vrypan|net|weblog (αρχείο)

Ο Ι. και ο Δ. συναντιούνται στον δρόμο. Ο Ι. είναι φανερά εκνευρισμένος, αλλά χαίρεται που βλέπει τον φίλο του.
- Τι γίνεσαι ρε; ρωτάει ο Δ.
- Έρχομαι από το Υπουργείο και είμαι έξαλος. Πότε θα απολύσουν όλους τους δημόσους υπάλληλους να ησυχάσουμε;
- Γιατί;
- Μα δεν τους βλέπεις; Δεν κάνουν τίποτα όλη μέρα, σε αντιμετωπίζουν σαν να τους έχεις υποχρέωση. Αραχτοί, πληρώνονται πολύ περισσότερο από όσο δουλεύουν και αν τους ζητήσεις να σε εξυπηρετήσουν… σχεδόν το βλέπεις στο πρόσωπό τους, έχουν αυτή την έκφραση “καλά κύριε, πώς κάνετε έτσι;”. Μερικές φορές στο λένε κι όλας. Εγώ πως κάνω έτσι ρε φίλε; Που τρέχω όλη μέρα για να πληρώνω φόρους, να πληρώνω εσένα δηλαδή, και τώρα που χρειάζεται να με εξυπηρετήσεις τα ξύνεις;
- Αλλά φταίει αυτός; Αυτός ο συγκεκριμένος;
- Τι με νοιάζει ποιος φταίει; Έχεις δίκαιο, δεν πρέπει να τα έχω μαζί του, τα έχω με την εταιρεία του, το Δημόσιο. Ε, αφού δεν με εξυπηρετούν θέλω να μην τους ξαναπληρώσω. Όπως θα έκανα με οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία. Ας το κλείσουν το μαγαζί. Όταν δηλαδή αλλάζω σουπερμάρκετ ή αγοράζω παπούτσια από άλλο κατάστημα τί γίνεται; Πρέπει να έχω τύψεις;
- Και πώς θα γίνονται οι δουλειές που κάνει το Δημόσιο; Να τίς δώσουμε όλες σε ιδιώτες;
- Δεν είναι κακή ιδέα…
- Και ας πούμε τα Δικαστήρια; Να είναι οι δικαστές ιδιωτικές εταιρείες;
- Όχι, την Δικαιοσύνη, την Αστυνομία (τα περισσότερα πράγματα από όσα κάνει τουλάχιστον) ας τα αφήσουμε δημόσια.
- Την πολεοδομία; Δεν θα είναι επικίνδυνο να κάνει την δουλειά της Πολεοδομίας ένας ιδιώτης; Με τα δικά του κίνητρα και τις δικές του προτερεότητες;
- Μάλλον έχεις δίκαιο. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν θα ήθελα να κάνουν ιδιώτες. Αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτά θα μπορούσαν να γίνουν από το 1/10 των υπαλλήλων. Οι υπόλοιποι τί χρειάζονται;
- Δηλαδή επιμένεις να τους απολύσουν.
- Ναι.
- Και τί φταίει ο Χ ή ο Ψ που δεν του δίνουν δουλειά να κάνει; Εσύ στην εταιρεία σου αν δεν τους δώσεις δουλεία, αν δεν φροντίσεις να υπάρχει σωστή οργάνωση, τί θα κάνουν οι υπάλληλοί σου;
- Τίποτα. Αλλά και εσύ σαν πελάτης δεν θα στεναχωρηθείς αν μάθεις ότι έκλεισε η εταιρεία, ε; Άσε που μπορεί να μην το μάθεις ποτέ, θα σε έχω χάσει από πελάτη πριν κλείσουμε.
- Μάλλον έχεις δίκαιο… Ναι, αλλά δεν είναι άδικο να πετάξεις στον δρόμο έναν άνθρωπο που είναι π.χ. 45 χρονών; Χωρίς να φταίει αυτός; Αφού όπως λές ίσως και να μην είναι δικό του το φταίξιμο…
- Για κάτσε. Εγώ είμουνα τόσο καιρό μεγαλόκαρδος και πλήρωνα τον μισθό σου χωρίς να δουλεύεις. Είμαι μεγάλη καρδιά. Αλλά τώρα που στριμώχτηκα οικονομικά, λέω να κόψω αυτή τη γενειοδωρία. Δεν σε τιμωρώ. Απλά δεν μου φτάνουν τα λεφτά. Δεν πρέπει να είσαι εσύ ευγνώμονας; Εγώ πρέπει να αισθάνομαι άσχημα; Γιατί ήμουν καλός τόσα χρόνια; Επειδή σου έδινα λεφτά να περνάς καλύτερα από εμένα;
- Από αυτή την άποψη έχεις δίκαιο. Αλλά μου είχες δώσει τον λόγο σου ότι δεν θα με απολύσεις ποτέ. Ήξερα ότι δεν θα βγάλω ποτέ πολλά λεφτά, αλλά ήξερα ότι θα έχω πάντα δουλειά. Και τώρα έχω χτίσει την ζωή μου έτσι. Πληρώνω και το δάνειο του σπιτιού, θα πληρώνω για 20 χρόνια ακόμη. Εϊναι και τα παιδιά στην εφηβεία, τα έξοδα είναι περισσότερα… Θα αθετήσεις τον λόγο σου και θα με αφήσεις στον δρόμο;
- …
- Είδες, δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Και φαντάσου πως θα πάει η αγορά με εκατομύρια άνεργους! Ούτε η εταιρεία σου δεν θα πάει καλά…
- Μισό λεπτό. Άκου. Έχεις δίκαιο, δεν θέλω να μεινεις άνεργος από την μία στιγμή στην άλλη. Έτσι κι αλλιώς θα σε πλήρωνα για μία ζωή χωρίς να χρειάζεται. Θα κάνουμε μία συμφωνία. Θα φύγεις από την δουλειά και θα συνεχίσω να σε πληρώνω για 2 χρόνια. Ίσως τρία, θα δούμε τις λεπτομέρειες. Παράλληλα, θα ψάχνεις για δουλειά και να σου πω, λογικά θα υπάρχει ανάπτυξη και περισσότερες δουλειές αφού θα έχουμε λιγότερους φόρους. Νόμίζω ότι θα βρεις. Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε στον ιδιωτικό τομέα θα σου πει ότι μία τέτοια συμφωνία είναι εξωφρενική, αλλά νομίζω ότι είναι δίκαιη και συμφέρουσα τελικά.
- …
- Αν είσαι σωστός θα δεχτείς. Αν σε νοιάζει πού και αν θα βρούν δουλειά τα παιδιά σου θα δεχθείς… Και να σου πω; Αν δεν δεχθείς νομίζω ότι κάποια στιγμή θα ξεσηκωθούν όλοι οι “σαν εμένα” και θα αναγκαστείς να φύγεις με πολύ χειρότερους όρους.
- Δεν θα λύσεις το πρόβλημά σου. Εσύ δηλαδή λές ότι το Δημόσιο δεν παρέχει καλές πηρεσίες γιατί έχει περισσότερους υπαλλήλους από όσους χρειάζεται;
- Ίσως. Ίσως όχι. Αλλά θα μου κοστίζουν πολύ λιγότερο! Και αν δώσουν κάποιες από τις δουλειές που κάνουν στον ιδιωτικό τομέα, τελικά θα γίνονται καλύτερα. Και κατά πάσα πιθανότητα, λιγότερα άτομα θα είναι πιό ευκολο να διοικηθούν.
- Και ποιός θα ελέγχει τον ιδιωτικό τομέα; Δηλαδή, αν π.χ. σου αναθέσω να μεταφέρεις τους αρρώστους με νοσοκομειακά, ποιός θα σε ελένχει ότι κάνεις σωστά την δουλειά σου, οτι έχεις όσα χρειάζεται. ότι το προσωπικό σου πληρεί τις προδιαγραφές;
- Δεν είπα ότι θα λυθούν όλα τα προβλήματα αυτόματα. Αλλά αν γίνει η “αποκρατικοποίηση” αυτή με τρόπο που να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, τότε ο ανταγωνισμός θα είναι ένα κίνητρο για καλύτερες υπηρεσίες. Τώρα δεν υπάρχει κίνητρο… Αλλά βέβαια πρέπει να γίνουν και άλλα πράγματα, αποκέντρωση, βελτίωση της Δημόσιας Διοίκησης, μηχανισμοί αξιολόγησης των υπηρεσιών από τους ενδιαφερόμενους, διαφάνεια…
- Δηλαδή ψήφισες κάποιον που έλεγε ότι θα κάνει όλα αυτά; Γιατί προφανώς, χρειάζεται μία κυβέρνηση που να τα κάνει αυτά που λες, δεν μπορούν να γίνουν μόνα τους.
- Άντε, πέρασε η ώρα. Έχω αργήσει. Φοβάμαι ότι θα φύγω πάλι μεσάνυχτα από το γραφείο. Τα λέμε, ε;

—
Διαβάστε και τις σχετικές καταχωρήσεις στο open, αλλά και στο blog του Θοδωρή Γούτα.