vrypan|net|weblog (αρχείο)

Σήμερα το vrypan|net|weblog κλείνει 4 χρόνια. Αρκετός χρόνος. Ταξιδεύω στο αρχείο με τα παλιότερα άρθρα και διαβάζω. Χαίρομαι που υπάρχουν τόσα πράγματα καταγεγραμμένα, τώρα που κοιτάω πίσω θα ήθελα να έχω γράψει περισσότερα. Ίσως να χρησιμοποιήσω και μία δυνατότητα του wordpress που σπάνια έχω χρησιμοποιήσει ως τώρα, τα “personal” posts που μπορεί να τα διαβάσει κάποιος μόνο όταν είναι logged in και για τους απλούς επισκέπτες είναι σαν να μην υπάρχουν καθόλου.

Νομίζω ότι τον πρώτο καιρό (μέχρι το monitor, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2005, να γίνει κάπως δημοφιλές) έγραφα πιο πολύ για να τα διαβάζω εγώ και οι φίλοι μου. Από ένα σημείο και μετά άρχισα να γράφω έχοντας στο μυαλό μου ότι με διαβάζουν και άλλοι. Δεν είναι καλό ή κακό αυτό, απλά σιγά-σιγά ο χαρακτήρας του blog έγινε λιγότερο προσωπικός. Θα προσπαθήσω να γράφω περισσότερο για τον εαυτό μου, πράγματα που μπορεί να μην έχουν σημασία για άλλους, αλλά μόνο για εμένα.

Βέβαια, με την αύξηση των αναγνωστών αυξήθηκαν και τα σχόλια. Και πραγματικά, ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος του blog αυτού είναι τα σχόλια και οι συζητήσεις που συνοδεύουν κάποια άρθρα, σας ευχαριστώ πολύ όσους γράψατε! Οι συζητήσεις μας αυτές πολλές φορές με ανάγκασαν και εμένα να σκεφτώ και να διατυπώσω τις σκέψεις μου καλύτερα.

Οι συζητήσεις αυτές άλλαξαν βέβαια, καθώς άλλαζε το κοινό αλλά και καθώς άλλαζε η εικόνα που έχετε για εμένα. Για παράδειγμα, μετά τον Ιανουάριο που ξεκίνησα να δουλεύω στο ΠΑΣΟΚ, ήρθαν νέοι αναγνώστες αλλά και κάποιοι από τους παλιούς άρχισαν να με βλέπουν με διαφορετικό μάτι. Πράγματα για τα οποία μιλούσα και παλιά ξαφνικά αντιμετωπίζονται διαφορετικά -με γελοίο παράδειγμα τις αναφορές σε digital rights, θέμα που είναι από τα αγαπημένα μου για τουλάχιστον 10 χρόνια και ξαφνικά οι σκέψεις μου αντιμετωπίζονται σαν προπαγάνδα των θέσεων του Παπανδρέου. Ίσως βέβαια, κάποιο σχολιαστές να αισθάνονται πια ότι το blog μου δεν είναι ένας χώρος που συζητάμε 2-3 φίλοι, αλλά ένας πιο δημόσιος χώρος και να συμπεριφέρονται και αυτοί διαφορετικά.

Κάτι άλλο που συνειδητοποιώ διαβάζοντας παλιότερα άρθρα είναι ότι τελικά μέσα από ένα blog που κρατάει για τόσο καιρό βγαίνει ο χαρακτήρας του ιδιοκτήτη. Σε ποιες συζητήσεις μπαίνεις, πώς απαντάς, τί κόβεις και τί αφήνεις, τελικά απεικονίζουν τον χαρακτήρα σου. Από ένα σημείο και μετά χρειάζεται αρκετός κόπος και ενέργεια για να διατηρείς τον “χώρο σου” όπως θέλεις να είναι.

Αυτό είναι και ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτού του blog: το αντιμετώπιζα και το αντιμετωπίζω πάντα σαν τον “χώρο μου”. Η πόρτα είναι ανοικτή και μπαίνει όποιος θέλει, αλλά δεν παύει να είναι δικός μου χώρος. Θέλω να βλέπω τις φάτσες που συμπαθώ, θέλω οι συζητήσεις να γίνονται με τον τρόπο που μου αρέσει εμένα, κ.λ. ΔΕΝ είναι ένας δημόσιος χώρος συζητήσεων που ανέχεται τα πάντα (αν και γενικά νομίζω ότι είμαι αρκετά ανεκτικός και σε αρνητικές κριτικές κ.λ.). Είναι ο δικός μου χώρος και το βασικό κριτήριο είναι να διαβάζω εδώ άρθρα ή σχόλια που θεωρώ ΕΓΩ ενδιαφέροντα.

Τέσσερα χρόνια λοιπόν. Αν έπρεπε να πω τί κέρδισα μέσα από το blog μου θα τα έβαζα με την παρακάτω σειρά:
1. το ημερολόγιό μου -ένα μέρος στο οποίο μπορώ να ανατρέξω για να δω και να θυμηθώ πράγματα που ίσως έχω ξεχάσει.
2. γνώρισα κόσμο, πολύ κόσμο! Με κάποιους έγινα και καλός φίλος.
3. άλλαξα την δουλειά μου και γενικά θεωρώ ότι πρόσθεσα σημαντικά πράγματα στο CV μου, αλλά απέκτησα και γνώσεις για ένα χώρο (αυτό των social media) που θα γίνεται όλο και πιο σημαντικός και που δεν θα μπορούσα να τα μάθω με κανένα άλλο τρόπο.

Αυτά :-) Αν χαζεύοντας θυμηθώ ή σκεφτώ κάτι επιπλέον, θα το προσθέσω. (Σχετικά με αυτό που πρότεινα εδώ, μόνο ο Πάρης έστειλε κάτι, οπότε δεν το ανεβάζω μόνο του… thanks Πάρη!)