Παρατηρούσα το Web Radio Podcasts του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει αρκετό υλικό με μορφή mp3 (δηλώσεις, ομιλίες κ.λ.). Υλικό που θα μπορούσα, αν ήθελα, να χρησιμοποιήσω π.χ στο podcast μου.
Και ξαφνικά μου ήρθε το ερώτημα: με ποιό license διανέμεται ο πολιτικός λόγος; Η προφανής (για εμένα) απάντηση είναι ότι ο πολιτικός λόγος είναι public domain: μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει: να χρησιμοποιήσει μέρος του, να τον βάλει στην εκπομπή του ή σε ένα CD ολόκληρο ή μέρος του, αν θέλει να “πουλάει” το “derivative work” (π.χ. τηλεοπτικά κανάλια που βάζουν διαφημίσεις) κ.λ.
Είναι έτσι; Και αν είναι έτσι, μήπως θα μπορούσαμε να βγάλουμε πολύτιμα συμπεράσματα και για άλλους χώρους πνευματικής δημιουργίας; Πολύ θα με ενδιέφερε να ακούσω απόψεις.
Ε, εντάξει, τώρα θυμήθηκα το remix του με τα “θα” του Ανδρέα συμπληρωμένα με “θα” του Σημίτη και την περίφημη ειρωνία στην φράση του “ρεαλιστική ουτοπία” που είχε κάνει η ΝΔ. προεκλογικά το 1996… Το concept περνούσε το μήνυμα αμέσως: “Οι άλλοι υπόσχονται, εμείς πραγματοποιούμε”. Αμέσως βαφτίστηκε “αρνητική διαφήμιση” και ευτυχώς έγινε μια μεγάλη καμπάνια όπου τους έκραξε όλος ο κόσμος. Χρησιμοποίησαν το βιντεάκι του Σημίτη σε grayscale mode και το αποτέλεσμα ήταν απίθανο. Γι’ αυτούς.
Δεν υπάρχει licence. Τι να γράφει δηλαδή; “Οι παραπάνω απόψεις εκφράζουν το ΠΑΣΟΚ και τα μέλη του”; Υποτίθεται – υποτίθεται, οτι το κάθε κόμμα είτε λέγεται ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ εκφράζει μέσω των δημοκρατικών του διαδικασιών αλλά και του κοινοβουλευτικού ελέγχου τον λαό. Οπότε δεν έχει νόημα ένα copy right ή… copy left.
Αυτό προσπαθεί βέβαια να εισάγει ο Βενιζέλος με το περίφημο “ο πρόεδρος έχει τις προσωπικές του απόψεις”, αλλά στην Ελλάδα τα κόμματα – προς το παρόν – είναι αρχηγικά και όχι κομματικά (δεν υπάρχει π.χ. η συχνότητα συνεδρίων όπως στο Εργατικό Κόμμα στο UK) οπότε οι απόψεις του αρχηγού εκφράζουν τις απόψεις του κόμματος και κατ’ επέκταση του λαού που συναναστρέφεται με αυτά.
Αυτό πιστεύω εγώ…
License όχι με την έννοια αποποίησης ευθυνών όσο του τί μπορώ να κάνω με το κείμενο, βίντεο, ήχο.
Μπορώ π.χ. να επανεκδώσω το πρόγραμμα ενός κόμματος και να το πουλάω; Μπορώ να βγάλω ένα CD με τις καλύτερες ατάκες πολιτικών; Φαντάζομαι ναι…
Παναγιώτη,
Επισκέφτηκα το http://radiopod.pasok.gr/ έχει μερικά ενδιαφέροντα podcasts, άκουσα το http://radiopod.pasok.gr/?p=110 με θέμα «Μια συζήτηση για την πολιτική και το blogging: τάσεις παραδείγματα» και το http://radiopod.pasok.gr/?p=42 με θέμα «Εκπομπή με θέμα το ανοιχτό λογισμικό». Ψάχνοντας για την άδεια διάθεσης του περιεχομένου βρήκα στο κάτω μέρος της σελίδας με τίτλο «© ΠΑΣΟΚ 1974 – 2006»- http://www.pasok.gr/portal/gr/3000004/8696/3/1/showdoc.html την εξής αναφορά «…Επιτρέπεται η αντιγραφή επί λέξει και η διανομή του για μη κερδοσκοπική χρήση, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει ευκρινής και διακριτή αναφορά στην πηγή προέλευσης και ενεργός σύνδεσμος στο http://www.pasok.gr/». Ίσως θα έπρεπε να τους ρωτήσετε εάν υιοθετούν κάποια άδεια όπως το CC- http://www.creativecommons.org/ .
Γ.Αναγνώστου
Παναγιώτη και λοιποί φίλοι πολύ ενδιαφέροντες όλοι αυτοί οι προβληματισμοί αλλά…
Κάπου αναφέτρει ο Παναγιώτης
“Και αν είναι έτσι, μήπως θα μπορούσαμε να βγάλουμε πολύτιμα συμπεράσματα και για άλλους χώρους πνευματικής δημιουργίας;”
Και ρωτώ θεωρούμε την πολιτική χώρο πνευματικής δημιουργίας…?
(Η σύγχρονη πολιτική πρακτική τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό μάλλον δίνει από μόνη της την απάντηση…))))
Πέρα από το προβοκατόρικο ύφος της παρατήρησης μου… θεωρώ πως πραγματικά δεν είναι, γιατί η πολιτική είναι αποτέλεσμα κοινωνικών διεργασιών και αποκρυσταλώνει συλλογικη συνείδηση (άσχετα αν αυτό μας αρέσει η όχι, άσχετα αν αυτά αποτελούν κενό γράμμα στη σύγχρονη πολιτική).
Συνεπώς μάλλον δεν υφίστατε ένοια “πνευματικών δικαιωμάτων” για μια “συλλογική” δημιουργία.
Pingback: _fantom_ » Blog Archive » 3ο Aνεπίσημο eXtragalacticast
Pingback: vrypan|net|weblog » πνευματικά δικαιώματα στην πολιτική