Πριν προχωρήσω στο θέμα να δηλώσω παντελώς άσχετος. Αλλά, σίγουρα ανάμεσα στους αναγνώστες κάποιος θα μπορεί να μου εξηγήσει (και ελπίζω να κάνω λάθος).
Λοιπόν, περνάει ένα σχέδιο νόμου αυτές τις μέρες στην Βουλή που έχει να κάνει με τα ΜΜΕ. Λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε στο parliament.gr.
Αυτό που με ανησυχεί είναι το Άρθρο 15 (σελίδα 38). Υποψιάζομαι ότι κάπου εκεί (π.χ. παράγραφος 9) υπάρχει κάτι που αν περάσει θα επιτρέπει στο ΕΣΡ να ρυθμίζει το ποίος και τί μεταδίδεται μέσω Internet!
Επαναλαμβάνω, μπορεί να καταλαβαίνω εντελώς λάθος. Αλλά θα ήθελα να ακούσω από κάποιους που τα κατέχουν καλύτερα αυτά.
Μα πώς μου πέφτουν τα θέματα μαζεμένα θεματικά;
–
UPDATE, 4/7/2007. Ο Βενιζέλος, στην χθεσινή ομιλία του στην Βουλή, αν και αναφέρθηκε συνολικά στο νομοσχέδιο έκανε σαφείς αναφορές στο θέμα από πλευράς internet και νομίζω ότι το έθεσε στην σωστή του διάσταση.
Η άποψη που έχω σχηματίσει είναι ότι για να “είναι ασφαλής” η κυβέρνηση, ως προς την συμμόρφωση της Ελληνικής Νομοθεσίας με την Ευρωπαϊκή, απλά έβαλε και μία παράγραφο που λέει “θα ελέγχουμε και το Internet”, με την λογική, “ας το έχουμε, και βλέπουμε όταν μας απασχολήσει”. Το κακό είναι ότι αν το σχέδιο νόμου περάσει έτσι, θα είναι σαν να μην υπάρχει μέχρι την ώρα που θα είναι αργά και θα δούμε ίσως πάλι το ίδιο έργο που είδαμε με την τηλεόραση και την ραδιοφωνία: όλοι θα είναι παράνομοι, τα (νέα) μέσα θα εκβιάζουν τους πολιτικούς και αυτοί αυτά…
Δεν αφορά τα mail σου η το blog σου. Αν όμως φτιάξεις μια ωριαία εκπομπή που μεταδίδεται κάθε μέρα μέσω Internet, και αυτή φτάσει να έχει πολύ μεγάλη ακροαματικότητα, θα υπόκειται (και λογικό είναι) στους ίδιους κανόνες με αυτούς που διέπουν την εκπομπή του Ευαγγελάτου ή της Τατιάνας.
νόμος 3431/2006
http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/n3431_06.htm
και
Οδηγία 2002/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:32002L0021:EL:HTML
όποιος δε διαβάσει αυτά, κατά την άποψή μου δεν πρέπει να έχει άποψη. Συμφωνώ με alex, από όσο διάβασα δεν πρόκειται για τέτοιου είδους εκπομπές ‘σημάτων’.
Απο το πρώτο έγγραφο βρίσκω τα εξής: Άρθρο 15 π9: 1. επιχειρήσεις παροχής ραδιοτηλεοπτικών υπηρεσιών μέσω ευρυζωνικών δικτύων μπορούν να είναι πάροχοι δικτύου ή/και πάροχοι περιεχομένου οι οποίοι μπορεί να είναι ο ίδιος ή διαφορετικοί φορείς.
9. Οι πάροχοι δικτύου μπορούν να μεταδίδουν πρόγραμμα μόνο εφόσον το περιεχόμενο του προγράμματος έχει λάβει έγκριση απο το ΕΣΠ ή έχει αδειοδοτηθεί απο το ΕΣΠ σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού.
Απο αυτά που βλέπω καταλαβαίνω οτι αγγίζει τους παρόχους ραδιοτηλεοπτικού περιεχομένου, άρα ένα απλό blog post δεν μπορεί να περιοριστεί. Ένα podcast όμως ; Ή ένα βίντεο στο youtube ;
Απο την π1 βλέπω οτι ένας podcaster εντάσεται στους ‘παρόχους’ .
Επίσης βλεπω το π12 όπου γράφει: Για τη μετάδοση απο τους παρόχους δικτύων ραδιοτηλεοπτικού προγράμματος είναι υποχρεωτική η προηγούμενη υποβολή στο ΕΣΡ αντιγράφου της σύμβασης που έχει συνάψει με επιχείρηση που έχει λάβει άδεια ή έγκριση τηλεοπτικού ή ραδιοφωνικού προγράμματος.
Άρα εγώ που ανέβασα ένα βίντεο απο τη σχολή μου πρέπει να έχω καταθέσει σύμβαση απο το youtube ; Να τους δώσω πχ την EULA ; Το youtube πρέπει δε να πάρει αδεια απο το ΕΣΡ για να αφήνει τις Ελληνικές IP ;
Δε ξέρω αλλά μου φαίνεται απο γλαφυρό εώς ηλίθιο και σίγουρα ανεφάρμοστο.
Ακόμη ένας διακοσμητικός νόμος ;
αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορώ να εκφράζομαι ελέυθερα στο podcast; Μαύρες μέρες…δεν πειράζει …το γυρίζουμε στο ανώνυμο!
Ελληνοφρένεια!
@Alex: Λοιπόν, εκεί είναι η ένστασή μου. ΔΕΝ είναι λογικό.
Όταν μιλάμε για τηλεόραση και ραδιόφωνο, είναι. Είναι λογικό να υπάρχει μία αρχή που να ελέγχει πώς χρησιμοποιώ ένα σπάνιο κοινό αγαθό (ραδιοσυχνότητα) που το κράτος μου παραχώρησε. Το ΕΣΡ δεν ελέγχει αν κάνω κάτι παράνομο, π.χ. αν διαφημίζω την παιδική πορνεία. Ελέγχει αν χρησιμοποιώ την ραδιοσυχνότητα με τρόπο “σωστό”. Π.χ. να μην δίνω βήμα μόνο σε ένα κόμμα, να μην πάιζω διαφημίσεις για παιδικά παιχνίδια σε ώρες που βλέπουν παιδιά, να μην δείχνω τσόντες στις 4 το απόγευμα κ.λ.
Όταν όμως μιλάμε για το Internet, αυτό δεν ισχύει. Αν κάνω κάτι παράνομο, θα αντιμετωπίσω την σχετική δίωξη. Δεν χρειάζεται όμως κάποιος που να ελέγχει αν δείχνω μόνο σκουπίδια στο site μου ή αν στο podcast μου βρίζω.
Wraia feta… Αντε και regulating και στους πόσους τόνους βάζουμε …
Δεν θέλω όμως να φωνάζω άδικα. Θα ήταν καλό να μας πει την άποψή του (εδώ ή σε κάποιο άλλο blog) κάποιος που ξέρει καλύτερα τα νομικά. Ισχύουν οι ανησυχίες μου;
Συμφωνώ και εγώ με τον Άλεξ αλλά είναι λίγο πιο περίπλοκη η κατάσταση. Αν πχ φτιάχνω ένα podcast για παιδιά και το γεμίζω διαφημίσεις με παιχνίδια και αυτό το καταναλώνουν παιδιά απο ένα set top box δεν πρέπει να υπάρχει ένας περιορισμός σε αυτό ;
Ναι κατά βάση δεν είναι τηλεοπτικό περιεχόμενο, αλλά καταναλώνετατι και σαν τέτοιο. Θα μπορούσε να πει κανείς οτι η προβολή διαφημιστικών για παιχνίδια στο δρόμο μπορεί να είναι παράνομη αν υποστηρίζεται απο κάποιο σύστημα διανομής που παίζει πάνω απο streaming video, και θα ήταν γελοίος. Νομίζω όμως οτι το streamer δεν είναι πολύ παράξενο το σενάριο χρήσης, και άλλωστε έχει την πρόθεση να γεφυρώσει το web video με την τηλεόραση.
Όπως το βλέπω ίσως θα έπρεπε να επιβληθεί δια νόμου η παροχή υπηρεσιών feedback απο τους χρήστες ώστε να απομακρύνει το κοινό το ‘ανεπιθύμητο’ υλικό. Κάθε τι άλλο νομίζω χάνεται λόγω της γεφύρωσης του περιεχομένου απο internet σε τηλεόραση.
Αν κάτι είναι παράνομο, είναι παράνομο. Π.χ. απαγορεύεται να πουλάς και να διαφημίζεις ναρκωτικά. Δεν χρειάζεται ΕΣΡ για να το εφαρμόσει αυτό.
Αν καταλαβαίνω καλά, το ΕΣΡ ασχολείται με πράγματα που κατά τα άλλα είναι νόμιμα, π.χ. το να χρησιμοποιείς βρισιές, να προβάλλεις μόνο ένα πολιτικό κόμμα. Του έχουμε δώσει την εξουσία αυτή γιατί ακριβώς μιλάμε για ένα σπάνιο δημόσιο αγαθό που το κράτος δίνει άδεια σε κάποιους ιδιώτες να χρησιμοποιήσουν.
Από κει και πέρα, αν είναι παράνομο το να διαφημίζεις τσιγάρα ή παιδικά παιχνίδια ή μπλε αυτοκίνητα, είναι παράνομο. Για αυτά υπάρχει ο εισαγγελέας.
Δεν εξηγήθηκα πλήρως, αναφέρομαι στο παράδειγμά σου για διαφήμιση παιχνιδιών σε ώρες που βλέπουν τα παιδιά. Αν ένα παιδί μπορεί εύκολα να καταναλώσει τέτοιο περιεχόμενο το οποίο λανσάρεται απο video podcastκαι καταναλώνεται απο την τηλεόραση με tivo/apple tv/xbox δεν έχουμε πρόβλημα ;
Η ιδανική σχεδίαση σχετικού νόμου νομίζω θα ανέθετε το έργο του κάθε περιορισμού σε συλλόγους πολιτών. Πχ για την περίπτωση μια ένωση γονέων. Αυτό που λείπει μετά είναι ένα απλό API κατα τα πρότυπα του OpenID στο οποίο κάθε πάροχος θα συμβουλέυεται μια λίστα απο εξωτερικές υπηρεσίες δίνοντας το τρέχον context και αυτές θα απαντάνε αν είναι οκ η θέαση του περιεχομένου αναφορικά με το τρέχον context ή όχι. Ένα ανοικτό και κατανεμημένο DRM δλδ το οποίο να υποστηρίζει επεκτασιμότητα ανάλογα με τη νομοθεσία κάθε γεωγραφικής περιοχής.
Για τα αυτεπάγγελτα έχεις δίκιο, απλώς καταθέτεις κάποια αγωγή.
Προφανώς θέλουν να ρυθμίσουν το περιεχόμενο που παρέχεται μέσω internet στην τηλεόραση (triple play)
@KCorax: όχι, αν έχεις υποχρέωση να βλέπεις το video podcast μετά τις 22:00 :-)
Σοβαρά τώρα, αν θεωρούμε τις διαφημίσεις παιδικών παιχνιδιών λάθος, τότε πρέπει να απαγορεύονται. Ή να απαγορεύονται σε “παιδικό” context, όπως εκπομπές στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο την ώρα που πηγαίνουν σχολείο, σε περιοδικά με κόμιξ, κ.λ. Γίνεται νόμος και ανεξάρτητα με το αν μεταδίδεις μέσω TV, internet, mobile, είναι παράνομο. Αντίστοιχα, η παραπλανητική διαφήμιση. Αντίστοιχα η καταπάτηση του προσωπικού απορρήτου.
Μην μπλέκουμε το νόμινο/παράνομο με την “διασφάλιση ποιότητας, αντιπροσωπευτικότητας” κ.λ. που έχει δουλειά να κάνει το ΕΣΡ.
(επαναλαμβάνω και πάλι, δεν είμαι ειδικός. θα ήθελα να ακούσω κάποιον που να ξέρει καλύτερα τα θέματα αυτά, μπορεί να λέω βλακείες)
Ένα podcast δεν είναι ραδιο-τηλεοπτική υπηρεσία. Αν εγώ καλώ την εκπομπή μου Greek Linux Radio θα μπορούσα κάλλιστα να την ονομάζω Greek Linux [...] – οτιδήποτε. Εκτός και αν ο ορισμός της ραδιο-τηλεοπτικής υπηρεσίας στην ελληνική νομοθεσία περιλαμβάνει τα podcasts. Δεν θα ήταν συνεπές όμως, καθώς άλλο το podcast και άλλο η εκπομπή του RSO 91,7 μέσω του Διαδικτύου. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα.
@Κώστας: δηλ. αν χρησιμοποιώ icecast (streaming) είναι άλλο πράγμα με το αν χρησιμοποιώ rss+enclosures; Γιατί;
εννοώ είναι διαφορετικό πράγμα για τον νομοθέτη;
@Παναγιώτη Νομίζω οτι μια νέα νομοθεσία με τις προθέσεις αυτής που εξετάζουμε δεν μπορεί να αμφισβητήσει την απόφαση να μην διαφημίζονται παιχνίδια κάποιες ώρες. Αυτό θα πρέπει να συζητηθεί ξεχωριστά. Συμφωνώ οτι σηκώνει συζήτηση πάντως.
Απο την πλευρά μου προσπάθησα να εξετάσω αν υπάρχουν περιπτώσεις που να χρειάζονται περιορισμό. Αν χρειάζονται τότε πρέπει να ορίζεται ο τρόπος περιορισμού. Αν όχι δεν υπάρχει λόγος. Απλά η διαφορά είναι στο οτι εσύ προτείνεις απόλυτη ελευθερία μέχρι εκεί που αγγίζει αυτεπάγγελτα αδικήματα, και εγώ προτείνω επιβολή διασφάλισης QoS μέχρι εκεί που αυτό είναι εφικτό. το ‘εφικτό’ προφανώς σημαίνει οτι δεν πρέπει να επηρεάζεται έντονα η δημιουργική διαδικασία.
Ακόμα νομίζω ότι το σχετικό άρθρο αναφέρεται σε επιχειρήσεις και όχι στο κάθε προσωπικό blog. Θα ήθελα όμως να γίνει σαφές το πως ορίζεται ο “πάροχος περιεχομένου” από κάποιον που κατέχει τα νομικά.
Καταρχήν να ζητήσω συγνώμη από τον Παναγιώτη για το «σεντόνι» και να διευκρινίσω ότι όλα όσα ακολουθούν βασίζονται σε συγκεκριμένη ερμηνεία του αρ.15§2 (…η παροχή ραδιοτηλεοπτικών υπηρεσιών μέσω ευρυζωνικών δικτύων μπορεί να λαμβάνει χώρα είτε χωρίς συχνότητα είτε με συχνότητα, αλλά όχι από εκείνες που έχουν χορηγηθεί για την εκπομπή ραδιοτηλεοπτικού σήματος, εξαιρουμένων των ραδιοτηλεοπτικών υπηρεσιών που προσφέρονται μέσω διαδικτύου…).
Θα θεωρήσω λοιπόν ότι το συγκεκριμένο άρθρο, το οποίο πρέπει να διάβασα καμιά σαρανταριά φορές μέσα στο σαββατοκύριακο, αναφέρει ότι ο πάροχος περιεχομένου μέσω του διαδικτύου ΕΜΠΙΠΤΕΙ στα όσα ορίζονται στις διατάξεις του σχεδίου νόμου. Αν τώρα υπάρξει διευκρίνιση μέχρι την κατάθεση του σ/ν στην ολομέλεια αλλάζει το πράγμα.
Η ανάγκη της αδειοδότησης των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών σαφώς και πηγάζει από την περιορισμένη τεχνικά δυνατότητα του φάσματος να φιλοξενήσει άπειρες συχνότητες. Έτσι έχουμε να κάνουμε με ένα δημόσιο αγαθό το οποίο δεν είναι άφθονο και συνεπώς η διάθεσή του πρέπει να ελεγχθεί ώστε να προστατευθεί το γενικότερο συμφέρον των πολιτών. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Όταν μιλούμε για ευρυζωνικά δίκτυα όμως και ιδιαίτερα για το διαδίκτυο οι περιορισμοί αυτοί πρακτικά εξαλείφονται. Ακριβώς για τον λόγο αυτό στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται και η κατηγορία του «παρόχου περιεχομένου/παραγωγού προγράμματος» ο οποίος δεν χρειάζεται άδεια γιατί δεν χρησιμοποιεί κάποια συχνότητα αλλά «πρέπει» να ελεγχθεί γιατί παράγει ραδιοτηλεοπτικό περιεχόμενο.
Όσοι ανήκουν στην κατηγορία αυτή λοιπόν θα πρέπει ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ να λαμβάνουν άδεια για το περιεχόμενο που «εκπέμπουν» (πόσο συχνά άραγε;) και το ΕΣΡ μπορεί να αρνηθεί.
Σκεφτείτε τώρα το εξής: τα παραδοσιακά βιβλία (CD, βιντεοκασέτες, DVD διαλέξτε ότι θέλετε, ισχύουν τα ίδια) είναι ένας τρόπος μεταφοράς περιεχομένου από τον πάροχο στον τελικό «καταναλωτή». Πώς θα σας φαινόταν λοιπόν αν κάθε δημιουργός ήταν απαραίτητο να λάβει άδεια, υποβάλλοντας το περιεχόμενο σε έλεγχο, ΠΡΙΝ δημοσιεύσει τη δουλειά του;
Είδατε πόσο πιο περίεργο ακούγεται τώρα; Κι όμως είναι ακριβώς το ίδιο. Σκεφτείτε για παράδειγμα τι θα γινόταν αν ο νόμος ανέφερε ότι οι δημιουργοί κινηματογραφικών ταινιών θα έπρεπε να ελέγχονται από το ΕΣΡ πριν καν μπουν στον κόπο να δημοσιοποιήσουν τη δουλειά τους;
Γιατί μπορώ να δημοσιεύσω, να διαφημίσω και να πουλήσω ότι μπούρδα έχω γράψει σε ένα βιβλίο (έχω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα στο νου τώρα αλλά άσε γιατί θα μπλέξουμε…) χωρίς να με ελέγξει προηγουμένως κάποιος φορέας και πρέπει να το κάνω όταν χρησιμοποιώ το διαδίκτυο ως μέσο;
Πιστεύω λοιπόν ότι ο ρόλος της ΕΕΤΤ και του ΕΣΡ είναι να ελέγχουν εκείνους στους οποίους δώσαμε, προσωρινά και με τη δυνατότητα να αλλάξουμε γνώμη, τη χρήση των περιορισμένων ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων. Δεν έχουν καμία, μα καμία δουλειά να ελέγχουν το περιεχόμενο όσων δημοσιεύονται σε μέσα που δεν έχουν αυτούς τους τεχνικούς περιορισμούς.
Διάβασα τα επιχειρήματα για την προστασία από τυχόν επιλήψιμο περιεχόμενο (συκοφαντικό, άσεμνο, πλάγια διαφημιστικό, κλπ.) αλλά θεωρώ ότι για να επιτευχθεί αυτό δεν χρειάζεται καινούργιος νόμος και πολύ περισσότερο προέγκριση περιεχομένου. Η υπάρχουσα νομοθεσία, που εφαρμόζεται και στις περιπτώσεις των βιβλίων (CD, DVD κλπ.) θεωρώ ότι επαρκεί μία χαρά. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ την καταφυγή στην ανωνυμία λύση.
Στην πράξη βέβαια ο νόμος παραγνωρίζει και ένα κάρο τεχνικά ζητήματα: o διαχωρισμός ευρυζωνικών δικτύων / διαδικτύου είναι εντελώς τεχνητός και δεν ισχύει καν σήμερα – πολύ περισσότερο σε 5-10 χρόνια. Για παράδειγμα, φτιάχνω ένα vidcast, το ανεβάζω στo iTunes και ο Παναγιώτης το κατεβάζει με το WiFi enabled iPod 6ης γενιάς (λέμε τώρα!). Χρειάζομαι άδεια για τη χρήση των συχνοτήτων του φάσματος που αντιστοιχούν στο WiFi; Αν ναι, ποιος είναι υπεύθυνος, εγώ ως πάροχος του περιεχομένου, ή Apple; Μπορεί το ΕΣΡ να ελέγξει περιεχόμενο από 200, 300, 1000 podcasters / vidcasters, και ποιος έχει αρμοδιότητα αν ανεβάσω τη δουλειά μου σε server στις ΗΠΑ; Ποιος θα με εμποδίσει να βλέπω τις εκπομπές του BBC στο κινητό μου το οποίο συνδέεται απευθείας στο διαδίκτυο.
Θεωρητικά όλα αυτά θα λυθούν μέσα από την Στρατηγική i2010 της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μιλάει για τη δημιουργία ενιαίου ραδιοτηλεοπτικού πεδίου αλλά δυστυχώς με τους ρυθμούς που ενσωματώνονται αυτά στην Ελληνική πραγματικότητα πολύ φοβάμαι ότι θα αργήσουμε να δούμε άσπρη μέρα.
Όμως ήδη καταχράστηκα την φιλοξενία…
Θα ήθελα να ρωτήσω τον Παναγιώτη. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει προετοιμαστεί για τη συζήτηση αυτού του νέου νομοσχέδιου στη Βουλή; Αν έχει προετοιμαστεί σίγουρα θα υπάρχουν και απαντήσεις στα περισσότερα ερωτήματα που θέτεις (σε μας!). Ρώτησες κάποιον σχετικό για να μάθεις?
@adeligia: αντίθετα! Αν έχεις κι άλλα, γράψε ή εδώ ή στο blog σου.
@Alexandra: πρέπει και το ψάχνω και αν βρώ κάτι χρήσιμο θα το βάλω εδώ. Αλλά γιατί πρέπει να είναι ΠΑΣΟΚ (και μάλιστα να εργάζεται για αυτό!) κάποιος που θα ξέρει για την συγκεκριμένη νομοθεσία; Σχεδόν με προκαλείς να κάνω “προπαγάνδα” για το πώς θα έπρεπε να δουλεύει ένα ανοικτό κόμμα… :-) Αντιστέκομαι για τώρα.
Και στο κάτω-κάτω, αν δεν έχει προετοιμαστεί ή αν το συγκεκριμένο άρθρο με την ερμηνεία που δίνω εγώ (που απαιτεί μία εξοικείωσή με τα πολύ νέα μέσα) έχει ξεφύγει, τί πρέπει να κάνω; Να μην το ψάξω;
Η εμπειρία μου μέχρι τώρα είναι ότι όταν ζητάω την γνώμη ή τις γνώσεις των αναγνωστών μου, βρίσκω πληροφορίες που δύσκολα θα έβρισκα αλλιώς.
Αν θέλουμε να μιλάμε στο Internet για resource που σπανίζει, έτσι ώστε να υπάρχει η πιθανότητα να γίνεται regulate, τότε αυτό είναι το IPv4 address space. Αλλά και πάλι αυτό γίνεται regulate αξιοπρεπώς από το RIPE NCC για το γεωγραφικό χώρο που μας ενδιαφέρει. Δεν μπορεί να αφορά το ΕΣΡ κάτι τέτοιο.
Και πράγματι έτσι είναι. Διαβάζοντας το Άρθρο 15 (“Ευρυζωνικά Δίκτυα”) παράγραφοι 5 και 6, βλέπουμε πως το ΕΣΡ αδειοδοτεί media companies (για να το πω Ελληνικά). Για απλό / μέσο χρήστη δεν αλλάζει τίποτε. Για αυτόν που αλλάζει είναι ο hosting provider του εφόσον έχει έδρα στην Ελλάδα.
@adamo: Αδυνατώ να καταλάβω σε κάτι που δεν έχει σχέση με φορολογία τί διαφορά έχει ο ιδιώτης από την εταιρεία. Δηλ. αν βρώ 3 σπόνσορες για το blog ή το podcast μου και φτιάξω μια προσωπική εταιρεία ξαφνικά πρέπει να ελέγχομαι από το ΕΣΡ για το αν το περιεχόμενο της εκπομπής μου είναι σύμφωνο με τις προδιαγραφές του; Είναι κάτι σαν τιμωρία, για την απόλυτη αμαρτία στην Ελλάδα, να πληρώνεσαι για κάτι χωρίς να είσαι υπάλληλος; (“βγάζεις λεφτά από αυτό, ε; τώρα θα σου δείξουμε;”)
Αν απλά είμαι το HELLUG, η WWF ή η ΓΣΕΕ θεωρούμαστε “corporate”, όπως λές, και πάλι πρέπει να πάρουμε άδεια;
Δεν μου βγάζει νόημα ο διαχωρισμός σε ιδιώτη/χομπίστα και εταιρεία/επαγγελματία, μάλλον επειδή ακριβώς δεν καταλαβαίνω τον λόγο του πιθανού regulation.
Με πρόλαβε o/η adeligia αλλά θα το επαναλάβω: η δικαιοδοσία του ΕΣΡ πηγάζει από την περιορισμένη υπόσταση του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος που χρησιμοποιούμε για μετάδοση ήχου και εικόνας διαμέσου του κενού και του αέρα. (Από Φυσικής άποψης, οι οπτικές ίνες και τα ομοαξονικά καλώδια είναι κυματοδηγοί ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας επίσης).
Τέτοιοι περιορισμοί υφίστανται και στο διαδίκτυο, αλλά το εύρος του φάσματος εκεί είναι απείρως μεγαλύτερο από αυτό της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στον αέρα.
Θεωρητικά, είναι περιορισμένος ο αριθμός των καναλιών που μπορούμε να στριμώξουμε σε μια οπτική ίνα. Οι ίνες όμως είναι man-made και πολλαπλασιάζονται εύκολα. Συνεπώς η δικαιοδοσία του ΕΣΡ για περιεχόμενο που μεταδίδεται στο διαδίκτυο δεν εδραιώνεται με τις ίδιες αρχές της Φυσικής που δικαιολογούν την ως τώρα δικαιοδοσία του.
Συμφωνώ με τους προβληματισμούς του Παναγιώτη, και το πάω λίγο παραπέρα.
Είναι εντελώς ΑΣΤΕΙΟ να συζητάμε για ΕΣΡ στο Διαδίκτυο. Αστείο, γελοίο και της πλάκας. Δεν έχουν καμμία σημασία οι τεχνικοί περιορισμοί ή όχι. Όποιος έχει μικρή μόνο πείρα χρήσης του Internet μπορεί να καταλάβει ότι είναι αδύνατη η προληπτική ή κατασταλτική λογοκρισία στο Δίκτυο, παρεκτός αν πρόκειται για εξόφθαλμες παραβιάσεις του νόμου.
Άκου ΕΣΡ στο Διαδίκτυο…. Αυτοί που γράφουν τον υπό ψήφιση νόμο έχουν πιάσει ποτέ ποντίκι στο χέρι τους?
Βρήκα μια μάλλον προτεινόμενη οδηγία για την Τηλεόραση χωρίς Σύνορα. Στο Modern rules for TV and TV-like services εξηγεί:
What distinguishes “linear” and “non-linear” audiovisual services?
Non-linear services are defined as “any audiovisual media service where the user decides upon the moment in time when a specific programme is transmitted on the basis of a choice of content selected by the media service provider”. The distinction between TV broadcast or linear services (“push content”), on one hand and non-linear or on-demand services (“pull content”), on the other, depends on who decides when a specific programme is transmitted and whether schedules exist. The Commission believes that this distinction is sustainable over time and will accommodate further technological developments such as personal video recorders. The differing degrees of regulation of content “pushed” by suppliers or “pulled” by users reflects differences in user choice and control and in the likely impact on society.
@vrypan:
Το πρόβλημα με το Άρθρο 15 είναι πως όλος ο υπόλοιπος νόμος αναφέρεται σε παραδοσιακά ΜΜΕ. Το Άρθρο 15 ταιριάζει γάντι στο MEGA (ας το δανειστούμε ως παράδειγμα) είτε κάνει “εκπέμπει” στο Internet το κανονικό του πρόγραμμα, είτε άλλο. Το άρθρο 9 το οποίο εντόπισες και εσύ προσπαθεί (ανεπιτυχώς) να κάνει regulate εταιρίες που δίνουν triple-play.
Είναι λάθος να πιστεύουμε πως ο ρόλος του ΕΣΡ έχει να κάνει μόνο με το φάσμα των συχνοτήτων τη στιγμή που το Άρθρο 15 του Συντάγματος μας λέει ακριβώς για ποιο λόγο υπάρχει:
@Παναγιώτη ακόμα δεν έχω προλάβει να το διαβάσω πολύ, δεν είμαι και πολύ ειδικός στα περί ηλεκτρονικών, οπότε θα επανέλθω. Με πρώτη ματιά θα μπορούσε και να αφορά απλώς κλείσιμο ενώς παραθύρου μη αδειοδοτημένα τηλεοπτικά ή ραδιοφωνικά προγράμματα να προβάλλονται μέσω διαδικτύου. Δεν είμαι σίγουρος ότι η λογική της νομοθεσίας σήμερα είναι όπως λες απλώς η καλή διαχείριση ενός εν ελλείψει αγαθού όπως λες (ραδιοσυχνότητες), νομίζω ότι το ΕΣΡ έχει και “ποιοτικές” αρμοδιότητες (βλ. π.χ. πρόστιμα σε εκπομπή Πάνια). Αν θεωρήσει κανείς ότι καλώς τις έχει για την τηλεόραση, τότε το να μπορεί κάποιος να μεταδίδει ένα τέτοιο πρόγραμμα μέσω internet τί διαφορά έχει, ή τι διαφορά θα έχει στο μέλλον όπου η πρόσβαση θα είναι εξίσου διαδεδομένη με ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα.
Και λέω αν γιατί προσωπικά δεν μου αρέσει η ιδέα ενός θεματοφύλακα “ποιότητας” ΄- αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Πάντως το ενδιαφέρον μου τράβηξε το πρώτο άρθρο, που δείχνει τη σε βαθμό παιδικής αφέλειας ερασιτεχνική νοοτροπία των νομοθετών μας: “Με τις διατάξεις του νόμου αυτού διασφαλίζονται η πολυφωνία…η ποιοτική στάθμη….κλπ.”
Πολύ ωραία, δεν έχουμε παρά να περάσουμε και ένα νόμο που να λέει άρθρο πρώτο λύνεται το πρόβλημα των πυρκαϊών, άρθρο 2 αναδασώνονται αυτομάτως τα καμένα δάση, άρθρο 3 καταργείται το νέφος και η ρύπανση κλπ.
Φοβάμαι ότι με τη νομοδιάρροια που μας χαρακτηρίζει, και με την κλασική πρακτική κάθε αντίστοιχης Αρχής με το ΕΣΡ να καταλαβαίνει τις αρμοδιότητες που τους αποδίδονται με το ευρύτερο δυνατόν πνεύμα, δεν έχεις άδικο να ανησυχείς.
Θα προσπαθήσω να το διαβάσω λίγο πιο αναλυτικά και θα επανέλθω
adamo η ουσιαστική διαφορά είναι η εξής: η εκπομπή της Πάνια ή της Δρούζα καταλαμβάνει χώρο από τις εξαιρετικά περιορισμένες συχνότητες εκπομπής και έτσι στην πράξη «εμποδίζει» άλλους να εκπέμψουν «καλύτερο» (μεγάλη συζήτηση βέβαια) περιεχόμενο στη θέση τους.
Στο διαδίκτυο δεν συμβαίνει αυτό. Δεν λέω ότι μπορεί να ανεβάζει κανείς ότι θέλει άλλα για την προστασία του πολίτη από προβλήματα που μπορεί να προκύψουν με το περιεχόμενο υπάρχει ήδη νομοθεσία που επαρκεί. Γιατί πρέπει να παίρνει κανείς άδεια από το ΕΣΡ προκαταβολικά;
Υπάρχει και κάτι ακόμη που είναι περιορισμένο, η δυνατότητα χρηματοδότησης καναλιών που είναι τυπικά δωρεάν για τον τηλεθεατή (μη συνδρομητικά). Στη Βρετανία πριν 8-10 χρόνια έγινε τεράστια συζήτηση για το αν η αγορά, δηλαδή η διαφημιστική δαπάνη που επιχορηγεί αυτά τα προγράμματα, επαρκούσε για να καλύψει τη δημιουργία πέμπτου καναλιού εθνικής εμβέλειας.
Όλα αυτά σε μία χώρα με 60 εκατομμύρια κατοίκους και τη δυνατότητα εμπορικής ανάπτυξης που προσφέρει η δημιουργία προγραμμάτων στην Αγγλική γλώσσα. Αν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για να αντέξει ένα κανάλι είναι εξαιρετικά πιθανό να ρίξει την ποιότητα του προγράμματος. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την Ελλάδα των δεκάδων εθνικών και εκατοντάδων τοπικών σταθμών δεν υπάρχει.
Στο διαδίκτυο το κόστος παραγωγής και ειδικότερα το κόστος εκπομπής είναι εξαιρετικά μικρότερο. Η μορφή του μέσου επίσης επιτρέπει τη δημιουργία περιεχόμενου και προγράμματος από διαφορετικά άτομα που ζουν σε διαφορετικές χώρες κλπ.
Ο νόμος έχει κι άλλα προβλήματα βέβαια. Ο Στέφανος Μάνος έγραψε μερικά από αυτά στο e-rooster:
http://e-rooster.gr/07/2007/489
Το νομοσχέδιο είναι σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής. Να δούμε τι θα γίνει…
@adeligia:
Αυτό που καταλαβαίνω από το νομοσχέδιο είναι πως το συγκεκριμένο άρθρο έχει στο μυαλό του τα “παραδοσιακά” ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Και προσπαθεί να αντιμετωπίσει κάθε radio/tv content provider μέσω του Internet υπό το ίδιο πρίσμα, πράγμα ανεδαφικό.
Pingback: WeekendGeeksCast#58 - Η επιστροφή!
Pingback: vrypan|net|weblog » τα "αξιόπιστα" ΜΜΕ
Pingback: vrypan|net|weblog » internet: η ατυχία του κ. Ρουσόπουλου
Pingback: adeligia.net» Blog Archive » Press-gr fallout…
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΑΤΕ ΟΛΟΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΝΟΜΙΜΟ WEB RADIO ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΠΑΡΩ ΑΔΕΙΑ ΕΚΤΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΣ ΑΕΠΙ???????