Παρακολούθησα με ενδιαφέρον το free.e.paper και το Τέλος του. Συγχωρήστε όλοι οι εμπλεκόμενοι την κριτική από κάποιον που είναι “απ’ έξω” και μάλιστα την κάνει εκ των υστέρων, αλλά δεν έχω κακή διάθεση -αντίθετα ελπίζω κάποια από τα παρακάτω να βοηθήσουν σε αντίστοιχες προσπάθειες στο μελλόν.
Έχοντας συμμετοχή σε αντίστοιχες “ελεύθερες” και “ανοικτές” προσπάθειες παλιότερα, έχω καταλήξει ότι είναι καταδικασμένες να αποτύχουν αν δεν υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο και κάποιος που να έχει την κοινή αποδοχή των άλλων ως “αρχηγός”. Ο Ναυτίλος γράφει για “την επικράτηση των ηλιθίων”, αλλά (χωρίς να αμφισβητώ την ύπαρξή τους) νομίζω ότι το πρόβλημα είναι οργανωτικό -πάρα πολλές απόψεις, πάρα πολλοί στόχοι, πάρα πολλές οπτικές γωνίες είναι αδύνατο να γενήσουν ΕΝΑ πράγμα…
Δείτε για παράδειγμα τα open source projects. Δεν ξέρω κανένα από αυτά που να ξεκίνησε “συλλογικά”. Αντίθετα, ξεκίνησαν από ένα άτομο ή μία μικρή ομάδα και η “μαζική” συμμετοχή ήρθε μετά, σε ένα στάδιο που το project είχε μία σαφή υπόσταση, “ύφος” και “χαρακτηριστικά”. Επίσης, οι αρχικοί ιδρυτές είχαν, έστω και defacto, ηγετικό ρόλο.
Νομίζω ότι αν έχετε σκοπό να ξαναπροσπαθήσετε η καλύτερη στρατηγική θα ήταν να ξεκινήσετε 2-3 ή όσοι τέλος πάντων γνωρίζετε ότι ταιριάζουν τα χνώτα σας και οι στόχοι σας και μετά όταν θα υπάρχει “κάτι” (ακόμη και αν δεν είναι στην μορφή που θα θέλατε, π.χ. ας είναι σε ηλεκτρονική μορφή, PDF και όχι τυπωμένο), τότε να ανοίξετε τις πόρτες και να καλέσετε όποιον θέλει να ενώσει τις δυνάμεις του μαζί σας.
Θα περιμένω με ενδιαφέρον όποια νέα σας προσπάθεια, μην το βάλετε κάτω!
Γράφω εδώ γιατί ό,τι κι αν γράψει κάποιος στο free.e.paper είναι πια ευκόλως παρεξηγήσιμο. Συμφωνώ μαζί σου πως το πρόβλημα είναι οργανωτικό. Πρέπει επίσης να είναι και πρόβλημα ατομικισμού. Σωστά λες πως κάποιος πρέπει να έχει τον ηγετικό ρόλο αλλά δυστυχώς αυτό το τόσο εύκολα αντιληπτό θέμα έγινε η αιτία για να διαλυθούν οι πιο ωραίες ομάδες (θεατρικές, επιστημονικές κλπ) στη χώρα μας. Πάντως κάποιος η κάποιοι πρέπει να έχουν ηγετικό ρόλο-δεν γίνεται αλλιώς. Νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούν όσοι πρόκειται να συμμετάσχουν σε μια τέτοια προσπάθεια, πως δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν σε όλα μεταξύ τους. Αρκεί ο σεβασμός και η αποδοχή του άλλου. Οι άνθρωποι που γράφουν σε μια εφημερίδα δεν συμφωνούν απαραίτητα σε όλα μεταξύ τους. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Οπως έχεις καταλάβει, οι προσπάθειες για το free.e.paper συνεχίζονται. Απλά περάσανε σε άλλο επίπεδο. Το blog δεν ήταν αυτό καθ’αυτό το free-paper (το έχω πει πολλές φορές και θα το λέω μέχρι να το καταλάβουν όλοι). Κατάφερε ό,τι είχε να καταφέρει και θα μείνει ανοιχτό σαν “αίθουσα υποδοχής” για ότι θα επακολουθήσει. Η παρέα μεγαλώνει, γίνεται ομάδα και προχωράει πιο οργανωμένα πλέον (δεν εννοώ project plans και νομικούς συμβούλους) και είναι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις και απόψεις. Οποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες ας μου στείλει ένα email. Ευχαριστώ.
Για ακόμα μια φορά (έχεις αρχίσει να με εκνευρίζεις) θα συμφωνήσω. Ένας (ή κάποιοι) πρέπει να δίνουν ένα καθαρό πλαίσιο – αλλιώς όλοι έχουν άποψη. Πράγμα καλό δημοκρατικά και δημιουργικά πρέπει να πω αλλά όχι πρακτικό.
Σε γενικές γραμμές με βρίσκουν σύμφωνο οι συλλογισμοί σου. Δυστυχώς! Και λέω δυστυχώς γιατί όσο και να συμφωνώ πάντα, κάπου στο βάθος, πιστεύω οτι δεν θα έπρεπε αν έχουμε ανάγκη αρχηγών και ηγετικών ομάδων. Είναι ένα είδος ρομαντισμού που θέλω να τον διατηρώ γιατί με σώζει. Με σώζει να πιστεύω οτι οι άνθρωποι είμαστε κατα βάση “καλοί” και “θετικοί” και “δημιουργικοί” και “συλλογικοί”, εκ φύσεως και όχι με καταναγκασμό ή με καπέλωμα.
Σε ένα πιο πραγματιστικό επίπεδο θέλω να πιστεύω οτι υπάρχουν μηχανισμοί αυτορύθμισης σε κοινότητες όπως αυτές που διαμορφώνονται μέσα απο το διαδίκτυο.
Αυτά τα γενικά και οι προσωπικές θεωρίες περί αρχηγών. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας είμαι και πάλι λάθος. Δεν πειράζει.
Πρακτικά όμως είχαμε και κάποια θετικά αποτελέσματα με το Free-e-paper. Συναντηθήκαμε. Εμείς που τελικά θα αποτελέσουμε το πυρήνα ή τη βασική συντακτική ομάδα του project. Οι περισσότεροι δεν γνωριζόμασταν. Είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε μέσα απο εκείνο το κοινό blog. Και νάμαστε! Ολοι μαζί να δουλεύουμε…
Και φυσικά είμαστε ανοιχτοί σε όσους έλθουν για να πλαισιώσουν αυτήν την προσπάθεια, (Vrypan, Πιτσιρίκο και Σοφία!!!)
Είχα και παλιότερα εκφράσει την υποστήριξή μου στην προσπάθεια, γράφοντας κάποιες ιδέες. Συμφωνώ περί ηγετικής ομάδας, ωστόσο χωρίς αυτό να υπονοεί “αποκεφαλισμούς”.
Ένα ιδεολογικό πλαίσιο λειτουργίας θέτει τα όρια, τα οποία χρειαζόμαστε. Αν πρόκειται για ακόμη μια ακατάσχετη φλυαρία, έστω σε οργανωμένο επίπεδο, ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Μπορεί να το επισκέπτομαι, αλλά δεν έχω σκοπό να δαπανήσω ενέργεια.
Αν, όμως, δοθεί η ευκαιρία να συν-διαλαγούμε, χωρίς να κουράσουμε και να κουραστούμε, και τέλος καταλήξουμε σε 3-4 βασικά σημεία αναφοράς, τότε, και πάλι, μετρήστε με.
http://www.goutas.gr
Οι ιδέες βρίσκονται στο: http://goutas.gr/freepost.html
Για κάποιο λόγο δεν ενεργοποιείται στο προηγούμενο σχόλιο.