Και μία και στα σχόλια του προηγούμενου άρθρου αναφέρθηκε ο Jason Calacanis, μου άρεσε ένα από τα τελευταία posts του: why the intelligent people are walking away from the conversation.
Μου άρεσε γιατί μου θυμίζει αυτό που παρατηρώ συχνά (και στο blog μου): οι αναγνώστες λένε τις απόψεις τους μέχρι που 1-2 αρχίζουν (εκούσια ή ακούσια) να λένε τα δικά τους. Το θέμα της συζήτησης αλλάζει, τα υπονοούμενα γίνονται προσβολές και… οι υπόλοιποι αποχωρούν.
Ακούω πολλές φορές το επιχείρημα (για να δείξουν ποιά blogs έιναι πιο δημοφιλή) ότι το Χ ή το Ψ blog έχει 1.000.000 comments. Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιος που έχει μία μέση επισκεψημότητα στο blog του θέλει να προκαλέσει 1.000 comments είναι πολύ εύκολο. Το δύσκολο είναι να υπάρχουν πολλά comments χωρίς να ξεφεύγουν από το θέμα. Δύσκολο έως αδύνατο, διότι στον απέραντο χώρο του internet, πάντα θα υπάρχει κάποιος να γαμήσει την συζήτηση, εκούσια ή ακούσια.
Ένα από τα πράγματα που κάνει σχετικά καλά το monitor είναι να παρακολουθεί ποιό άρθρο κάνει link σε κάποιο άλλο, δίνοντας στους αναγνώστες την δυνατότητα να παρακολουθήσουν μία “συζήτηση” που γίνεται σε ένα άλλο επίπεδο, μεταξύ blogs. Για παράδειγμα, προσθέτω ένα άρθρο και κάποιος αντί να βάλει comment στο δικό μου blog γράφει τις σκέψεις του στο δικό του (έχοντας φροντίσει να βάλει link από το ένα στο άλλο). Στο monitor θα εμφανιστεί κάτω από το άρθρο μου “1 εισερχόμενο link”, διευκολύνοντας έτσι κάποιον τρίτο να διαβάσει και το άλλο άρθρο. Νομίζω ότι αυτή η μέθοδος (όπως και τα trackbacks που δυστυχώς δεν υποστηρίζει το blogspot.com) επιτρέπουν μία καλύτερη “συζήτηση” (που μου θυμίζει τις “καλές εποχές” των εφημερίδων, τότε που τις διαβάζαμε, όταν άνοιγε ένα θέμα και οι αρθρογράφοι από εβδομάδα σε εβδομάδα ή και από εφημερίδα σε εφημερίδα, απαντούσαν ο ένας στον άλλο με άρθρα -και όχι με σχόλια).
Καλά κάνεις και τα λες γιατί οι περισσότεροι είναι ακόμη στην φάση των forums και δεν αντιλαμβάνονται τις νέες δυνατότητες που τους δινονται!
Άψογο το post, και ενδιαφέρον το κομμάτι του Καλακάνη.
Εγώ είχα σκεφτεί κάποια στιγμή (και το σκέφτομαι ακόμη) να μη δέχομαι στο NYLON σχόλια από άτομα που δεν δηλώνουν κάποιο blog ως δικό τους.
Να μη μπορεί δηλαδή κάποιος να γράφει δηλώνοντας ένα όνομα στην τύχη. Πρέπει να αφήνει ένα σύνδεσμο για το δικό του προσωπικό στίγμα.
Όμως, η πραγματικά επαναστική εξέλιξη στο θέμα των σχολίων ειναι τα trackbacks. Ο Robert Scoble -νομίζω- είχε πει ότι κάποια στιγμή θα κάνουμε σχόλια σε άλλα blogs μόνο μέσα από το δικό μας, με τα κατάλληλα links που θα εμφανίζονται στην περιοχή σχολίων του άλλου blog.
Ο Seth Godin μάλιστα το έχει εφαρμόσει με εξαιρετική επιτυχία. Έκλεισε τα σχόλια, και εμφανίζονται μόνο τα trackbacks. Όποιος έχει κάτι να γράψει για τα posts του, το γράφει στο blog του και εμφανίζεται και στο χώρο των σχολίων του.
Και πάλι, εξαιρετικό post σαν τροφή για σκέψη.
Να συμπληρώσω τη σκέψη μου.
Θα ήταν ενδιαφέρον αν το έκαναν αυτό όλοι, κυρίως όσοι έχουν δημοφιλή blogs (πχ Νίκος Δήμου).
Η βασική ιδέα δηλαδή είναι: “Αν μπορείς να γράψεις ένα σχόλιο, τότε μπορεί να φτιάξεις και ένα δικό σου blog και να γράφεις εκεί”
Ακόμη περισσότερο, αν κάνεις σχόλιο χωρίς να δηλώνεις κάποιο blog -αλλά ένα απλό όνομα- μπορώ βάσιμα να υποθέσω ότι είσαι κακόβουλος -αφού κρύβεσαι στην ουσιαστική ανωνυμία.
Σωστά όλα αυτά, αλλά έτσι διαχέεται μιά συζήτηση σε 20 μπλόγκς και για να την παρακολουθήσεις χρειάζονται 20 κλικς.
Το ουσιώδες είναι να γράφονται ποστς-απαντήσεις μόνο όταν βάσει περιεχομένου, μπορούν να θεωρηθούν και ως ανεξάρτητα ποστς. Αλλιώς το βρίσκω προτιμότερο να κάνει κανείς ένα σχόλιο.
Νίκο, δε μπορώ να διαφωνίσω περισσότερο.
Αρχικά, όσο εύκολη και να έχει γίνει πλεον η κατασκευή ενός blog, δε θα γίνει πότε αρκετά εύκολη για όλο τον κόσμο (βλ. τεχνοφοβία).
Έπειτα, δεν έχει όλος ο κόσμος την εσωτερική ανάγκη να πει-γράψει κάτι (βλ. ανασφάλεια) τόσο τουλάχιστον που να τον οδηγήσει στην κατασκευή δικού του blog.
Τέλος, όταν 99 στους 100 έλληνες bloggers επιλέγουν συνειδητά να γραψουν ανώνυμα δε γινεται να ζητάς από τους επισκέπτες του blog σου να σχολιάσουν επώνυμα (Ο εκατοστός είναι ο Παναγιώτης. Ακόμη και εσύ, ανώνυμα γράφεις ;-) )
υ.γ. Επίσης δεν είμαι απολύτως σίγουρος για τη χρηστικότητα των trackballs όπως την περιγράφεις… και αυτό γιατι δε μου αρέσει η ιδέα να ανοιγω 10 παράθυρα απλά και μονο για να διαβάσω 10 reply comments. (Σκέψη τελευταίας στιγμής… τι κάνει ο godin όταν θέλει να απαντήσει σε ένα trackball? Προσθέτει νέο post; )
Φίλε lazopolis καταλαβαίνω το πρόβλημα περί διάχυσης της κουβέντας σε πολλά blogs.
Όμως αυτό γίνεται έτσι κι αλλιώς. Και όσο πάει και μεγαλώνει.
Δες το πρόσφατο θέμα με το mindblog. Όσοι έγραφαν για το θέμα προσπαθούσαν να ¨συμμαζέψουν” (συγκεντρώσουν) τα blogs που κάνουν αναφορές.
Άρα, ίσως θα έπρεπε να οδηγηθούμε μόνο σε αυτή τη μορφή διαλόγου, παρά σε ένα μικτό σύστημα που οδηγεί σε σύγχυση.
Καλά, δεν είναι ή το ένα ή το άλλο! :-)
Και είναι και ανάλογα με το είδος του comment. Αλλά ήθελα να επισημάνω ότι οι “internet-ικές συζητήσεις” δεν χρειάζεται να περιορίζονται σε ένα site (κάτι που έτσι κι αλλιώς ήδη συμβαίνει).
Επίσης, να ανοίξω την παραδοσιακή κουβέντα (παλιά όσο το internet :-) για το πώς μπορεί να μοιωθεί ο “θόρυβος” σε παρόμοιες συζητήσεις. Π.χ. θα μπορούσε να πει κανείς ότι με ύφος δικαστή ο ιδιοκτήτης του blog θα λέει “αυτό είναι άσχετο” και θα σβήνει ένα comment. Δεν μου αρέσει η ιδέα και δεν νομίζω ότι θα το έκανα. Απλά παρουσιάζω εναλλακτικές. Εγώ π.χ. αν δώ ότι τα σχόλια “παραξεφεύγουν”, τα κλείνω :-)
Χαίρε Βρυπάνιε
Ευτυχώς δεν πέρασα από την “φάση forums” γιατί νομίζω πρέπει να υπάρχει ένα όριο ανακατέματος της αληθινής ζωής με το internet, και πολλά παιδιά που έχουν χρόνια ‘προυπηρεσία” στα forums έχουν περάσει αυτά τα όρια. Παλιότερα είχα κολλήσει για μερικα΄χρόνια με το usenet για άλλους λόγους (ήμουν στην Γαλλία και έμπλεξα με το alt.news.macedonia), και ξέρω πώς είναι. Τώρα προσπαθώ να βάλω τα όριά μου όσον αφορά το blogging, η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι πολύ.
¨Ενας λόγος είναι αυτόςε που αναφέρεις, η δαιδαλώδης δομή του Δικτύου σημαίνει ότι απαιτείται πάρα πολύς χρόνος για να παρακολουθήσεις ένα θέμα από blog σε blog και από σχόλιο σε σχόλιο.
Οπότε έχω αρχίσει να γίνομαι πιό χαλαρός σε αυτό το θέμα, στην αρχή ανέχανα κάποια απάντηση ή κάποια συζήτηση αγχωνόμουν.
Τώρα δεν με πολυνοιάζει. Και φυσικά, παρατάω πολλές “συζητήσεις’ που έχουν ξεφύγει….
Σ;)))
Καλό απόγευμα
Και καλά να είσαι περαστικός. Αν είσαι ο host και τα σχόλια έχουν ξεφύγει, πώς μπορείς ΄να την κάνεις’ με ευγένεια και δικαιοσύνη και χωρίς να αφήσεις επικοινωνιακές εκκρεμότητες;
Pingback: gr.yet.anotherblog.net » Blog Archive » Ιχνηλατώντας τα σχόλια
Pingback: yet anotherblog | Ιχνηλατώντας τα σχόλια