Ορίστε ένα καλό παράδειγμα για το πώς τα πνευματικά δικαιώματα στην τέχνη και την επιστήμη (που καλά κάνουν και υπάρχουν για να προστατεύουν τους δημιουργούς) φτάνουν πολλές φορές να γίνονται εμπόδιο στην πρόοδο.
Θυμάστε το Google Print Library που θα επέτρεπε να ψάχνουμε και σε ένα τεράστιο όγκο βιβλίων που θα είχαν σκαναριστεί; Οι μόνες αντιρήσεις που είχαν ακουστεί (σωστά) ήταν ότι αν τα βιβλία αυτά ήταν π.χ. μόνο Αγγλικά, τότε θα υπήρχε μία έντονη εύνοια του Αγγλοσαξονικού κόσμου απέναντι σε όλους τους άλλους.
Οι εκδότες θεώρησαν ότι οι 2-3 γραμμές κειμένου που θα παρουσιάζονται στα αποτελέσματα είναι καταπάτηση πνευματικής ιδιοκτησίας. Η Google, πολύ σωστά κατά την γνώμη μου, είπε ότι αν είναι έτσι για όποια βιβλία υπάρχει πρόβλημα, δεν θα τα σκανάρουμε καν.
Ξεχάστε την σύγχρονη, on-line βιβλιοθήκη της Αλεξάνδριας, οι εκδότες και οι κάτοχοι των πνευματικών δικαιωμάτων θα αποφασίσουν ποια από τα σύγχρονα έργα θα υπάρχουν σε αυτή την βιβλιοθήκη…
–
Το παραπάνω κείμενο είναι σχεδόν μετάφραση του Google Sells Out Users to Publishers.
Το πρόβλημα δεν είναι τα πνευματικά δικαιώματα. Το πρόβλημα είναι μεχρί που τα αφήνουμε να φτάνουν από άποψη νομική. Πρέπει σε αυτό το θέμα, συγγραφείς, δημιουργοί, καλιτέχνες, αναγνώστες, καταναλωτές -όλοι- να συνεργαστούμε και να καταλήξουμε σε όρια που προστατεύουν τους δημιουργούς, αλλά δεν εμποδίζουν την πρόοδο και την διάδοση των ιδεών και του πολιτισμού.
Πραγματικά με εξέπληξε πολύ η αντίδραση. Δεν καταλαβαίνουν πως αυτή η υπηρεσία του Google θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση για τις εκδόσεις τους; Το ό,τι στο Amazon δείχνουν αποσπάσματα των βιβλίων γιατί δε δημιουργεί πρόβλημα;
Γιατί στο google print library θα μπορείς να διαβάσεις αρκετά μεγαλύτερο κομμάτι. Οι 2-3 γραμμές θα είναι μόνο το αποτέλεσμα της αναζήτησης.
Το θέμα είναι πολύπλοκο και αμιγώς πολιτικό νομίζω. Ίσως το χρονικό όριο ισχύως των πνευματικών δικαιωμάτων (που απ’ όσο ξέρω ισχύει μόνο για τον συγγραφέα και όχι τον εκδότη) μπορεί να καλυτερέψει λίγο την κατάσταση.