Πολλά άρθρα γράφτηκαν και ακόμη περισσότερα email κυκλοφόρησαν σχετικά με τον σκύλο που αφέθηκε να πεθάνει από την πείνα σε γκαλερί. Αξίζει να διαβάσετε λοιπόν αυτό, Εξαιρετικά επείγον και αποκλειστικό: Σκύλος λιμοκτονεί! και αυτό, Ο σκύλος του Σρέντιγκερ και το λουρί του Βάργκας.
Δεν έχω καταλήξει αν ήταν όντως φάρσα ή όχι. Αν ισχύει αυτή η εκδοχή, τότε τελικά, χμμμ… ο καλλιτέχνης μία χαρά τα κατάφερε.
Σχετικό άρθρο στο guardian.co.uk.
Εξαιρετικός ο τίτλος σου…
Ο καλλιτέχνης είπε ότι τον έδενε για 3 ώρες μόνο κάθε μέρα (και μετά τον τάιζε κανονικά)
Ο καλλιτέχνης αρνήθηκε να πει αν ο σκύλος έζησε ή πέθανε. Το ότι ο σκύλος ήταν μόνο 3 ωρες δεμένος και τον τάιζαν το είπε ο γκαλερίστας.
ΥΓ Παναγιώτη το βιντεάκι σου από την Ολανδία είναι απίθανο! με εμπνέεις. Θα σου φτιάξω και άλλο βιντεάκι-καλαμπούρι μου φαίνεται… :-)
@urfurshlaag:
Άρα το θέμα είναι τί είμαστε διατεθημένοι να πιστέψουμε ως πιο πιθανό και τί είμαστε διατεθημένοι να πούμε ή να κάνουμε βασιζόμενοι σε μία εικασία.
Το έχω παρατηρήσει ότι σε εμπνέω :-)
Βρήκα κατι videakια στο youtube που τον έκραζαν. έπειτα πολλά άρθρα σε πολλά blogs που εκαναν αναφορά. Πολλά στα Ισπανικά. Δεν θα βγαλουμε άκρη…
Παναγιώτη σ’ ευχαριστώ για το link. Σεν προσθέτω κάποιο σχόλι εδώ γιατί όλη μέρα σχεδόν την έφαγα να προσπαθώ να αποδείξω κάτι που δυστυχώς μόνο για ελάχιστους είναι αυτονόητο. Περισσότερα στο (updated) post μου.
Μου είχε έρθει το email αλλά περίμενα, και τελικά σήμερα κατάλαβα γιατί. Μπράβο σε όλους για το πραγματικό ενδιαφέρον και το ψάξιμο (που εγώ δεν έκανα δυστυχώς).
Γιατί εμένα μου θυμίζει τον φωτορεπόρτερ Κέβιν Κάρτερ
με το Βραβείο Πούλιτζερ 1994 για τη φωτογραφία που τραβήχτηκε στο Σουδάν και δείχνει ένα παιδάκι να προσπαθεί, σχεδόν έρποντας, να φτάσει λίγα μέτρα πιο πέρα, όπου άνθρωποι της UNICEF μοίραζαν φαγητό. Πίσω του, στα 2-3 μέτρα, ένας γύπας περιμένει…
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1:Carter_Pulitzer.jpg
Αν κοιτάξει και το Link Που έβαλες ο ίδιος θα δεις ότι αρνήθηκε να πει σχετικά. Το σκυλί πέθανε εξαιτίας του. Υπάρχει και η συνεντευξή του που είναι άλλα ντάλον.
Υπάρχει θέμα στο euronews και σε άλλα ειδησεογραφικά δίκτυα. Google it. Κατα τα άλλα όπως και να χει καλό ειναι να ψάχνουμε πρώτα και μετά να υπογράφουμε Petitions ,το συγκεκριμένο πάντως ειναι real, όπως και τα 5 παιδιά που πιάσαν τον σκύλο για να του τον πάνε και είπανε μετά τι έγινε. Εκτός άν όλοι έχουν άδικο εκτός από τον καλλιτέχνη που “δεν απαντά”…
http://arts.guardian.co.uk/art/news/story/0,,2269320,00.html#article_continue
Παναγιώτη ήμουν από τους ανθρώπους που μετά από έρευνα αποφάσισα να προβάλω την είδηση και να ζητήσω από τους αναγνώστε μου να συμετάσχουν στην διαμαρτυρία.
Δεν ξέρω αν πιστεύεις ότι πρόκειται για hoax, παρόλο που ο “καλλιτέχνης” είναι υπαρκτό πρόσωπο και έχει παραδεχθεί ότι το σκυλί “θα πέθαινε έτσι κι αλλιώς”.
Είναι γεγονός όμως ότι εκατομμύρια άνθρωποι εναντιώθηκαν στην ιδέα του να εκθέσει ένα ζωντανό πλάσμα και να μην το προστατέψει ενώ ο ίδιος δεν τόλμησε να περάσει τα μηνύματά του με ένα δικό του μπλογκ, με ένα ενυπόγραφο ποστ ή με ένα video στο youtube.
Η μόνη ερμηνεία που μπορώ να δώσω είναι ότι δεν έχει επιχειρήματα και φυσικά όσα ακούγονται για προσπάθεια του να σοκάρει την κοινή γνώμη και να βοηθήσει τα ζώα με αυτό τον τρόπο τα θεωρώ επικίνδυνες εκλογικεύσεις- δικαιολογίες που απλά εφηύρε για να γλυτώσει τις συνέπειες.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Pingback: Γιατί και τα ζώα έχουν δικαιώματα... | neolaia.gr
Το τι έγινε και για ποιούς λόγους προκύπτει από τα συμφραζόμενα και τη διασταύρωση πηγών. Είναι σχεδόν σίγουρο πλέον ότι ουδέποτε υπήρξε κακοποίηση ή θάνατος του σκύλου (η συνέντευξη που αναφέρεται ο Παράφωνος είναι αποδεδειγμένα πλαστή, καθώς ο δήθεν Vargas αυτοσυστήνεται ως 50χρονος ενώ έχει γεννηθεί το 1975).
Σε ένα αρκετά προκλητικό κείμενο που δημοσίευσα προχθές στο blog μου συνοψίζω τα συμπεράσματα και εξηγώ το σκεπτικό πίσω από αυτή την – όχι και τόσο ακατανόητη τελικά – κοινωνική παρέμβαση του δαιμόνιου Habacuc. Είμαστε αυτό που διαβάζουμε, αυτό είναι το μόνο στο οποίο θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του…