Πολλά τα παράπονα για τις εταιρείες τροφίμων, τον ΕΦΕΤ… Μύρισε “σκάνδαλο” και η σκανδαλολάγνα κοινή γνώμη μας έστρεψε τα πυρά της “κατά παντός υπευθύνου”. Επιτέλους να πέσουν κεφάλια! “Θέλουμε αίμα”, ουρλιάζουν τα πλήθη βλέποντας τους υπόπτους να οδηγούνται στην λαιμητόμο. Και με το πρώτο κεφάλι ευγενούς που βλέπουμε επιτέλους να κοιλάει στην λάσπη ουρλιάζουμε από ηδονή!
Δεν κάνουμε διακρίσεις, δεν ακούμε εξηγήσεις. “Μυρίζει σκάνδαλο, θέλουμε αίμα, να πέσουν κεφάλια” ουρλιάζουμε εν χορώ και συγκεντρωνόμαστε μπροστά στις τηλεοράσεις μας να δούμε το θέαμα.
Σιγά ρε παιδιά! Ναι, μερικά γιαούρτια ήταν μουχλιασμένα. Ναι, φταίει η ΦΑΓΕ. Ναι, να πληρώσει και πρόστιμο. Αλλά δεν έγινε και τίποτα. Βρήκατε ένα από αυτά; Αν ναι, πήρατε τηλέφωνο στην ΦΑΓΕ; Δεν έχω εμπειρία από την συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά είμαι από τους καταναλωτές που διαμαρτύρομαι σε παρόμοιες περιπτώσεις. Η αντιμετώπιση που είχα σχεδόν όλες τις φορές ήταν “ευχαριστούμε πολύ που μας ενημερώσατε, αν έχετε το προβληματικό προϊόν παρακαλούμε κρατήστε το και θα περάσει κάποιος να το πάρει”. Και αυτός που έρχεται να παραλάβει το προϊόν φροντίζει να φέρει το ίδιο σε μεγαλύτερη ποσότητα μαζί με κάποιο σχετικό δώρο (προϊόντα της ίδιας εταιρείας ή κάτι τέτοιο).
Θέλω να πω, ότι όταν μιλάμε για τόσο μεγάλες εταιρείες, δεν μπορούμε να θεωρούμε από πριν ότι “μας πουλάνε σάπια προϊόντα για να κερδίζουν”. Αν αποδειχθεί, μαζί σας, αλλά μου μοιάζει απίθανο… Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί δεν είναι αυτή η μπίζνα τους.
Μετά πάμε στο μέλι. Ρωτήστε κάποιον επιστήμονα μελισσοκόμο και θα σας πει ότι το μέλι που αγοράζετε από το σουπερμάρκετ είναι πολύ (μα πάρα πολύ) πιθανό να είναι πολύ καλύτερο από ποιοτικής άποψης από το μέλι του “παραδοσιακού μελισσοκόμου” κάπου στην επαρχία, που πουλάει δίπλα στον δρόμο. Γιατί; Γιατί ελέγχεται. Γιατί έχει προδιαγραφές. Γιατί ξέρουν οι άνθρωποι τί επιτρέπεται και τί όχι. Μερικές φορές οι προδιαγραφές αλλάζουν και το περσινό προϊόν που χθές ήταν ΟΚ, σήμερα θεωρείται ότι δεν τις καλύπτει. Και δεν είναι απίθανο, τις ίδιες ουσίες να τις χρησιμοποιεί ο μπάρμπας σας στο χωριό, σε μεγαλύτερες ποσότητες. Και να έχουν πάει οι μέλισσες σε ψεκασμένα λουλούδια… Και να τρώει το μέλι και να το δίνει και σε εσάς. Αλλά όταν ακούω ότι “η ουσία είναι επικίνδυνη μόνον εάν η ημερήσια κατανάλωση μελιού ξεπερνά τα 40 κιλά” και αυτό προκαλεί τόσες αγανακτησμένες φωνές και τόση οργή, ε, έλεος!
Ξέρω, ξέρω… “Τί μας λές, ρε; Είσαι τρελός ή τα παίρνεις από κάποιον;” Όχι και όχι, αλλά ποιός θα με πιστέψει;
Σε πιστεύω στα όχι σου, πάμε παρακάτω…. Τι πάει να πει οι προδιαγραφές αλλάζουν; Πώς αλλάζουν; Γιατί αλλάζουν; Ποιος τις αλλάζει; Πότε τις αλλάζουν; Αν θέλουν να πουν πως υπάρχουν αποδεκτά όρια δυνητικά επιβλαβών ουσιών σε μέλι/λάδι/βούτυρο/σπανακόρυζο να μας το πουν, αλλά να μας πουν επίσης πώς εντοπίζουμε τις εν λόγω ουσίες για να κανονίσουμε τα του οίκου μας. Το “πήρες μερικά εκατομμυριοστά δεξοπυραιθυλενιακού βουτανίου (σημ: δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια ένωση) δεν έγινε και τίποτα” δεν με πείθει… Θέλω να ξέρω τι τρώω, όπως θέλω να ξέρω τι καπνίζω και τι πίνω (παραδόξως στα δύο τελευταία υπάρχει σχετικώς μεγαλύτερη ειλικρίνεια), μπορώ;
(tribute 2 TIM :) )
Μάλλον όχι πραγματικά. Κάποιοι άλλοι (στους οποίους δεν ανοίκω) σπουδάζουν χρόνια για να το καταφέρουν, κάνουν έρευνα και πάλι αλλάζουν άποψη κάθε τόσο. Αν βέβαια σε απασχολει μπορείς να μάθεις αρκετά (φαντάζομαι), αλλά όχι μέσα σε 2 λεπτά ρεπορτάζ μίας άσχετης δημοσιογράφου.
Πολύ εύστοχο post, Παναγιώτη. Εύγε!
Edo sthn Agglia ksespase oloklhro 8ema me ton Ery8ro tou Soudan pou pano apo 800 trofhma mazeythkan apo ta rafia. Se kapoies dhmoriografikes ekpompes (kammia sxesh me MAKH) milhsan ereynhtes apo shmeia pou elegxoun ta trofima. To kostos kai o ogkos auton pou prepei na elegx8oun einai toso megalos pou 8a prepei na pagosei h eisagogh trofimon gia ta epomena 10 xronia gia na eleg8oun ola. Bebaia oi kampanes einai kampanes kai exoun pesei hdh baries alla den mila kaneis apo tis etairies. Giati ama milhsoun (gkriniaksoun gia tis kampanes) apla 8a tous kleisoun.
Nai efaga merika apo ayta ena apo ayta pou htan sth lista (pi8anos) mias kai den troo typopoihmena geymata. Den anhsyxo giati h ousia ayth gia na einai epikindynh 8a prepei na troo ka8hmerina 1000 tetoia geymata gia megalo xroniko diasthma. Xtes htan oi treles agelades kai kotopoula, shmera einai to melh kai ta fystikia apo to Iran, aurio oi patates kai oi tomates apo thn ispania kai me8ayrio o asteroidhs pou 8a mas eksafanisei mia gia panta.
Να προσθέσω για την Αγγλία, υπάρχει λίστα με προϊόντα τα οποία παρασκευάστικαν με το νοθευμένο τσίλι, στο
http://www.food.gov.uk/safereating/sudani/sudanlist
FAQ στο
http://www.food.gov.uk/news/newsarchive/2005/feb/worcester#sudanqa
Αν έχετε αγοράσει τέτοιο προϊόν, μπορείτε απλά να το πάτε πίσω στο μαγαζί για να πάρετε τα λεφτά σας ή να το αντικαταστήσετε.
Από αυτά που διάβασα για την Ελλάδα, για το μέλι έγινε αναφορά μόνο στην ημερομηνία λήξεως (μήνας, έτος μόνο) , μάλλον διότι δεν αναγράφεται στο κουτί κάτι άλλο από το οποίο είναι εύκολη η διαπίστωση αν το προϊόν είναι προβληματικό.
Ο χειρισμός του όλου θέματος ήταν πολύ κακός, με αποτέλεσμα η εμπιστοσύνη του καταναλωτή να μειωθεί ακόμα περισσότερο.
Όπως είπε και ο αείμνηστος Καραμανλής, η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο.