Το κράτος ελέγχει τις συχνότητες, είτε αυτές είναι ραδιοφωνικές, είτε τηλεοπτικές κ.λ. Στην Ελλάδα δεχόμαστε αυτό το γεγονός, όπως και το γεγονός ότι οι συχνότητες αυτές διατίθονται σε συγκεκριμένους χρήστες μετά από διαγωνισμό.
Ο Lessig έχει ένα ενδιαφέρον post: Internet Policy: Deregulating Spectrum, από το οποίο είναι και το παρακάτω video.
(Δεν παρακολούθησα το video).
Η ουσία είναι η εξής: Το φάσμα είναι δημόσιο αγαθό που βρίσκεται σε σπανιότητα. Κατά συνέπεια η κατάχρησή του είναι απευκτέα. Άρα το φάσμα δεν είναι κάτι που μπορεί να διατίθεται ελεύθερα -και μάλλιστα χωρίς συμφωνία με τα γειτονικά κράτη, γιατί το σήμα δεν μπορεί να ακολουθήσει επακριβώς τα γεωγραφικά όρια.
Το πραγματικό πρόβλημα λοιπόν είναι η διαχείριση του φάσματος. Στα πλαίσια της προστασίας του, έχουμε οδηγηθεί σε ένα καθεστώς ενοικίασης μέσω δημοπρασιών που προαπαιτεί να είναι κάποιος εξαιρετικά δυνατός για να μπορεί να διεκδικήσει μια ευκαιρία να νοικιάσει φάσμα.
Άρα ερχόμαστε στο επόμενο πρόβλημα που είναι πως δεν υπάρχουν αρκετές ελεύθερες συχνότητες για κοινή χρήση (όπως γίνεται σήμερα για τα Bluetooth, WiFi και CB1).
Σε μια ευνομούμενη κοινωνία ακόμα και στο regulated φάσμα δεν είναι όλες οι συχνότητες διαθέσιμες (ναι και στα FM, VHF, UHF δεν γίνεται να χρησιμοποιούνται όλες) γιατί υπάρχουν παρεμβολές. War stories με παρεμβολλές έχουν πολλοί πιλότοι της πολιτικής αεροπορίας. Ακόμα και η ισχύς εκπομπής είναι υπό έλεγχο.
Υπάρχουν συχνότητες που θα μπορούσαν να διατεθούν σε χρήση χωρίς την ανάγκη ακριβής άδειας; Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα προς απάντηση.
Και η δυσκολία απάντησής του έγκειται στο γεγονός πως δεν μπορείς να διαχειριστείς εύκολα ένα resource σε σπάνη, ειδικά όταν δεν μπορείς να προβλέψεις πως θα επηρρεάσουν τη μελλοντική χρήση του οι τωρινές σου αποφάσεις.
@adamo:
(δεν είδες το video)
:-) Λιτός αλλά περιεκτικός είσαι ρε vrypan.
Λοιπόν αυτό που πάντα μου κάνει εντύπωση είναι ότι πάντα κάπου αναφέρεται ο κομμουνισμός. Φαντάζομαι όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο πάντα κάπου αναφέρεται το ταξικό ζήτημα.
Η ιδεές του Lessig είναι πάντα ελκυστικές. Διαπιστώνω όμως για μια ακόμη φορά μια επιφανειακή αντίληψη των ορίων της τεχνολογίας στην οποία εναποθέτει τις ελπίδες του. Στη θεωρία όλα καλά, πχ έξυπνα συστήματα WiFi μπορούν να αποφύγουν παρεμβολές σε επίσης ευφυή ασύρματα τηλέφωνα που λειτουργούν στην ίδια ζώνη φάσματος. Στην πράξη τα πράγματα είναι πιο σύνθετα διότι δεν μπορούμε να φτιάξουμε τέλειους πομπούς δίχως αρμονικές κτλ.
Η επιφανειακή αντίληψη των ορίων της τεχνολογίας (δηλαδή η αδυναμία αντίληψης του χάσματος μεταξύ θεωρίας και πράξης) οδηγεί τον Lessig σε ένα ακόμη σφάλμα.
Σε περιοχές υψηλού κορεσμού, αν δεν υπάρχει ένα πρωτόκολλο προτεραιότητας και διασφάλισης ποιότητας υπηρεσιών, το σύστημα καταρρέει και οι επικοινωνίες αποκόβονται. Κι επειδή βλέπουμε καθημερινά πόσο καλά λειτουργεί το QoS σε ενσύρματες εφαρμογές, μπορούμε να φανταστούμε πόσο προβληματική θα είναι η υλοποίηση ενός παρόμοιου συστήματος σε ασύρματα συστήματα.
Ως αδειοδοτημένος ραδιοερασιτέχνης, βλέπω κάποια οφέλη στην ρύθμιση του φάσματος. Φυσικά η φάρα μου αποτελεί μια μειοψηφία 3 εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη και δεν περιμένω να μας κάνει κανείς χάρες μόνο και μόνο επειδή έχουμε ένα ενδιαφέρον χόμπι. Από την άλλη όμως, ως επαγγελματίας στο χώρο των δικτύων, βλέπω τα οφέλη της ελεύθερης χρήσης του φάσματος και την προτιμώ.
Απλώς θα επιθυμούσα μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση του θέματος, δεδομένων των τεχνολογικών περιστάσεων όσον αφορά την εκπομπή και λήψη ραδιοκυμάτων. Κι εδώ είναι που μου τα χαλά ο Lessig.
@ληρ: Δεν είμαι ειδικός στο θέμα, αλλά δεν είναι τελικά όπως λέει ο Lessig, τρομερή σπατάλη ο τρόπος που διαχειριζόμαστε κάποια φάσματα συχνοτήτων, π.χ. τα FM, UHF; Ίσως μέχρι τώρα να υπήρχε η ανάγκη για regulation λόγο αδυναμίας της τεχνολογίας. Μήπως όμως χρειάζεται να αλλάξει αυτό; Δεν είμαι του άσπρου-μαύρου, αλλά αισθάνομαι (χωρίς να ξέρω όλες τις λεπτομέρειες, για αυτό και ρωτάω), ότι θα έπρεπε σιγά-σιγά να αυξάνει το unregulated εύρος; Λάθος;
(btw, συνέχισε τα podcasts, σε ακούμε :-)
Σίγουρα είναι σπατάλη Παναγιώτη. Δεδομένων όμως των τεχνολογικών περιορισμών, τι να κάνουμε; Δεν ακουσα τον Lessig (τον οποίο γνωρίζω προσωπικά από την εποχή που είμασταν στο ίδιο σχολείο) να προτείνει η να παραπέμπει σε νέες ρηξικέλευθες τεχνολογίες.
Χαίρομαι που ακούς το Ημερολόγιο Καταστρώματος — σ ακούω και γω στη διαδρομή Oak Park – Hyde Park :)