Όσοι έχουμε σχέση με υπολογιστές έχουμε κατά κανόνα μία “τεχνική” αντίληψη για το τί σημαίνει να “μπείς” (αυτό που πολλοί ονομάζουν hacking αλλά σωστά λέγεται cracking) σε ένα σύστημα. Ανάλογα με τον βαθμό εξειδίκευσής μας έχουμε στο μυαλό μας, usernames/passwords, scripts, buffer overflows κ.λ.
Το βιβλίο The Art of Deception: Controlling the Human Element of Security (γραμμένο από τον Kevin Mitnick, τον διασημότερο ίσως hacker), δίνει μία τελείως διαφορετική διάσταση: ο αδύναμος κρίκος είναι σχεδόν πάντα ο άνθρωπος. Το βιβλίο αποτελείται από ιστορίες που εξαιτάζουν αυτό που ονομάζεται “social engineering”: τί κι αν τα δεδομένα σας είναι αποθηκευμένα σε ασφαλή server, κρυπτογραφημένα, κ.λ.; ο αδύνατος κρίκος, χωρίς καν να το καταλάβει μπορεί να είναι η γραμματέας σας, ο σύντροφός σας ή το παιδί σας…
Πραγματικά απολαυστικό βιβλίο, με ελάχιστες έως καθόλου τεχνικές λεπτομέρειες. Απορώ πως δεν έχει γίνει ταινία! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Έχει γίνει ταινία η ζωή του Mitnick, βασισμένη στο βιβλίο του διώκτη του, Tsutomu Shimomura, με πρωταγωνιστή τον Skeet Ulrich.
Οι ερμηνείες είναι καλές και η ταινία σχετικά ρεαλιστική σε σχέση με άλλες που αναφέρονται σ’ αυτό το θέμα, αλλά ο ίδιος ο Mitnick δήλωσε ότι τον αδικεί και είναι υπερβολική. Ο παράγοντας social engineering αποτυπώνεται πάντως στην ταινία. Γυρίστηκε επίσης ένα 2ωρο ντοκιμαντέρ απ’ την ομάδα του περιοδικού 2600 σχετικά με το κίνημα για την απελευθέρωση του Mitnick.
Ο Mitnick έβγαλε πρόσφατα και δεύτερο βιβλίο με τίτλο The Art of Intrusion.
η μεγαλύτερη φάβα είνα ιτο συγκεκριμένο βιβλίο.
η μεγαλύτερη απάτη είναι αυτός ο μπουσικός τύπος που λέγε κεβιν μίτνικ
τρέμε κόσμε..
τα έχω ξαναπεί. λέει κάπου:
“εμείς οι αμερικανοί ήμαστανα αθώοι ώσπου ο μπιν λάντεν ήρθε και τόττ καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε τον διπλανό μας”
μίτνικ να πας να γ@μηθείς λέω εγώ