Κάθε φορά που τα “mainstream media” αναφέρονται στα blogs, το κύριο θέμα τους είναι “θα αντικαταστήσουν την δημοσιογραφία”; Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι ο μόνος λόγος που τίθεται αυτό το ερώτημα έχει να κάνει με τους ίδιους τους ανθρώπους που το θέτουν: είναι δημοσιογράφοι!
Όχι πως το blogging δεν επιρεάζει βαθιά την δημοσιογραφία, με πολλούς τρόπους (με πρόσφατα εντυπωσιακό παράδειγμα αυτό… o Μαύρος Γάτος στον Observer!). Αλλά, τί μέρος της καθημερινότητάς μας είναι η δημοσιογραφία; Και μάλλιστα, η ειδησεογραφία; (γιατί αυτό είναι το κέντρο της mainstream δημοσιογραφίας)
Η έρευνα του Pew Internet δείχνει ακριβώς αυτό: για τους περισσότερους bloggers, το blogging δεν είναι ειδησιογραφία, αλλά “κάτι άλλο”. Ο Seth Goding σχολιάζει τα αποτελέσματα της παραπάνω έρευνας και παρατηρεί blogging is the new poetry. Ίσως πολύ ποιητική άποψη, αλλά σίγουρα τα blogs περισσότερο από “δημοσιογραφία” είναι ένα νέο μέσο έκφρασης, συζήτησης, επικοινωνίας.
Εσείς τί λέτε;
Χωρίς τομάτα – με πατάτες, παρακαλώ.
Μπορεί…
Ίσως η άποψή μου να έχει μια βαρύτητα σε αυτό το θέμα μιας και κινούμαι στον “φυσιολογικό” χώρο της ποίησης (δημοσίευσεις-εκδόσεις) και ταυτόχρονα, από την άλλη, διατηρώ το προσωπικό μου μπλογκ.
Προσωπικά πιστεύω ότι ακόμα ο πραγματικός χώρος της ποίησης -με όσα κακά, αρνητικά κ.λπ. κ.λπ. στους εκδοτικούς χώρους- είναι ο “ειδικευμένος” για αυτήν χώρος, δηλαδή,λογοτεχνικά περιοδικά, εκδόσεις κ.λπ.
Το μπλογκ θα μπορούσα να το δω μόνο ως κάτι συμπληρωματικό σε αυτή τη λειτουργία…
Και αυτό επειδή, ουδείς άλλος “εγκρίνει” ει μη ο …εγκρίνων από μόνος του τον εαυτόν του.
Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί η ποίηση στα μπλογκς να προχωρήσει παραπέρα…ήδη διακρίνω μπλόγκερς με ωραία γραφή και ωραίες ιδέες…
‘Ομως ανεξάρτητα από τις μεμονωμένες περιπτώσεις, θα πάρει καιρό έτσι ώστε τα μπλογκς (ΣΑΝ ΣΥΝΟΛΟ, όχι σαν άτομα – για να μην παρεξηγηθούμε), να μπορέσουν να συναγωνιστούν σε στοιχειώδες ακόμη επίπεδο τα σοβαρά λογοτεχνικά περιοδικά…
@the_return: Όμως, αν βγάλουμε από την εξίσωση το θέμα της “ποιότητας” (όπως και αν εννοείται αυτή), δεν έχουν πολλά κοινά; Το ποίημα που έγραψα στα 19 μου και παραμένει κάπου σε ένα κουτί σε κάποιο πατάρι, δεν είναι πολύ κοντά σε ένα post στο blog μου όπου βγάζω τα συναισθήματά μου;
Ναι, ασφαλώς, καμμιά αντίρρηση…Συμφωνώ επ’αυτού.
Από αυτή την άποψη το μπλογκιν’ βοηθάει.
Εγώ κάθησα και έγραψα καινούρια πράγματα έχοντας το μπλογκιν’ σαν πρόκληση… Αλλιώς θα βαριόμουν να κάτσω να γράψω…:-)
@Pan
εχεις δίκιο,οταν διαβαζεις εφημερίδα
σπανια βλέπεις το ποιητικό,πρόχειρο και αυθόρμητο
που εχει το blogging….
αυτό δεν εννοείς;.
Να συμπληρώσω και κάτι ακόμη, αν μου επιτρέπεται…
Το μπλόγκιν δεν είναι ανάγκη να αποτελούν είτε δημοσιογραφία είτε λογοτεχνία…δηλαδή δεν υπάρχει λόγος για ένα τέτοιο δίλημμα…
Τα πιο αγαπημένα μου μπλογκς έχουν τη κλασσική μορφή του ημερολογίου…
Προσωπικά δεν έχω λογοτεχνικές απαιτήσεις από ένα μπλογκ. Κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο διότι το μπλογκιν δεν είναι εξ ορισμού…φιλολογικό σαλόνι…(ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υπάρχουν και λογοτεχνικά μπλογκς, και μερικά εξ αυτών καλά…).
Αυτό που θα με ενδιέφερε είναι η ανθρώπινη ποιότητα στο μπλογκ…
ΥΓ. Διόρθωση στην αρχή της δεύτερης πρότασης:
Τα μπλογκς*
Ενδιαφέρον το θέμα. Στην ουσία, τα blogs είναι μια ακόμη εκδοτική πλατφόρμα (publishing platform).
Η διαφορά της είναι ότι είναι προσβάσιμη σε πολύ μεγαλύτερα μεγέθη πληθυσμού από ό,τι ήταν εφικτό μέχρι τώρα. Ακόμη και από αυτό που ξέραμε μέχρι πρόσφατα σαν “website”.
Επειδή με τα blogs ο καθένας γίνεται εκδότης, τα blogs είναι για τον καθένα αυτό που θέλει να είναι.
Business για μένα, δημοσιογραφία για σένα, ποίηση για τον τρίτο…. κοκ.
Ίσως στα πλαίσια μιας έρευνας να προκύπτει το πως το βλέπουν “οι περισσότεροι” αλλά για μένα αυτό λίγη σημασία έχει.
Ανταλλαγή είναι. Οχι αγοραπωλησία όπως αυτά που ανέφερες. ΑΝ-ΤΑΛ-ΛΑ-ΓΗ.
Οραματίζομαι την εποχή ανταλλαγής αγαθών και όχι μόνο πληροφοριών και/ή συναισθημάτων…
Καλημέρα Παναγιώτη και λοιποί φίλοι. Καλημέρα κι ευχαριστώ. Απλά έτυχε να πέσει επάνω μου αυτός ο δημοσιογράφος. 1200 πέρασαν από εμένα χτες και σήμερα, για μένα είναι πολλοί, αλλά αντικειμενικά είναι ελάχιστοι. Φαντάζομαι όμως ότι πολύ περισσότεροι πέρασαν από την σελίδα της Guardian. Ακόμα κι έτσι, είναι μια σταγόνα στον Ωκεανό. Τί είναι τα blogs; Σταγόνες στον Ωκεανό; Ίσως. Από σταγόνες όμως είναι φτιαγμένα και τα κύματα. Ακόμα και τα τσουνάμι. Ακόμα και οι Ωκεανοί!
Ας μην ξεχνάμε, ότι και οι Ωκεανοί, ναι, είναι φτιαγμένοι από σταγόνες…
@nikos: OK. Αλλά κατά την γνώμη μου είναι σαν να λές ότι το χαρτί είναι μία εκδοτική πλατφόρμα. Είναι τυπικά, αλλά κάνουμε διαχωρισμό σε αλληλογραφία, κάρτες, αφίσες, βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά και τόσα άλλα.
Έχω την εντύπωση ότι το να ασχολούμαστε με το αν τα blogs θα επιρρεάσουν την δημοσιογραφία είναι σαν να είμαστε στα τέλη του 15ου αιώνα και να συζητάμε πώς θα αλλάξει η τυπογραφία την ζωή των μοναχών καλιγράφων -το έκανε, αλλά… :-)
oi lexeis opoy ki an legontai opoy ki an grafontai kamia fora ginontai poihsh…kamia fora..pou legontai kai pou grafontai mikrh shmasia exei
“Ανταλλαγή είναι. Οχι αγοραπωλησία όπως αυτά που ανέφερες. ΑΝ-ΤΑΛ-ΛΑ-ΓΗ.
Οραματίζομαι την εποχή ανταλλαγής αγαθών και όχι μόνο πληροφοριών και/ή συναισθημάτων…”
??? δεν καταλαβαινω τι νοημα εχει αυτο. ειχαμε ανταλλαγη αγαθων οταν ειμασταν Νεανντερταλ, δεν ειχε και πολυ πλακα. αλλα τεσπα, δεν θελω να βγαινω πολυ εκτος θεματος.
συμφωνω παντως με τον παναγιωτη οτι τα μπλογκς ειναι κατι διαφορετικο και θα εξελιχτουν καπως διαφορετικα, δεν ειναι ενα απλο ηλεκτρονικο υποκαταστατο της εφημεριδας (και ας ελεγε σε καποια ταινια επιστημονικης φαντασιας οτι το 2050 θα λεμε τις εφημεριδες “χαρτινα μπλογκ”)
Παναγιώτη, όπως πολύ σωστά το έθεσες οι μόνοι που αναφέρονται στο ερώτημα αυτό, του κατά πόσο τα μπλόγκ θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν την δημοσιογραφία, είναι μόνο οι δημοσιογράφοι, και για να γίνω ακόμα πιό σαφής οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα.
Έχεις δεί την κατάσταση της δημοσιογραφίας; Θεωρώ τελείως φυσικό το να φοβούνται οι άνθρωποι μιάς και οι κακοί μπλόγκερς θα τους φάνε τις δουλειές. Άνθρωποι που δεν μπορούν, ως επί το πλήστων, να τρέξουν την καριέρα τους με τα στάνταρ της εποχής και επικαλλούνται μεθόδους παπαρολογίας και κινήσεις εντυπωσιασμού με ρεπορτάζ που αγγίζουν τα όρια της σαχλαμάρας.
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι πολλοί από τους μπλόγκερς καταφέρνουν να περιγράψουν πραγματικά και πολύμορφα την εικόνα των καταστάσεων που είτε βιώνουν είτε σχολιάζουν με πιό περίτρανό μου παράδειγμα τον Αστέρη aka Oneiros.
Ίσως οι κύριοι αυτοί θα πρέπει να προσπαθήσουν να κάνουν την δουλειά τους καλύτερα. Το ζήτημα δεν είναι αν ή όχι το μπλόγκιγκ είναι δημοσιογραφία (που αν το θέσουμε ορολογικά, αδιαμφισβήτητα είναι). Το ζήτημα είναι το κατά πόσο και ποιοί μπορούν αν χρησιμοποιήσουν την αστείρευτη γνώση των μπλόγκερς για να παρουσιάζουν πολύπλευρα το δικό τους ρεπορτάζ.
Είναι σαν να βρίσκεσαι την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και να κάθεσαι να περιεργάζεσαι τα περιοδικά στον προθάλαμο…
Ελπίζω να έγινα κατανοητός…
Και που γράφετε στίχους τι; Και ποιητές
αν σας λένε, τι σημαίνει; Απ’ τους άλλους
διαφέρετε γι αυτό; Μη και για σας
το σκοτάδι κληρονομιά δε θα ‘ναι;
Και που νιώθετε, όταν οι άλλοι
αναίσθητοι στα μηνύματα είναι
και που πλάθετε στίχους στη σειρά,
αραδιάζοντας κόσμους, θεούς, ψυχές,
φαντάσματα oλ’ αυτά δεν είναι,
που μέσα σε θάλασσες από λέξεις
λέξεις κι αυτά όλα, κολυμπάν;
Και με τις λέξεις άλλο τι, κανείς
μπορεί να κάνει, παρά να δείχνει
την αδυναμία του να εκφραστεί;