Όταν πρωτοεμφανίστηκαν τα blogs, θεωρήσαμε ότι ήταν σημαντικά διότι επέτρεπαν στον καθένα να δημοσιεύει τις σκέψεις του στο internet. Ήταν (μάλλον) η πρώτη φορά που ένας χρήστης του internet μπορούσε, χωρίς να έχει τεχνικές γνώσεις, να γράψει σε αυτό. Αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει τότε ήταν ότι η δυνατότητα του “read-write web” δεν αναφέρονταν μόνο στους bloggers: μέσα από τα σχόλια, αποκτούσε και ο κάθε αναγνώστης, ακόμη και αν δεν είχε δικό του blog, την δυνατότητα να εκφραστεί. Και αυτό ήταν μεγάλο και πολύ σημαντικό βήμα.
Από τότε, πολλά άλλαξαν. Η σημερινή πραγματικότητα είναι διαφορετική: ο οποιοσδήποτε χρήστης μπορεί πολύ εύκολα να δημοσιεύσει κάτι στο internet. Μπορεί βέβαια να ανοίξει ένα blog. Αλλά μπορεί και να γράψει στο facebook, στο twitter, στο friendfeed και σε τόσες άλλες υπηρεσίες.
Με αυτή την έννοια, τα σχόλια (ή για την ακρίβεια, η δυνατότητα σχολιασμού κάτω από ένα post), έχουν χάσει την αξία τους. Όχι βέβαια ως μέρος της “συζήτησης” στην οποία συμμετέχει ή ξεκινάει ένας blogger με ένα post του. Αλλά αυτή η συζήτηση ξεφεύγει πλέον από τα όρια του blog [1] και εκτυλίσσεται σε πολλά και διαφορετικά μέρη στο internet, μεταξύ διαφορετικών ομάδων και κοινών. Ένα άρθρο από ένα blog γίνεται αντικείμενο συζήτησης στο twitter, το facebook, το friendfeed κ.λ., αποτελώντας μέρος όχι μίας, αλλά περισσότερων παράλληλων συζητήσεων (το “παράλληλων”, καταχρηστικά, αφού οι συζητήσεις αυτές μπορεί να τέμνονται/συνδέονται, μέσω κοινών προσώπων ή links).
Έχω παρατηρήσει ότι, εδώ και καιρό, ελάχιστοι από τους αναγνώστες μου έχουν ανάγκη τα σχόλια του blog μου για να εκφράσουν τις σκέψεις τους για ένα post μου: αρκεί να τους ρίξετε μία ματιά και θα δείτε ότι η πλειοψηφία των σχολιαστών έχουν την δική τους σελίδα, twitter account κ.λ. Και όλο και περισσότεροι προτιμούν να σχολιάσουν κάπου αλλού. Άλλωστε, πολύ συχνά, διαβάζουν και τα posts μου “κάπου αλλού”, π.χ. στο google reader.
Εμένα, με ενδιαφέρουν δύο πράγματα. Το ένα είναι να διευκολύνω τους αναγνώστες να σχολιάσουν στον χώρο της προτίμησής τους[2]. Για αυτό εγκατέστησα το twitter @anywhere plus, ένα plugin που διευκολύνει τον σχολιασμό ενός άρθρου στο twitter -θα δείτε για παράδειγμα ότι υπάρχει πλέον κάτω από κάθε post η φόρμα με τίτλο “σχολίασε στο twitter”, με έτοιμο το short URL κ.λ.
Το άλλο, είναι ότι θέλω, όσο αυτό είναι εφικτό, να έχω έναν τρόπο ώστε αυτές οι “συζητήσεις” στις οποίες συμμετέχει ένα post μου, να αποτυπώνονται με κάποιο τρόπο κάτω από το post. Για αυτό εγκατέστησα το BackType connect plugin που επιτρέπει να εμφανίζονται ως σχόλια οι αναφορές που γίνονται σε ένα post μου κάπου αλλού (π.χ. στο twitter, το friendfeed, το digg κ.λ.).
Μπήκα στον πειρασμό να αφαιρέσω εντελώς τα σχόλια. Αλλά δεν είμαι ακόμη σίγουρος. Νομίζω ότι έχουν και αυτά λόγο ύπαρξης παρά τα όσα έγραψα παραπάνω. Νομίζω ότι είναι ο χώρος στον οποίο ένας αναγνώστης απαντάει σε εμένα σχετικά με ένα post μου, ενώ οι άλλοι χώροι είναι κυρίως για να σχολιάσει κάποιος ένα post μου με τους “φίλους” του.
Σκέψεις και πειραματισμοί είναι όλα αυτά, βέβαια. Και σε ένα βαθμό, εξαρτώνται λιγότερο από την τεχνολογία και περισσότερο από τις συνήθειες και τις συμβάσεις μεταξύ όλων όσων χρησιμοποιούμε τα μέσα αυτά.
–
[1] και παλιότερα συνέβαινε, αλλά μόνο μεταξύ bloggers, όταν αντί να αφήσουν σχόλιο, έγραφαν ένα άρθρο-απάντηση στο δικό τους blog.
[2] …με δεδομένο ότι το blog αυτό δεν έχει κανένα κέρδος να “τραβήξει” με το ζόρι τους αναγνώστες του στις σελίδες του. Αντίθετα οι σελίδες του είναι μόνο ένα από τα πιθανά μέσα στα οποία εμφανίζονται ιδέες ή πληροφορίες -αυτές είναι το σημαντικό και δεν έχω κάποιο καλό λόγο να θέλω να τις περιορίσω μόνο σε URLs που ξεκινάνε με το domain μου.
δε ξέρω γιατί το κάνουμε, αλλά προτιμούσα τις παλιές μας συνήθειες. Τότε που τα σχόλια μπορεί να ξεπερνούσαν ακόμα και το ίδιο το άρθρο και δεν ήταν μια λακωνική πρόταση.
π.χ. θυμάμαι ότι ποτέ δε θεώρησα ως σχόλιο με αξία ένα σχόλιο που έγραφε απλά ένα “συμφωνώ” κάτι που τελικά δεν έχει και μεγάλη διαφορά από ένα RT
Δεν είχες Disqus;
(Αν και εδώ που τα λέμε χάνει τόσα πολλά που δεν αξίζει να το έχεις για αυτό που περιγράφεις)
Δεν είχα παρακολουθήσει την εξέλιξη του @ anywhere μετά την ανακοίνωση, και είχα χάσει τη διαθεσιμότητα των εργαλείων. Πολύ χρήσιμο, ευχαριστώ Πάνο…
Αναρωτιέμαι αν το υπάρχει η δυνατότητα να συγκεντρώνει κάποιος στο blog του (σε ξεχωριστό section π.χ.) τα σχόλια/παρεμβάσεις του σε άλλα blogs…Μπορεί να αξιοποιηθεί το backtype plugin στην κατεύθυνση αυτή;
το disqus είναι όταν εμείς επιλέγουμε να τα πούμε εδώ κ να τα πιάνει κ αλλού.
Πάνο, νομίζω σωστά δεν καταργείς τα σχόλια εδώ. τα υπόλοιπα είναι της πλάκας στην καλύτερη. θυμάμαι εποχές που ο scoble έλεγε ότι κάνει σοβαρές συζητήσεις στο friendfeed κ γελάω.. τώρα ανακάλυψαν όλοι το κακό facebook κ θα γυρίσουν λένε στα blogs.
η όλη βλακεία του twitter έγγυται στο ότι δεν πας εύκολα πίσω στο χρόνο, δεν μπορείς να εκφραστείς για κάτι σε λίγους χαρακτήρες. μόνο να πεις μια ατάκα/είδηση της στιγμής. αν η στόχευση σου είναι (που είναι) να μείνει κάτι, κατάργηση των εδώ σχολιών είναι ΛΑΘΟΣ.
ΥΓ. πως πάει η συγκέντρωση του identity σου και του stream σου; πότε θα γίνει NNC; πάθαμε ύπνωση/παραζάλη από τα ταξίδια του ΓΑΠ κ θέλουμε sth new!
Πήγα να δω πως λειτουργεί αυτό το προγραμματάκι αλλά είδα ότι είναι μόνο για wordpress. Υπάρχει κάτι αντίστοιχο για το blogspot?
Τα σχόλια ήταν ανέκαθεν ή έστω από χτίσεως blogger ,η τροφή της ματαιοδοξίας αυτών που συντηρούν blog.
Αλλά ξέρεις ,πάντα θεωρούσα τον blogger άτομο ανιδιοτελή που μόνο σκοπό έχει την απόλαυση της ελευθερίας που του ήρθε ουρανοκατέβατη.Ως εκ τούτου ποσώς θα πρέπει να τον ενδιαφέρει ο αριθμός των σχολιαστών ή ακόμα και αναγνωστών του blog του.