Ελλάδα, 2-7/11/2011.

Γράφω τα παρακάτω περισσότερο ως υλικό για μελλοντικές συζητήσεις. Δεν θα αφήσω τα σχόλια ανοικτά -δεν νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε το θέμα πριν αποκτήσουμε μία απόσταση από αυτό, τουλάχιστον εγώ δεν είμαι.

Όμως, μέσα στην δίνη των γεγονότων της προηγούμενης εβδομάδας, παρακολούθησα να διαμορφώνεται μία εικόνα, μία “αλήθεια”, στον δημόσιο διάλογο που κυριαρχείται από τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους, που απέχει πολύ από την εικόνα που έχω σχηματίσει προσωπικά. Αυτή θα ήθελα να καταγράψω.

Θα επικεντρωθώ κυρίως στο θέμα του δημοψηφίσματος. Έγραψα από την πρώτη στιγμή ότι θεωρώ πως το δημοψήφισμα έπρεπε να γίνει. Και πιστεύω ότι, δυστυχώς, μέσα στον επόμενο χρόνο, όλο και περισσότεροι, κοιτώντας πίσω, θα βλέπουν ότι η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και θα είχε θετική έκβαση και θα διασφάλιζε την κοινωνική ειρήνη που είναι απαραίτητη για να προχωρήσουμε και να λύσουμε τα πολυδιάστατα (όχι μόνο οικονομικά!) προβλήματα που αντιμετωπίζουμε -μακάρι να κάνω λάθος, όσο πιο έξω πέφτω, τόσο πιο χαρούμενος θα είμαι.

Παρόλα αυτά, κάτι πήγε στραβά με την πρόταση για δημοψήφισμα. Για εμένα έχει σημασία να προσδιορίσω τί ήταν αυτό και να μην μείνω με την εκδοχή που παρουσιάζεται ως δεδομένη.

Η κυρίαρχη εκδοχή αυτή την στιγμή είναι ότι η πρόταση για δημοψήφισμα βρήκε απέναντί της τους δανειστές μας. Αλλά τα γεγονότα δεν το επιβεβαιώνουν. Η σειρά των γεγονότων αποτυπώνει ότι η ανησυχία των Ευρωπαίων και οι αντιδράσεις τους στην πιθανότητα διεξαγωγής δημοψηφίσματος ξεκίνησε μόνο αφού η κυβέρνηση έδειξε να κλυδωνίζεται και να μην έχει την στήριξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Η δική μου άποψη είναι ότι την κρίση της τελευταίας εβδομάδας (κρίση αρχικά πολιτική, αλλά και εθνική στην συνέχεια) την προκάλεσε μέρος των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Πριν τις ανεξαρτοποιήσεις, τις επιστολές τους για μη στήριξη της κυβέρνησης κ.λ., το διεθνές κλίμα δεν ήταν αρνητικό: υπήρχαν και θετικά και αρνητικά δημοσιεύματα στις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου και η επίσημη στάση των Ευρωπαίων ηγετών ήταν στάση αναμονής ή επιφυλακτική, αλλά σε καμία περίπτωση αρνητική.

Από κει και πέρα, πήραν την σκυτάλη όλοι οι υπόλοιποι, πολιτικά κόμματα, δημοσιογράφοι, αναλυτές που όπως φάνηκε τις τελευταίες ώρες είχαν ένα και μοναδικό αίτημα: να φύγει ο Παπανδρέου από πρωθυπουργός. Ανατρέξτε στις αναλύσεις, τις δηλώσεις και τις τοποθετήσεις που ακούσαμε την Κυριακή. Το κυρίαρχο αίτημα ήταν να φύγει ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός -όχι να αλλάξει η πολιτική, όχι να αλλάξουν οι υπουργοί, όλα θα μπορούσαν να μείνουν ίδια, αρκεί να φύγει ο Παπανδρέου. Παράδοξο: να φύγει για να γίνουν όλα όσα έχει διαπραγματευτεί ο ίδιος μέχρι τώρα και σε μεγάλο βαθμό, από τα ίδια πρόσωπα!

Η δική μου οπτική:

1. Το δημοψήφισμα ήταν μία σωστή επιλογή που θα έδινε την δύναμη στην χθεσινή, την σημερινή ή στην επόμενη κυβέρνηση να υλοποιήσει τα μέτρα της Δανειακής Σύμβασης σε περιβάλλον κοινωνικής ειρήνης (τουλάχιστον σε σχέση με αυτό που θα αντιμετωπίσουμε τους επόμενους μήνες)

2. Το δημοψήφισμα θα ήταν μία μοναδική ευκαιρία (και υποχρέωση) για τους Έλληνες να συμπεριφερθούν υπεύθυνα και να επιλέξουν οι ίδιοι, ρητά, για την πορεία της χώρας τους τα επόμενα 10-15 χρόνια. Οι πολιτικές δυνάμεις επέλεξαν να συνεχίσουμε είμαστε ένα εκλογικό σώμα υπό την κηδεμονία κομμάτων, ΜΜΕ και μεσαζόντων.

3. Η θετική έκβαση ενός δημοψηφίσματος θα έδινε μία μεγαλύτερη σιγουριά και στους δανειστές μας, αλλά και στις αγορές ότι η πορεία της Ελλάδας δεν εξαρτάται από τους κατά περίπτωση κομματικούς συσχετισμούς, κάτι που θα είχε πολύ θετικές οικονομικές επιπτώσεις.

4. Η κρίση προκλήθηκε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που αποφάσισαν να ρίξουν τον Παπανδρέου. Τα κίνητρα του καθενός δεν τα γνωρίζω. Αλλά αυτοί και μόνο αυτοί έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για όσα παρακολουθήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα και όσα φοβάμαι ότι θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες.

5. Υπήρξε ένα σχεδόν καθολικό αίτημα από πολιτικές δυνάμεις και διαμορφωτές της κοινής γνώμης να απομακρυνθεί ο Παπανδρέου από την θέση του πρωθυπουργού και να εκμηδενιστεί πολιτικά, με κάθε τίμημα, όχι για λόγους ηθικής (π.χ. διαφθορά), όχι για λόγους πολιτικής (η πλειοψηφία τους έδειξε να αποδέχεται ότι τόσο η Δανειακή Σύμβαση όσο και τα μέτρα υλοποιήσής της είναι μονόδρομος), αλλά… γιατί πρότεινε δημοψήφισμα για ίσως το σημαντικότερο θέμα των επόμενων δεκαετείών (“παράπτωμα” που παρουσιάστηκε ως τόσο σοβαρό, που ακόμη και μετά την απόσυρσή του, το πολιτικό σύστημα συνέχισε να ζητάει το κεφάλι του.)

Όπως είπα και στην αρχή, τα σχόλια είναι κλειστά. Θα έχουμε ευκαιρίες στο μέλλον να τα συζητήσουμε όλα αυτά -πραγματικά ελπίζω να κάνω μεγάλο λάθος.

Δημοψήφισμα; Ναι.

Είναι εντυπωσιακό πόσο στρεβλή αντίληψη έχουμε για το τί σημαίνει δημοκρατία στην “χώρα που γέννησε την Δημοκρατία”. Και αν, προσωπικά, για τα περισσότερα δεινά της χώρας μας δεν αποδίδω το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης στους πολιτικούς, νομίζω ότι για το συγκεκριμένο θέμα, το έχουν.

Όπως για παράδειγμα αυτή η βλακεία που λέγεται τόσο συχνά: “ο λαός είναι σοφός” και υπονοεί ότι η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα μέσα από το οποίο μπορεί μία κοινωνία να κάνει τις καλύτερες επιλογές.

Ε λοιπόν, όχι, ο λαός δεν είναι σοφός. Και οι επιλογές που γίνονται μέσα από μία δημοκρατική διαδικασία μπορεί να μην είναι οι καλύτερες. Αλλά είναι δικαίωμά μας να αποφασίσουμε ό,τι μας κατέβει. Θέλουμε να πέσουμε στον γκρεμό; Μπορούμε να το αποφασίσουμε και να το κάνουμε.

Πολύ φοβάμαι ότι είναι πιθανό οι συμπολίτες μου να αποφασίσουν μέσα από ένα δημοψήφισμα αυτό που εγώ θεωρώ λάθος. Δικαίωμά μας. Αλλά τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι είναι δική μας απόφαση -όχι κάποιου φωτισμένου ή ισχυρού ή πατριώτη ή προδότη ή καλού ή κακού στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ή κάπου στον κόσμο.

Άκουσα κάποιοι να λένε ότι το θέμα της Δανειακής Σύμβασης δεν είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να μπει σε δημοψήφισμα. Ότι είναι πολύπλοκο, ότι θα έπρεπε να έχουμε ερωτηθεί ως πολίτες πιο πριν, ότι το διακύβευμα είναι μεγάλο για να αποφασίσει ο (δεν είναι πια σοφός;) λαός εν θερμώ. Μπορεί όλα αυτά. Αλλά στην ζωή δεν κάνουμε επιλογές με βάση θεωρητικές καταστάσεις. Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα συγκεκριμένο σταυροδρόμι.

Σήμερα, το πρόβλημα είναι συγκεκριμένο. Θέλουμε να προχωρήσουμε με την συγκεκριμένη Δανειακή Σύμβαση και ότι συνεπάγεται ή όχι; Τις χθεσινές, τις προχθεσινές, τις πριν από 20 χρόνια επιλογές θα τις κρίνουμε, όπως θα κρίνουμε και αυτούς που τις έκαναν εκ μέρους μας: συλλογικά στις επόμενες εκλογές και ατομικά κάθε μέρα και κάθε λεπτό. Αλλά τώρα το πρόβλημά μας δεν είναι αν Πρωθυπουργός θα είναι ο Γιώργος, ο Αντώνης, η Ντόρα, ο Αλέξης κ.λ. Αυτά μπορεί να είναι προβλήματα δικά τους ή των διαφόρων κέντρων εξουσίας. Όπως πρόβλημα όλων αυτών είναι ποιος και πώς θα βγει κερδισμένος ή χαμένος, σε μία βδομάδα, σε ένα χρόνο, σε 5 χρόνια.

Το δικό μας πρόβλημα, ως πολίτες, είναι αν θέλουμε να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη Δανειακή Σύμβαση, μαζί με τα θετικά και τα αρνητικά που έχει η εφαρμογή ή η απόρριψή της. Θέλουμε; Δεν θέλουμε; Έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αποφασίσουμε. Ελπίζω να αποφασίσουμε το καλύτερο, αλλά πιο πολύ με ενδιαφέρει να αποφασίσουμε εμείς.

Περιμένω με ανυπομονησία και αγωνία το δημοψήφισμα.

μετακόμιση

Ουφ! Το 3ήμερο μετακομίσαμε… Ή μάλλον μεταφέρθηκαν όλα τα πράγματα στο σπίτι που ανακαινίζαμε τους τελευταίους μήνες, γιατί μέχρι να ταχτοποιηθούμε 100% θα περάσει καιρός. Πολύ κουβάλημα, νομίζω ότι έχω χάσει μερικά κιλά…

“παράνομος” υποτιτλισμός, με ευκαιρία τα iTunes movies στην Ελλάδα

Οδηγός: Πώς να βάλετε Ελληνικούς υπότιτλους στις ταινίες που αγοράζετε από iTunes

Διαβάζεται και εναλλακτικά:

Πώς οι “κακοποιοί” που διώκει η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για “παράνομο υποτιτλισμό” (έλεος!!!) με την δουλειά τους βοηθάνε τους έλληνες καταναλωτές να αγοράσουν ταινίες on-line.

Υπάρχει κάποιος που δεν βλέπει ότι οι ανεξάρτητοι υποτιτλισμοί δεν έχουν καμία αξία χωρίς το προϊόν (ταινία), αλλά δίνουν επιπλέον αξία σε όποιον το αγοράσει (και μπορεί μάλιστα να είναι κρίσιμος παράγοντας για το αν θα το αγοράσει ή όχι);

“πώς βλέπουν τα σημερινά παιδιά ένα τυπωμένο περιοδικό” και τα αντικείμενα των αναμνήσεών μας.

Το παρακάτω video είναι κατά την γνώμη μου όχι μόνο διασκεδαστικό αλλά και ενδεικτικό της σχέσης που θα έχουν (ή, έστω, μπορεί να έχουν) οι επόμενες γενιές με τα τυπωμένα βιβλία ή περιοδικά.

Όταν το μοιράστηκα στο twitter (kudos στον @internetakias που το βρήκε), κάποιοι σχολίασαν ότι είναι λίγο λυπηρό ως φαινόμενο.

Πριν συνεχίσω, θα ήθελα να δείτε την παρακάτω φωτογραφία (credit: cotinis). Προσπαθήστε να σκεφτείτε πώς χρησιμοποιείται αυτό το αντικείμενο…

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι θεωρείτε ότι είναι χάρακας. Αν θέλετε να μετρήσετε κάτι και το βλέπατε γύρω σας, πιθανότατα θα προσπαθούσατε να το χρησιμοποιήσετε ως χάρακα, μόνο για να ανακαλύψετε ότι κάτι δεν πάει καλά. Θα το κοιτάγατε προβληματισμένοι και θα αναρωτιώσασταν τί είδους χάρακας είναι αυτός και τί πρόβλημα έχει…

Εκτός και αν είσαστε μηχανικός ή φυσικός που σπούδασε πριν από 40-50 χρόνια… Γιατί τότε θα ξέρατε ότι αυτό δεν είναι χάρακας, αλλά ένας υπολογιστής, “κανόνας” νομίζω ότι ονομάζονταν: μετακινώντας τα κινητά του μέρη μπορεί κανείς να υπολογίσει τετραγωνικές ρίζες, δυνάμεις, λογαρίθμους κ.λ. Και ίσως κάποιος μεγαλύτερος, να σας έβλεπε, να χαμογελούσε, αλλά να αισθανόταν και μία μελαγχολία που δεν γνωρίζετε τί είναι αυτό το αντικείμενο που τον συντρόφευσε στα φοιτητικά του χρόνια…

Υπάρχουν δεκάδες αντικείμενα που πριν από 50 ή 100 χρόνια ήταν κοινός τόπος τί έκαναν και πώς λειτουργούσαν και σήμερα θα τα κοιτάγαμε σαν χαζοί, προσπαθώντας να καταλάβουμε τί κάνουν… Ο κόσμος εξελίσεται, γνώσεις και τεχνολογίες που δεν είναι πια σε χρήση ξεχνιούνται και αν αυτό για κάποιο λόγο μας γεμίζει μελαγχολία, είναι γιατί μας θυμίζει ότι περνούν τα χρόνια.

“τα παιδιά μας δεν θα μάθουν ποτέ την σχέση των δύο αντικειμένων…” (via 9gag.com)

Εγώ αμφιβάλω αν η κόρη μου θα μπορεί έστω και να τα αναγνωρίσει και τα δύο.

Κυριακή απόγευμα (Αττική Οδός, bit.ly, Χειροτέχνικα 2011)

Κυριακή απόγευμα. Η Χριστίνα είναι στο κρεβατάκι της. Από έξω μπαίνει το υπέροχο άρωμα της πρώτης φθινοπωρινής βροχής. Ευκαιρία να γράψω ένα-δύο πραγματάκια που δεν πρόλαβα όλη την εβδομάδα.

Αττική Οδός

Χθες θυμήθηκα να τσεκάρω το site της Αττικής Οδού. Έχω αγοράσει e-pass και ήμουν σίγουρος ότι κάπου στο site μπορείς να δεις τον λογαριασμό σου, πότε χρεώθηκες κ.λ. Όντως, αφού δημιούργησα τον σχετικό λογαριασμό, σήμερα μπόρεσα να μπω στο cs.attiki-odos.gr και να δω τα στοιχεία που υπάρχουν διαθέσιμα. Ένα ενδεικτικό απόσπασμα μπορείτε να δείτε στην παρακάτω εικόνα.

Χρήσιμο, αλλά έχω μερικές παρατηρήσεις…

1. Η διαδικασία για να δημιουργηθεί ο λογαριασμός δεν μου μοιάζει πολύ ασφαλής, με την έννοια ότι γνωρίζοντας μερικά βασικά στοιχεία κάποιου τρίτου, μοιάζει σχετικά εύκολο να αποκτήσει κάποιος πρόσβαση σε στοιχεία που είναι αρκετά προσωπικά. (Στο μόνο σημείο που μπορεί να κάνω λάθος, είναι ότι δεν θυμάμαι αν όταν προμηθεύτηκα το e-pass είχα δώσει το email μου, αν το είχα δώσει η διαδικασία είναι λίγο πιο ασφαλής από ότι περιγράφω.)

2. Τα στοιχεία στα οποία έχω πρόσβαση αφορούν τον προηγούμενο μήνα και όχι τον τρέχοντα. Γιατί να μην μπορώ να έχω real time δεδομένα;

3. Δεν είδα να υπάρχουν κάπου πληροφορίες για API που θα επέτρεπε πρόσβαση στα στοιχεία του λογαριασμού μου μέσω άλλων προγραμματών. Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί πολύ θα μου άρεσε να φτίαξω κάτι που να αναλύει τα στοιχεία αυτά, π.χ. ανά μέρα της εβδομάδας, ώρα, σημείο που πλήρωσα, αριθμός διελέυσεων ανά εβδομάδα/μήνα κ.λ…

Νομίζω ότι αν η Αττική Οδός δώσει πρόσβαση στα στοιχεία αυτά μέσω API, είναι πολύ πιθανό να δούμε ενδιαφέρουσες χρήσεις. Από ατομικές (σαν αυτές που περιέγραψα παραπάνω), μέχρι άλλες, πιο σύνθετες πχ. μία εφαρμογή που να αναλύει όλα τα στοιχεία των εργαζομένων σε μία εταιρεία που χρησιμοποιούν για την δουλειά τους την Αττική Οδό.

Ανάλυση των links στο bit.ly
Πριν από μερικές μέρες το bit.ly δημοσίευσε μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση με τίτλο You just shared a link, how long will people pay attention?. Η σύντομη απάντηση είναι “γύρω στα 5 λεπτά”, αλλά δεν είναι πάντα έτσι -η ανάλυση έχει πολύ περισσότερα στοιχεία για όποιον ενδιαφέρεται.

Χειροτέχνικα 2011
Κάτι που ξεκίνησε ως απλό πάρτι (νομίζω το 2009), για να γιορτάσει το www.ftiaxto.gr τα “γενέθλιά του”, φτάνει φέτος να γίνει μία (όχι και τόσο) μικρή έκθεση! (disclosure: για όποιον δεν έχει τύχει να δει κάποια παλιότερη σχετική αναφορά, η Ελίνα είναι η γυναίκα μου)

Στον χώρο της έκθεσης, το άλλο Σαββατοκύριακο, 15&16/10, θα γίνουν και δωρεάν workshops στα οποία θα παρουσιαστούν τεχνικές, νέα υλικά κ.λ. Λεπτομέρειες θα βρείτε εδώ (το πρόγραμμα των workshops θα ανακοινωθεί αύριο).