ΟΚ. Ξημέρωσε. Είμαι με Αλέξανδρο και Γιάννη ακόμη στο γραφείο (…). Τελικά το development είναι αρρώστια (…) Έχω καταναλώσει καφέδες και κοκακόλες για μία εβδομάδα… Αλλά, δεν μασάμε… Τέλος πάντων, καταλαβαίνω όλους όσους κουνάτε το κεφάλι με συγκατάβαση και λύπη για το άτομό μου, όποιος περάει πάνω από 9-10 ώρες την ημέρα στη δουλειά του κάποιο πρόβλημα πρέπει να έχει, πόσο μάλλον αν ξεπερνάει τις 24… Αλλά καταλάβετε και εσείς την γοητεία να καταφέρνεις το “αδύνατο”… Και -το ξέρω, κακώς- αλλά η φράση “δεν γίνεται” είναι πολύ βαριά για ‘μένα… Ίσως να είναι εγγενώς συνδεδεμένη η συμπεριφορά αυτή με το development… Πώς γίνεται από τους 14 που δουλεύουν εδώ, μόνο 3 να ξενυχτάνε και αυτοί να είναι developers;
Πάω να τους φέρω πρωινό… Θα πρέπει να βγάλουμε μερικές ακόμη ώρες… :-)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!
(Υ.Γ. Αυτά τα ξενύχτια πρέπει να κοπούν :-)