που δεν κατάλαβαν την αξία της συμβολής του.
Η πρωτοβουλία της Virginia δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε και μοναδική. Πολλές πολιτείες, συχνά σε σύμπραξη με γειτονικές, στήνουν υποδομή συνήθως με dark fiber την οποία ανοίγουν σε ιδιώτες με απότερο σκοπό την οικονομική ανάπτυξη. Αυτή είναι άλλωστε μεταξύ άλλων και η αποστολή των πολιτειακών κυβερνήσεων: να δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης μέσω υποδομών — κάτι που στην Ελλάδα δεν το έχουμε καταλάβει ακόμη και προτιμούμε τις επιδοτήσεις ως κίνητρα.
Στην Ελλάδα, πιστεύω, πως μας λείπει η υποδομή σε κάθετη βάση. Από την τεχνολογική υποδομή ως τις αποτελεσματικές υπηρεσίες με τις οποίες θα έρθει σε επαφή ο επιχειρηματίας. Τα αίτια της ελλειπούς υποδομής,δε, είναι πολλαπλά, ιστορικά και πολιτικά και θα μας βάλουν σε περιπετειώδεις συζητήσεις :)
@λ:ηρ: σχετικά με την AT&T, δεν είπα ότι ήταν κυβερνητική παρέμβαση. Κρατική είπα :-) (ΟΚ, στις ΗΠΑ έχουμε Ομοσπονδιακές, Πολιτειακές κ.λ. αρχές, αλλά δεν είναι εκεί το νόημα) Η Δικαιοσύνη (όπως και η Αστυνομία) είναι μέρος του Κράτους, όχι;
Στα άλλα δεν διαφωνώ.
Απλά ήθελα να μου άρεσε το θέμα γιατί δείχνει ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις σε προβλήματα που τα αντιμετωπίζουμε ως διλήμματα. Γενικά έχουμε έλλειψη φαντασίας…
Και μια ακόμη παρατήρηση: αποτελεί γενίκευση να λέμε πως η Virginia είναι από τις λιγότερο ανεπτυγμένες πολιτείες στην τηλεπικοινωνιακή υποδομή. Σαφώς υπάρχουν περιοχές της πολιτείες όπου δεν βρίσκεις ευρυζωνικές υπηρεσίες — το ίδιο όμως συμβαίνει και λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Silicon Valley! Η Virginia πάντως έχει μια πολύ καλή υποδομή όσον αφορά μεγάλα δίκτυα. Οι περισσότεροι μεγάλοι τηλεποκοινωνιακοί πάροχοι έχουν τους κεντρικούς κόμβους τους για την Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ στη Virginia. Στην πολιτεία αυτή άλλωστε εδρεύει και το NSF!
Για την ΑΤ&Τ σημασία έχει από που ξεκίνησε η πρωτοβουλία για την προσβολή του αυτόκλητου μονοπωλίου της. Ήταν κρατική/κυβερνητική η πρωτοβουλία; Όχι ήταν ιδιωτική και κρίθηκε στα κρατικα — βεβαίως — δικαστήρια αφού πρώτα πέρασε ανεπιτυχώς από το στάδιο της ιδιωτικής διαιτησίας.
Παναγιώτη,
το θέμα που αναλύεις είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον όσο και πολύπλοκο.
Μια καλή εισαγωγή σε ένα “ελληνικό μοντέλο” αποτελεί το http://broadband.cti.gr/el/ellin_euruzonikos.php
Η βασική ιδέα είναι να υπάρχει τοπικό, ανοικτό στον ανταγωνισμό και κοστοστρεφές dark fiber όσο πιο κοντά γίνεται στο σπίτι.
Το κλειδί, στην ουσία, είναι ο Δήμος και τα δικαιώματα διέλευσης που έχει στην κατοχή του ,για το σκάψιμο, που είναι και το βασικό κόστος επένδυσης σε οπτικές ίνες
Το ασύρματο κομμάτι έχει πολύ ενδιαφέρον είτε στο τελευταίο χιλιόμετρο είτε σε άλλες ειδικές περιπτώσεις. Το στοίχημα, πάντως, φαίνεται να είναι στην οπτική ίνα.
Θανάσης
Τουλάχιστο από ασύρματα δίκτυα ευτυχώς έχουμε τα awmn και twmn…. ;)
Με την ΑΤΤ πάντως καλό θα ήταν να θυμηθούμε ότι είχε “προηγούμενα” με τα ομοσπονδιακά δικαστήρια από το 1956 για την ακρίβεια όπου η κυβέρνηση μήνυσε την ΑΤ&Τ για τρελές μονοπωλιακές πρακτικές σχετικά με την κατασκευή και πώληση/ενοικίαση τηλεφωνικών εξαρτημάτων όπου ως τότε διατίθενται από την θυγατρική της Western Electric ως αποκλειστικός παροχέας. (Σα να μου θυμίζει μια παράξενη σχέση στην Ελλάδα… χμμ α! ναι Ιντρακομ/ΟΤΕ με τα καρτοτηλέφωνα αν δεν κάνω λάθος).
Αυτό πάντως αρχικά είχε σαν αποτέλεσμα να απαγορευτεί στην ΑΤ&Τ να εμπορεύεται οτιδήποτε άλλο εκτός από την παροχή κοινού τυπου επικοινωνιακών υπηρεσιών. Που αργότερα είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί εμπορικά ό,τι ανακαλύψεις παρήγαγαν τα εργαστήριά της τα περίφημα Bell Labs, ήδη διασπασμένη στα λεγόμενα baby-bells, εκτός υποθέτω και αν ήταν συμβατό με την παραπάνω απόφαση. Ανάμεσά σε αυτές τις ανακαλύψεις και αυτή ενός νέου λειτουργικού συστήματος κάπου στο τέλος δεκαετίας ’60 όπου η ΑΤ&Τ θεώρησε ότι δεν μπορούσε να το εμπορευθεί σύμφωνα με την σχετική απόφαση. Έτσι αποφάσισε να το δώσει σε ερευνητικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα χωρίς royalties. Ένα από τα ιδρύματα που πήρε μία από τις πρώτες άδειες το ’73 ήταν και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Berkeley.
Το λειτουργικό αυτό είχε ονομαστεί UNIX (και η version του Berkeley BSD Unix). Η C kai h C++ αργότερα ήταν ακόμα μερικές από τις ανακαλύψεις που έχουν προέρθει από αυτά τα εργαστήρια και που έχουν αφήσει τη δική τους ιστορία στην πληροφορική.
ΥΓ. Πηγές:
1. CCSU IMS
2. Unix Internals “The new Frontiers” bt Uresh Vahalia εκδόσεις Prentice Hall 1996
Mannblog: η μήνυση του 1949 που έκλεισε με την απόφαση του 1956 δεν οδήγησε σε απεμπόληση κανενός ουσιαστικού μονοπωλίου για την ΑΤ&Τ. Η διαδικασία αυτή οδήγησε την ΑΤ&Τ να προβεί σε μια οργανωτική ανακατάταξη της εταιρικής δομής της και να πουλήσει την Westrex, μια περιφερειακή θυγατρική της. Η Westrex είχε ως αντικείμενο την τεχνολογία soundtracks για κινηματογραφικές ταινίες — καμιά σχέση με το βασικό αντικείμενο της ΑΤ&Τ.
Ως το 1980 περίπου η ΑΤ&Τ συνέχισε να επιβάλλει το μονοπώλιο υπηρεσιών και συσκευών ανενόχλητη.
Χρειάστηκε να έρθει μια εταιρεία μεταφορών με έδρα το Σικάγο, που ήθελε να χρησιμοποιεί μικροκύματα για να επικοινωνεί με τα γραφεία της, για να ξεκινήσει η ουσιαστική διαμάχη για το αν η ΑΤ&Τ έχει ή δεν έχει μονοπώλιο στις τηλεπικοινωνίες. Η εταιρεία αυτή, που ονομάστηκε Microwave Communications Incorporated (MCI), έφερε προ των δικαστηρίων ουσιαστικά ζητήματα τα οποία δεν μπορούσαν πλέον να αγνοηθούν.