Σε τέτοιες περιπτώσεις όπου τα πράγματα δεν έιναι ξεκάθαρα απλά δεν κάνεις RT για να εχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Από την άλλη βέβαια μπορείς να κάνεις RT, σιγά τι θα γίνει θα σε μηνύσει κανείς;
Το private feed είναι ένας περίκλειστος χώρος, ο οποίος καλύπτεται από το απόρρητο της επικοινωνίας, οπότε ότι περιέχεται σε αυτόν προστατεύεται όπως και λ.χ. και το περιεχόμενο ενός e-mail. Ανεξάρτητα από το αν η πληροφορία είναι ή όχι “ιδιωτικού χαρακτήρα” (δηλ. ευαίσθητης φύσης). Όμως: η γνωμοδότηση Σανιδά το καλοκαίρι είπε ότι αυτά που ξέρουμε για το απόρρητο της επικοινωνίας ΔΕΝ ισχύουν στο Διαδίκτυο! Ο Σανιδάς , βάζοντας την πολιτειακή σφραγίδα του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου σε μια νομική ερμηνεία, την κατέστησε κατ΄αποτέλεσμα ως την “τελική” απάντηση της Πολιτείας σε αυτό το ζήτημα (υπάρχει/δεν υπάρχει απόρρητο στο Διαδίκτυο). Κι όταν λέμε απόρρητο δεν εννοούμε προστασία προσωπικών δεδομένων (που για την “άρση” της ελέγχουμε τη φύση της πληροφορίας ως “προσωπικής” ή “δημοσιοποιήσιμης”- κι αυτό αρκεί), αλλά παράβαση π ο ι ν ι κ ώ ν διατάξεων για την παραβίαση του απορρήτου (που για την άρση του απαιτείται δ ι κ α σ τ ι κ ή απόφαση κι όχι απλός έλεγχος της φύσης της πληροφορίας!). Γι’ αυτό χρειάζεται ένας νέος νόμος “περί προστασίας του απορρήτου στο Διαδίκτυο”, που να δίνει μια “πιο” τελική απάντηση της Πολιτείας, δεδομένου μάλιστα ότι αυτή η απάντηση ΔΕΝ μπορεί να έρθει από την ΕΕ, η οποία είναι αναρμόδια για θέματα απορρήτου (η αρμοδιότητά της ΕΕ περιορίζεται μόνο στο θέμα των προσωπικών δεδομένων κι όχι στην ποινική νομοθεσία των κρατών μελών, στην οποία ποινική νομοθεσία εμπίπτει και το απόρρητο).
Σε τέτοιες περιπτώσεις όπου τα πράγματα δεν έιναι ξεκάθαρα απλά δεν κάνεις RT για να εχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Από την άλλη βέβαια μπορείς να κάνεις RT, σιγά τι θα γίνει θα σε μηνύσει κανείς;
Ίσως όχι. Αν ήμουν όμως ο Βουλγαράκης θα σου έλεγα πως “ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό!” άρα go ahead και RT όσο θες! :-)
Το private feed είναι ένας περίκλειστος χώρος, ο οποίος καλύπτεται από το απόρρητο της επικοινωνίας, οπότε ότι περιέχεται σε αυτόν προστατεύεται όπως και λ.χ. και το περιεχόμενο ενός e-mail. Ανεξάρτητα από το αν η πληροφορία είναι ή όχι “ιδιωτικού χαρακτήρα” (δηλ. ευαίσθητης φύσης). Όμως: η γνωμοδότηση Σανιδά το καλοκαίρι είπε ότι αυτά που ξέρουμε για το απόρρητο της επικοινωνίας ΔΕΝ ισχύουν στο Διαδίκτυο! Ο Σανιδάς , βάζοντας την πολιτειακή σφραγίδα του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου σε μια νομική ερμηνεία, την κατέστησε κατ΄αποτέλεσμα ως την “τελική” απάντηση της Πολιτείας σε αυτό το ζήτημα (υπάρχει/δεν υπάρχει απόρρητο στο Διαδίκτυο). Κι όταν λέμε απόρρητο δεν εννοούμε προστασία προσωπικών δεδομένων (που για την “άρση” της ελέγχουμε τη φύση της πληροφορίας ως “προσωπικής” ή “δημοσιοποιήσιμης”- κι αυτό αρκεί), αλλά παράβαση π ο ι ν ι κ ώ ν διατάξεων για την παραβίαση του απορρήτου (που για την άρση του απαιτείται δ ι κ α σ τ ι κ ή απόφαση κι όχι απλός έλεγχος της φύσης της πληροφορίας!). Γι’ αυτό χρειάζεται ένας νέος νόμος “περί προστασίας του απορρήτου στο Διαδίκτυο”, που να δίνει μια “πιο” τελική απάντηση της Πολιτείας, δεδομένου μάλιστα ότι αυτή η απάντηση ΔΕΝ μπορεί να έρθει από την ΕΕ, η οποία είναι αναρμόδια για θέματα απορρήτου (η αρμοδιότητά της ΕΕ περιορίζεται μόνο στο θέμα των προσωπικών δεδομένων κι όχι στην ποινική νομοθεσία των κρατών μελών, στην οποία ποινική νομοθεσία εμπίπτει και το απόρρητο).