όταν δεν έχεις τίποτα άλλο για να είσαι περήφανος…

… γραπώνεσαι σε ό,τι έχουν κάνει οι πρόγονοί σου (πριν από 50, 100 ή 2500 χρόνια). Και σε “προσβάλει” ο,τιδήποτε ασχολείται με τα σύμβολα που παραπέμπουν σε αυτούς χωρίς τον “πρέποντα σεβασμό”: είτε χορεύει μπροστά στον Παρθενώνα (το θυμάστε αυτό;), είτε χρησιμοποιεί τον εθνικό ύμνο σε ένα έργο τέχνης.

Κάτι σαν τους ξεπεσμένους αριστοκράτες που το μόνο που τους έχει απομείνει είναι ο τίτλος ευγένειας.

Κατάσταση που βέβαια δίνει γόνιμο έδαφος σε όποιον θέλει να σου πει παραμύθια [1] για τους παππούδες σου πού ήταν ό,τι πιο εξελιγμένο υπήρξε ποτέ στον πλανήτη (και για την ακρίβεια, ήρθαν από άλλο πλανήτη).

Δεν με πειράζει που μερικοί συμπολίτες μου αισθάνονται έτσι. Το λυπηρό είναι όταν το ίδιο το κράτος συμπάσχει. Όταν συλλαμβάνει καλλιτέχνες, όταν ανέχεται να καίγονται βιβλία, να γίνονται διακρίσεις σε βάρος παιδιών ανάλογα με το που μεγάλωσε ο παππούς τους.

[context: Art Athina]

Ας κάνουμε ρε παιδιά πράγματα για τα οποία να είμαστε περήφανοι, που να μας ορίζουν άμεσα και όχι εξ επαγωγής!


[1] βρήκα και αυτή την αστεία και σατυρική σελίδα που είναι σχετική: FunEl :-)

44 Responses to όταν δεν έχεις τίποτα άλλο για να είσαι περήφανος…

  1. karpidis says:

    Τώρα βρήκες την σελίδα [1] ;) ;

  2. Michalis says:

    Γεια σου Παναγιώτη. Ενδιαφέρουσα η άποψή σου, έχω λίγο διαφορετική άποψη επί του θέματος. Όπως η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει να καταπατάει την ελευθερία του άλλου, το αντίστοιχο δε θα έπρεπε να ισχύει και για το λόγο; Δηλαδή, η ελευθερία ΛΟΓΟΥ του ενός, δε θα έπρεπε να σταματάει εκεί που αρχίζει να ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ τον άλλο;
    Σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες, αυτό είναι και νομικά κατοχυρωμένο και διώκεται ως προσβολή, εξύβριση, δυσφήμιση, συκοφαντική δυσφήμιση (και ίσως 2-3 νομικές υποδιαιρέσεις ακόμα ή 2-3 λιγότερες). Αν δηλαδή αρχίζω να σε αποκαλώ ηλίθιο, μπορείς να με κυνηγήσεις νομικά και να δικαιωθείς.
    Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σου κάνει την αίσθηση εθνικής συνείδησης του ενός (αντίδραση στην προσβολή του εθνικού ύμνου), λιγότερο σημαντική από την αίσθηση ματαιοδοξίας του άλλου (αντίδραση στο να σε αποκαλέσει κάποιος ηλίθιο);

    Να διευκρινήσω ότι μου είναι παγερά αδιάφορο το θέμα του εθνικού ύμνου, των εθνικών συμβόλων και των αντίστοιχων θρησκευτικών, ΑΛΛΑ προσπαθώ να κατανοήσω και να σεβαστώ αυτούς που ΔΕΝ τους είναι αδιάφορο, και έτσι αποφεύγω (όσο μπορώ) τις προκλήσεις.

  3. vrip-id-as says:

    @Μιχαλης:

    Δηλαδη, κατα τη διαρκεια της πραξης αν μου φωναξουν “ελα τσολια μου” συμφωνεις μαζι μου οτι ειναι ποινικως κολασιμο;

    (Εχω στειλει γυναικες και γυναικες στην φυλακη με αυτο το κολπο. Αυτοφορο και μεσα.)

    Υ.Γ. Ο εθνικος υμνος δεν ειναι τελικα ο “Ο Υμνος στην Ελευθερια”;

  4. Flareman says:

    Όχι ρε Παναγιώτη, διαφωνώ – δεν ξέρω και ούτε με νοιάζει ποιος είναι ακραίος και ποιος όχι, αλλά μερικά πράγματα απλούστατα δεν είναι πρέποντα. Όπως αν βγει κάποιος τσιτσίδι έξω θα τον συλλάβουνε για προσβολή της δημοσίας αιδούς, έτσι είναι και τα πράγματα σε αυτήν την περίπτωση. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν τέτοια “έργα τέχνης” δημόσια, που να προσβάλλουν ολόκληρο λαό, ολόκληρο έθνος, ολόκληρη χώρα. Και δεν αντιλέγω, δεν είμαστε ούτε οι τέλειοι ούτε οι ιδανικοί – αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα.

    Πιστεύω καλώς τιμωρήθηκε η καθηγήτρια που είναι υπόλογη για το βίντεο και πως η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας συμφωνεί με την απόφαση. Το ξαναλέω, άλλο ελευθερία λόγου και άλλο δημόσια προσβολή κι εγώ δεν ξέρω πόσων εννοιών και ανθρώπων που δε σου έκαναν τίποτα υπό το πρόσχημα του “έργου τέχνης”.

  5. Panayotis says:

    Μιχάλη, έτσι όπως τα λές είναι. Αλλά έχει σημασία πόσο μεγάλο κάνουμε αυτό τον “κύκλο” γύρω μας που ορίζει μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι άλλοι χωρίς να καταπατάνε την ελευθερία μας. Παραδόξως, όσο μεγαλύτερο κάνουμε αυτό τον κύκλο, επειδή και όλοι οι άλλοι κάνουν το ίδιο, μένει λιγότερος ελεύθερος χώρος για τον καθένα μας.

    Αν το ζητούμενο είναι να έχουμε όσο γίνεται μεγαλύτερη ελευθερία, τότε το μυστικό είναι η ανεκτικότητα. Όσο μεγαλύτερη ανεκτικότητα δείχνουμε (όλοι), τόσο περισσότερος ελεύθερος χώρος μένει για να κινηθούμε. (Δεν με ενοχλεί καθόλου να με πεις ηλίθιο.)

    Το συγκεκριμένο πάντως άρθρο επικεντρώνεται στο τί είναι αυτό που μας προσβάλλει ως λαό και γιατί. Δες το σαν ανάλυση της ψυχολογίας κάποιου που σου κάνει μήνυση γιατί τον αποκάλεσες δημόσια “κοντοστούπη” ή “φάλαινα”… Μπορεί να έχει το δικαίωμα, αλλά κάτι δείχνει ότι το εξασκεί, έτσι δεν είναι;

  6. Michalis says:

    Παναγιώτη,
    θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι το μόνο που βλέπω, είναι “καλλιτέχνες” που προκαλούν επίτηδες για να αποκτήσουν δημοσιότητα.
    Αν διαφωνεί κάποιος με το νόμο, δεν τον καταπατάει και το παίζει πολεμιστής της ελευθερίας μετά. Με την ίδια λογική θα μπορούσα κι εγώ να διαφωνώ με το όριο των 130 χλμ ανά ώρα, αλλά αν με πιάσουν να τρέχω με 220 (με το σουπερ ντουπερ όχημα μου) θα πληρώσω το πρόστιμο και θα το βουλώσω, δεν θα υπερασπιστώ “το δικαίωμά μου να τρέχω όσο θέλω”.

    Ρε συ ass – vry – pi – da. Που χάθηκες ρε τσολιά;
    Και βέβαια δεν είναι ποινικώς κολάσιμο να σου πουν “έλα τσολιά μου” γιατί σε έχω πάρει μάτι να κυκλοφορείς με φουστ(ανέλ)ες… :) Call me!!!

  7. chris says:

    Ένα από τα ενδιαφέροντα των καλλιτεχνών είναι να “προκαλούν επίτηδες για να αποκτήσουν δημοσιότητα”. Το ερώτημα είναι γιατί τσιμπάμε; Ως προς τα υπόλοιπα οκ, η καθαρά καλλιτεχνική αξία του έργου μπορεί να είναι μηδαμινή.

  8. vrip-id-as says:

    Μιχαλη, θυμιζω παλαιοτερα συμβαντα πρσβολης συμβολων (αντιστοιχης βαρυτητας):

    - Ελεγχος σολων παπουτσιων για σταυρους που κυλιουνται στην λασπη με το περπατημα.
    - Πολιορκια σινεμα και παρεμποδιση προβολων του “τελευταιου πειρασμου”
    - Αφορισμοι Καζατζακη
    - Αφορισμοι μυθιστορηματων (Παπισσαα Ιωαννα) κλπ

    Ας δωσουμε λιγο χρονο … Νομιζω οτι σε λιγο καιρο το προσφατο θα φαινεται (σε ολους μας) το ιδιο φαιδρο με τα παλαιοτερα.

  9. vrip-id-as says:

    Ψαχνωντας για τον Ροιδη στην wikipedia βρηκα μεταξυ αλλων και το παρακατω (δεν κρινω την λογοτεχνικη αξια του εργου η του συγγραφεα) αλλα εχει ενδιαφερον το τι του συνεβη στην εποχη του, για ενα βιβλιο που σημερα μπορεις να παρεις απο ολα τα βιβλιοπωλεια:

    Το μυθιστόρημα αυτό θεωρείται το σημαντικότερο από τα έργα του Ροΐδη και ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μυθιστορήματα, το οποίο τελικά αφορίστηκε “ως αντιχριστιανικόν και κακόηθες”, με την υπ’ αριθ. 5688/4-4-1866 εγκύκλιο της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ ο ίδιος ο Ροΐδης διώχθηκε δικαστικά.

  10. Panayotis says:

    @Μιχάλης: Χε, χε! Τώρα είδα mail και domain! Τί κάνεις ρε; Καιρό έχουμε να τα πούμε… Πολύ καιρό!

  11. coolplatanos says:

    …έχει σημασία πόσο μεγάλο κάνουμε αυτό τον “κύκλο” γύρω μας που ορίζει μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι άλλοι χωρίς να καταπατάνε την ελευθερία μας. Παραδόξως, όσο μεγαλύτερο κάνουμε αυτό τον κύκλο, επειδή και όλοι οι άλλοι κάνουν το ίδιο, μένει λιγότερος ελεύθερος χώρος για τον καθένα μας.

    Αυτή είναι σοφή κουβέντα, αλλά να ισχύει για όλους ανεξαιρέτως… Συνήθως το πρόβλημα προκύπτει όταν κάποιοι ταυτόχρονα αποφασίζουν να επεκτείνουν το κύκλο τους. Βλέπεις οι σχέσεις δεν λειτουργούν αν δεν υπάρχει και “ο άλλος”…, πάντα οι πόλοι είναι δύο… και κατά κανόνα έλκονται αμοιβαία…

  12. Michalis says:

    @Panayotis: Καλά είμαι, όπως πάντα ψάχνω ένα καλό debate να εμπλακώ :)

    Ρε vri-pi-da, το είπα, και μένα φαιδρό μου φαίνεται, αλλά δεν μπορώ να συγκρίνω την Πάπισσα Ιωάννα (σε αυτό νομίζω αναφέρεσαι στο δεύτερο σχόλιο αν και δεν το γράφεις), με μία που αυνανίζεται υπό τους ήχους ενός άσματος, το οποίο όλως τυχαίως ξέρουμε ότι προσβάλει 10-20 ανθρώπους… Αν αυνανιζόταν υπό τους ήχους του Μπετόβεν π.χ. δεν θα μας έκανε αίσθηση, άρα, ποιο είναι αυτό το μοναδικό κομμάτι του ύμνου εις την ελευθερία που ενέπνευσε την καλλιτέχνιδα για τη συγκεκριμένη πράξη; (εκτός του ότι θα κάνει ντόρο γύρω από το όνομά της).

    Η γυναίκα ηθελημένα καταπάτησε το νόμο (και το Σύνταγμα παρεπιπτόντως) προσβάλοντας κάποια σύμβολα. Ένας άλλος τρόπος να καταπατήσεις το Σύνταγμα είναι να μπεις στο σπίτι μου χωρίς την άδειά μου (οικογενειακό άσυλο) για οποιοδήποτε λόγο. Είσαι διατεθειμένος να το κάνει αυτό κάποιος σε σένα, καλυπτόμενος πίσω από το ότι το Σύνταγμα του περιορίζει την ελευθερία της κίνησης; Ναι ή όχι;

    Οι Ροίδης, Καζαντζάκης, είχαν άλλη αντιμετώπιση από την Εκκλησία (όχι κράτος, Εκκλησία) και όχι επειδή παρέβησαν κάποιο νόμο. Σαν τον Σαλμάν Ρουσντί πριν μερικά χρόνια με τους Στίχους της Φωτιάς (Κοράνι), ή τον έξυπνο το δημοσιογράφο στη Δανία πρόσφατα που έφτιαχνε προσβλητικές καρικατούρες του Μωάμεθ.

    Ο πολιτισμός, είναι αυτοσεβασμός, και αυτοσεβασμός σημαίνει ότι σέβομαι το τι σε προσβάλλει και δεν το κάνω εκτός αν έχω ΣΟΒΑΡΟ λόγο να το κάνω. Σε αυτό ενίσταμαι.

    (Πω πω πρωί πρωί λογοδιάρροια με έπιασε :))

  13. Michalis says:

    Διόρθωση
    s/αυτοσεβασμός/αλληλοσεβασμός/g

  14. vrip-id-as says:

    Αντε θα μακρυγορησω και εγω. Μια τα λεω και σταματω, οποιος προλαβε-προλαβε :-)

    Και ομως ρε Μιχαλη, σκεψου Αμερικανικες ταινιες τυπου γρανιτες απο λεμονι, μεγαλη των μπατσων σχολη κλπ (“και καλα” εργα τεχνης, οσο τουλαχιστον ειναι και αυτο που αναφερομαστε). Σε απειρες απο δαυτες οι καλλιτεχνες-ηθοποιοι, φορανε κυλοτακια, σωβρακακια με Αμερικανικες σημαιες, το κανουν στα αποδυτηρια ενω παιζει ο Εθνικος Υμνος τους στην εναρξη του αγωνα ραγκμπι κλπ. Σιγα τις προσβολες δηλαδη ρε συ …

    Στους Blues Brothers (αλλο καλλιτεχνικο συμβαν εδω) οι δυο τυποι κανουν αναποδες πιρουετες μεσα σε εκκλησια. Σκεψου ελληνικη ταινια με δυο ηθοποιους που να κανουν τουμπες με διπλη αιωριση σε εκκλησια μας. Εκει ουτε που το προσεξες η αν θυμασαι την σκηνη θα σου φαινοταν και αστεια (ξαφνικα “φωτιζονται” και αρχιζουν τις πιρουετες). Σε προσαρμογη στα δικα μας (δυο γκομενες που χορευουν τσιφτετελι μεσα στην Μητροπολη ενω τις φωτιζει σαν προβολι το Αγιο Πνευμα) ειναι δυνατον να σου φαινεται προσβλητικο;

    Τελικα οποιος ναναι μπορει να αγορασει ενα μαγιω με την ελληνικη σημαια στη γωνια. Τι νομιζεις οτι θα φιλοξενει μεσα το μαγιω (και θα ερχεται σε αμεση επαφη με το συμβολο)? Μυρωδατα λουλουδια? Και αυτο αποτελει προσβολη?

    Ασε που για αυτα που λες ειδικα με Ροιδη και Ρουσντι οχι μονο ενοχλησαν το θρησκευτικο συναισθημα ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ παρεβησαν. Σε χωρες οπως η δικη μας και ολες εκει κατω, εκκλησια και κρατος ειναι χερι-χερι σε αυτα. Και με τον τελευταιο πειρασμο, τον Ντα Βιντσι κλπ απο το κρατος ζητηθηκε (απο τους ενοχλημενους ακτιβιστες πιστους ) και επισημα να απαγορευσει τις προβολες τους.

    Νομιζω οτι αυτα τα πραγματα ειναι πως τα βλεπει κανεις. Εγω εχω την ταση να ειμαι περισσοτερο ανοικτος. Και βλεποντας και τις “εν θερμω” αντιδρασεις γνωστων μου και μετα απο καιρο και τις “εν ψυχρω” βλεπω οτι και οι ιδιοι γελανε με το μακρινο συμβαν που παλια τους ειχε εξοργισει.

  15. Αχ μπαρμπα Βριπίδα τι μου θύμισες. Πήγα σχολείο στο ιδιωτικό-χριστιανικό “Απόστολος Παύλος” στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης. Μια καλή μέρα στη δευτέρα γυμνασίου ένας από τους “macho” του σχολείου βλέπει τα μποτάκια που φορούσα και αρχίζει να με βρίζει και να κάνει υποτιμητικά σχόλια απέναντι μου γιατί αυτά είχανε όπως πολύ καλά περιγράφεις σταυρους που κυλιουνται στην λασπη με το περπατημα. Νομίζω σε κάποια φάση τον έβρισα και αυτός μου δωσε μια καλαμιά.

    Τον πήγα στον διευθυντή λοιπόν ο οποίος ήταν τότε ένας θεολόγος (μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα). Δε θυμάμαι τι και πως διευθετήθηκε η διαφωνία πάντως εγώ ήμουν ικανοποιημένος και καμάρωνα μόνο και μόνο που κατάφερα να τον σύρω στο Συμβούλιο Επικρατείας του Σχολείου και να τον κάνω να χάσει 10 λεπτά από το μάθημα.

    Στο τέλος αλληλοζητήσαμε συγγνώμη ο ένας από τον άλλο και φύγαμε γιατί είχαμε βαρεθεί μέσα στο γραφείο του διευθυντή που μύριζε κλεισούρα και θυμίαμα.

    Τι θέλω να πω με αυτή την ιστορία. Πως όλα αυτά δημιουργούνται από τη βαρεμάρα του καλλιτέχνη που δεν έχει τι να κάνει και από εκεί που κάθεται – αι – αι – αι (Μίμης Φωτόπουλος style) εφευρίσκει τρόπους για να περάσει την ώρα του. Το ίδιο και οι άνθρωποι της άλλης μεριάς οι οποίοι όλη τη μέρα βαριούνται μπροστά στον υπολογιστή τους διαβάζοντας blogs υπό τη σκιά της ελληνικής σημαίας και το ασυγχώρητο βλέμμα του Κολοκοτρώνη από τα βιβλία «Το Αθάνατο 1821» – λένε «και δεν τον κυνηγάμε;». Σιγά μη πιστεύουν οτι θα βλάψει την εθνική υπερηφάνεια και την ελευθερία τους. Από παθητική αντίσταση και άλλοθι στην πολεμική απραξία και ανυπαρξία που τους προσφέρει η ειρήνη είναι. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

  16. Michalis says:

    Evri, το χάνεις.
    Ξανά: Έμένα προσωπικά γελοίο μου φαίνεται. Οκ; Επίσης, δεν έχουν τι να κάνουν και ασχολούνται με αυτά τα πράγματα, οι κάφροι. Οκ; Συμφωνούμε απόλυτα σε αυτά τα δυο. Πάμε τώρα παρακάτω.

    Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που ενοχλούνται. Υπάρχει ΕΝΑΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΛΟΓΟΣ να θέλεις να τους ενοχλήσεις; Αυτό είναι όλο.

  17. vrip-id-as says:

    Που να ξερω και γω ρε Μιχαλη τι σοβαρο λογο μπορει να εχει στα αποκρυφα του νοσηρου του μυαλου ο καθε συγγραφεας καθε κωδικα Ντα Βιντσι, Παπισσας Ιωαννας, Σατανικων Στιχων, καθε σκιτσογραφος Ολλανδικης εφημεριδας, καθε ζωγραφος της αναγγεννησης που ζωγραφιζει γυμνα, καθε Ικτινος και Καλλικρατης με γυμνα αγαλματα, καθε σκηνοθετης “Γρανιτα απο Μπανανα” και “Ατσιδες με τα μπλε” για να ενοχλει την καθε κα Λουκα?

    Το αποδιδω σε απλη γονιδιακη ασυμβατοτητα μεταξυ των ειδων. Σαν την αλλεργια ενα πραγμα. Θελει προσαρμογη…

  18. vrip-id-as says:

    Θεωρω αυτονοητο παντως οτι ολοι αυτοι οι εικαστικοι (εντος η εκτος εισαγωγικων) ο,τι κανουν το κανουν απο αποψη. Φυσικα και γνωριζουν οτι αν ζωγραφιζουν γλαδιολες σε βαζα η γραφουν ποιηματα για τα πρωτοβροχια δεν θα υπηρχε κινδυνος αυτοφωρου/τουφεκισμου/αφορισμων/ιερων εξετασεων κλπ.

    Δεν ειναι οτι τους ξεφυγε ενα γυμνο, μια προσβολη συμβολων στην τυχη, δηλαδη. Μπορει να ειναι θεμα απλης κονομας (τυπου προκαλω και εισπρατω με τον ντορο), μπορει να ειναι θεμα τυπου με πνιγει το δικαιο (α λα Γαλλιλαιος – και ομως κινειται-).

    Και σκεψου οτι ολοι ξερουμε οτι οι της αντιπαλης οχθης εχουν το μαχαιρι και το πεπονι και το νομικο δικαιο μαζι τους και απο οτι φαινεται ειναι και υπεραρκετοι.

    Ποιος ξερει τι εχουν στο μυαλο τους, ποιος δαιμονας τους τρωει… εδω αλλοι για εντελως ακατανοητους λογους γινονται λινουξαδες κοντρα σε ολα τα σημεια των καιρων :-)

    Πρεπει να τα πουμε καμια μερα απο κοντα ρε, εχουμε χαθει εντελως πια!

  19. vasviz says:

    Νομίζω ότι το ζήτημα δεν είναι απλώς αν δεν έχεις σοβαρό λόγο μην ενοχλείς τους άλλους, γιατί εδώ η κουβέντα δεν είναι θεωρητική, μιλάμε για ανθρώπους που πάνε φυλακή.

    Το θέμα δεν μπορεί να συγκριθεί με την παραβίαση ορίου ταχύτητας, ή με το ότι απαγορεύεται να μπουκάρω στο σπίτι του κάθε Παναγιώτη (αν δε με θέλει), γιατί εκεί πρόκειται για προφανή αντικειμενική παράβαση του νόμου (αν έτρεχες με 200 έτρεχες με 200 και τέλος).

    Εδώ η περίπτωση είναι ότι τιμωρείται η προσβολή του συμβόλου – το τί θα πεί όμως προσβολή, από τη στιγμή που το σύμβολο δεν έχει μιλιά να μας πει αν προσεβλήθη – δεν είναι και τόσο αυτονόητο, και μπορεί να εξαρτάται από πολλές συνθήκες, κριτήρια, αλλά και το υποκειμενικό κριτήριο του καθενός.

    Αλλιώς π.χ. θα δει το αιδοίο με τη σημαία η γιαγιά μου ή εγώ, αλλιώς θα το βλέπανε το 1930 και αλλιώς σήμερα που γενικώς δεν είναι και τόσο ‘κρυπτόν’. Αλλιώς επίσης θα το κρίνει κάποιος αν το δει σε μια έκθεση τέχνης, όπου στο διπλανό έργο βλέπεις π.χ. κάποιον να πηδάει ένα καρπούζι και άλλα παρόμοια, και αλλιώς αν θα είχε αναρτηθεί video wall μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη.

    Το κριτήριο του εφαρμοστή του νόμου θα πρέπει σε μια τέτοια αφηρημένη έννοια να είναι η μέση αντίληψη του σημερινού ανθρώπου – ό, τι μπορεί να σημαίνει αυτό, αλλά πάντως δε νομίζω ότι σημαίνει τον Καρατζαφέρη.

    Νομίζω ότι η απάντηση δεν είναι και τόσο αυτονόητη, εξ’ ου και ο σχετικός διάλογος. Εμένα π.χ. δε μου καίγεται καρφί και δεν μου προσβάλλονται τα εθνικά σύμβολα (χωρίς να σημαίνει ότι σε άλλες περιπτώσεις δε θα υπήρχαν πράξεις όπου θα θεωρούσα ότι τα προσβάλλουν), ενώ ο θείος μου ο ταξίαρχος ευχαρίστως θα την τουφέκιζε την καλλιτέχνιδα.

    Το ζήτημα είναι πώς το αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία, έχοντας στο μυαλό ότι προσβολή δεν κρίνεται απλώς στη θεωρητική σφαίρα “ήταν καλό, δεν ήταν, μα μήπως είναι ντροπή τη σημαία, μήπως κάποιοι στενοχωρηθούν”, αλλά με την έννοια ότι αξίζει να πάει φυλακή (που πήγε) ένας άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος της έκθεσης.

    Πέραν του νομικού θέματος τώρα, για να απαντήσω και στο Μιχάλη, συμφωνώ ότι σε επίπεδο ‘καλής κοινωνικής συμπεριφοράς” καλό θα είναι χωρίς σοβαρό λόγο να μην ενοχλείς τους άλλους, υποθέτω όμως ότι για την κυρία που θεωρεί (καλώς ή κακώς αυτό είναι άλλο) τον εαυτό της καλλιτέχνη και που επίσης θεωρεί ότι το εν λόγω έργο την εξέφραζε, ο λόγος είναι προφανώς σοβαρός, σοβαρός μέχρι εκεί που δεν πάει φαντάζομαι…

  20. Panayotis says:

    @vasviz: είσαι ο δικηγόρος μου! Αν με πάνε στα δικαστήρια (και δεν είσαι εναντίον μου), σε θέλω για υπεράσπιση.

    Σοβαρά τώρα, συμφωνώ 100% μαζί σου.

  21. vasviz says:

    @Panayotis: Πολύ φοβάμαι ότι οι πιθανόητητες είναι να είμαι εναντίον σου