Έχω πάθει ένα μικρό εθισμό με τα blogs σας. Διαβάζω από δω, από κει. Υπάρχουν από όλα: δυνατά σφηνάκια για μία και έξω, πολύ νερωμένα κοκτέιλς, κρασιά παλαίωσης που για να τα απολαύσεις θέλεις χρόνο και καθαρό ουρανίσκο -μέχρι και μπόμπες.
Χαίρομαι που άνοιξε η συζήτηση για το ποιοί είμαστε (λες και όλοι είμαστε το ίδιο), τί θέλουμε να καταφέρουμε (λες και όλοι έχουμε τους ίδιους στόχους). Και μου αρέσει που σε όλη αυτή την ιστορία εμπλέκετε το monitor -άλλος θέλει να μπεί, άλλος θέλει να βγεί, άλλος αναλύει αν η blog-όσφαιρα ορίζεται από αυτό ή το ορίζει. Χαίρομαι, γιατί αυτός ήταν και είναι ο στόχος, να μας φέρει τόσο κοντά που να αναγκαστούμε να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο, να γνωριστούμε, να μυρίσουμε τα χνώτα μας.
Δεν περιμένω να βρω ένα άλλο είδος ανθρώπων στα blogs. Οι ίδιοι είμαστε. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι το “μέσο” έχει μία αναρχία, μία εγγενή τάση για αποκέντρωση. Πηγαίνουμε από μία κοινωνία όπου οι πληροφορίες και οι ιδέες ρέουν προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και μέσα από κανάλια σε μία κοινωνία όπου οι πληροφορίες και οι ιδέες διαχέονται γρήγορα προς όλες τις κατευθύνσεις. Εμείς, που είμαστε από τους πρώτους (λέμε τώρα), πρέπει να φροντίσουμε να μην υπάρχουν πολλά εμπόδια και στεγανά, να ανοίξουμε όσο περισσότερα κανάλια γίνεται. Να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που η επόμενη μεγάλη ιδέα ή η επόμενη σημαντική πληροφορία θα φτάσει παντού, θα κυκλοφορήσει ελεύθερα.
Θα τα καταφέρουμε; Όχι βέβαια! (αλλά ίσως να φτάσουμε κοντά…)
—
Food for thought:
- Βρε κουτά…
- Φασίστα πιτσιρίκο
- Game Over
- Blog ‘n’ Roll Revisited: Τα μπλουζ της μπλογκοκενωνίας
- Blogs, Blogs, Blogs…
- Let’s Blog’n'Roll
Το “+ monitor” έμεινε στον τίτλο γιατί άλλο είχα αρχίσει να γράφω…
“ποιοί είμαστε (λες και όλοι είμαστε το ίδιο), τί θέλουμε να καταφέρουμε (λες και όλοι έχουμε τους ίδιους στόχους).”
Άντε μπράβο!
χμμμ… δεν περίμενα ποτέ πως μπορεί να υπάρξει τόσος προβληματισμός και ντόρος για ένα τόσο απλό ζήτημα.
Πριν από δεκάδες χρόνια όταν όλοι ανακάλυψαν την HTML γέμισε ο τόπος από “Welcome to my homepage” σελίδες. Οι περισσότερες από τις οποίες ήταν βαρετές.
Αργότερα η συγγραφή σελίδων έγινε πολυπλοκότερη (HTML, Javascript, XML, DHTML, κλπ) έτσι όλες η homepages σιγά σιγά εξαφανίσθηκαν. Έμειναν μόνο όσα είχαν κάτι πραγματικά να πουν.
Τώρα γίνεται το ίδιο ακριβώς πράγμα με την ανακάλυψη των Blogging Tools. Όλοι έχουμε άποψη και το Blogging μας βοηθάει να την πούμε δωρεάν. Μέσα από αυτό το χάος θα ξεχωρίσουν οι καλύτερες ιδέες. Το Μόνιτορ διακριτικά βοηθάει (και καλά κάνει)
Η ιστορία είναι το μεγαλύτερο κόσκινο. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω που είναι το πρόβλημα…
Πρόβλημα ουδέν, βασικά. Το monitor είναι απόλυτα επιτυχημένο για μένα, όσον αφορά τον βασικό σκοπό του, δηλαδή να γίνουν γνωστά τα νέα blogs πιο εύκολα, και να αυξηθεί η αλληλεπίδραση μεταξύ τους.
Τώρα με την δραματική αύξηση των πηγών του monitor έχανα πραγματικά ενδιαφέρουσες καταχωρήσεις σε blogs που με ενδιαφέρουν και θέλω να παρακολουθήσω πιο στενά, οπότε έστησα ένα δικό μου κάπου αλλού, με τις πηγές που ήθελα, ενώ το monitor θα το επισκέπτομαι πλέον πιο αραιά, απλώς για να έχω μια γενική ιδέα για το τι γίνεται και παραέξω.
Κλείνοντας, θέλω να πώ ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για αυτό το καταπληκτικό εργαλείο! ;-)