Έχω μιλήσει πολλές φορές για το FON, ένα εναλλακτικό δίκτυο WiFi με ένα πολύ ενδιαφέρον business model.
Ορίστε μία ακόμη ενδιαφέρουσα πρόταση από τον ιδρυτή της εταιρείας:
Most universities in developed countries have wifi, but few have wifi that is open to all. Fon wants to change this. Fon has a new proposal for universities and is this one: we will give universities as many routers as they need to provide good coverage on campus and will administer over the web free user to all university students and professors. Moreover, Fon will provide free global wifi roaming to these students and professors.
In exchange universities will agree that all of those who are not students or professors, but detect the Fon signal, will pay 2 dollars or euros per 24 hours of usage. In this way, wifi access that is not free -but very affordable- is provided to anyone who is nearby or a guest at the university and is not a fonero.
Κάποιος από ελληνικά Πανεπιστήμια που να θέλει να ψάξει το θέμα;
Για άλλη μια φορά το FON αποτυγχάνει να με πείσει σχετικά με το επιχειρηματικό του σχέδιο. Έχω γράψει και παλαιότερα σχετικά με τα πιθανά προβλήματα (νομικά και οικονομικά) του μοντέλου του ΦΟΝ και την αβεβαιότητα της νομιμότητος του όλου εγχειρήματος. Για αποφυγή παρεξηγήσεων είμαι θετικός ως προς την ιδέα του ΦΟΝ αλλά και ιδιαίτερα σκεπτικός σχετικά με την βιωσιμότητα της καθώς και με το αν πραγματικά είναι τόσο καλοκάγαθος ως οργανισμός όσο θέλει να φαίνεται. Εν συντομία, διακρίνω τρια προβλήματα με το ΦΟΝ:
1. Αγνοεί τις νομικές ευθύνες χρήσης του δικτύου, ιδιαίτερα σημαντικό που χρειάζεται περαιτέρω διασάφηση.
2. Δε λαμβάνει υπ’όψη του τους πιθανούς περιορισμούς από τους παρόχους (κάτι ιδιαίτερα επίκαιρο ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ιδιωτικής παροχής πρόσβασης, όπως αυτή που προσφέρεις εσύ στη Κηφισιά, Παναγιώτη)
3. Πέραν του νταβαντουρίου της επένδυσης από Google et al. δε βλέπω μια ουσιαστική επιχειρηματική/οικονομική βάση, ιδιαίτερα δεδομένων των παραπάνω σημείων.
Τι αλλάζει με τη ‘προσφορά’ τους στα πανεπιστήμια: Προφανώς το πρώτο (1) σημείο είναι έγκυρο. Το δεύτερο (2) δεν υφίσταται καθώς τα πανεπιστήμια έχουν συμβάσεις σαφώς πιο ευέλικτες με τους παροχείς δικτυακής πρόσβασης απ’ότι οι ιδιώτες. Το τρίτο θέμα όμως παραμένει. Και εξηγούμαι.
Τα μεγάλα πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έχουν αποβάλλει μαζικά την φιλελεύθερη πολιτική τους σχετικά με τη χρήση του δικτύου τους και έχουν καταφύγει σε συγκεκριμένα και αυστηρώς επιβεβλημένα όρια χρήσης (quotas) στην καλύτερη μέχρι και σε απαγορεύσεις χρήσης συγκεκριμένων πρωτοκόλλων/προγραμμάτων/κλάσεων εφαρμογών στη χειρότερη.
Το ζήτημα από τη δική τους πλευρά δεν βασίζεται στο ηθικό ή νομικό κομμάτι (αν και προφανώς επεισέρχονται και αυτά τα θέματα). Είναι κυρίως οικονομικό καθώς η χρήση εφαρμογών τηλεφωνίας μέσω IP, peer to peer ανταλλαγής προγραμμάτων και πλούσιων πολυμέσων κοστίζει πολύ όταν γίνεται τακτικά από χιλιάδες μέλη ενός πανεπιστημίου. Ως συγκεκριμένα παραδείγματα θα παραθέσω το Cambridge στη Βρετανία όπου σε πολλά κολλέγια απαγορεύεται η χρήση του Skype και άλλων peer to peer εφαρμογών, το Imperial College London όπου επίσης απαγορεύεται η χρήση peer to peer εφαρμογών και υπάρχει και quota σε χρήση του δικτύου, καθώς και, όπως με ενημερώνει ο Κωστής το Berkeley στη California των ΗΠΑ όπου στις εστίες υπάρχει όριο όγκου δεδομένων ανα εβδομάδα και σχετικά αυστηρές ποινές παραβιάσης του.
Με δεδομένη την οικονομική ‘ανησυχία’ των πανεπιστημίων σε περιπτώσεις χρήσης του δικτύου από μέλη αυτών, όπου η ταυτότητα των χρηστών είναι γνωστή και δεδομένη και όπου οι νομικές ευθύνες τυχόν παρατυπιών εμπίπτουν άμεσα στους χρήστες (όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα πανεπιστήμια έχουν terms of use τα οποία υπογράφεις εμμέσως ή αμέσως με την εγγραφή σου σε αυτά) και κατα συνέπεια θα διευκόλυναν λογικά την πιο φιλελεύθερη ρύθμιση της χρήσης του δικτύου, θεωρώ τουλάχιστον αφελή τη προσπάθεια του ΦΟΝ, όπως τη περιγράφεις Παναγιώτη καθώς, από τη πλευρά των πανεπιστημίων είναι αντίθετη και ως τον έλεγχο της χρήσης αυτού αλλά και αντιοικονομικό, με δεδομένο το μέγεθος, την έκταση και το εύρος ζώνης ενός πανεπιστημιακού δικτύου.
Το κόστος των ρούτερ για ένα πανεπιστήμιο είναι πενιχρό. Το κόστος του bandwidth είναι τρομακτικό.