Όσοι διαβάζουν το blog μου, πολύ περισσότερο όσοι με ξέρουν από πιο παλιά, γνωρίζουν ότι είμαι από τους υπέρμαχους της ελευθερίας σε ότι αφορά τις ιδέες. Πιστεύω ότι η ιδέα του “πνευματικού δικαιώματος” είναι μία στρεβλωση. Πώς εξελίχθηκαν τα μαθηματικά, η μουσική το τραγούδι, η λογοτεχνία και η ζωγραφική επί αιώνες χωρίς copyrights; Πώς μεχρι κάποια στιγμή η ανθρωπότητα ήταν ελεύθερη να αντιγράφει τραγούδια, θεωρήματα, κείμενα και πίνακες και από ένα σημείο και μετά αυτό θεωρήθηκε “ανήθικο” και παράνομο;
Από την άλλη, πιστεύω βαθιά στην Δημοκρατία και κατά συνέπεια στο σεβασμό στους νόμους της. Αν λοιπόν με περιορίζει η άδεια χρήσης ενός προγράμματος ή θα το αγοράσω ή θα κοιτάξω για εναλλακτικές στον χώρο του Open Source. Αν μου αρέσει ένα τραγούδι, θα αγοράσω το CD, αν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω μία φωτογραφία σε ένα site θα αγοράσω την άδεια χρήσης της.
Υπάρχει όμως μία αδικία. Μπορεί κάποιος να έχει στην ιδιοκτησία του τα πνευματικά δικαιώματα ενός τραγουδιού όπως ένα οικόπεδο. Ακόμη και αν δεν τα κάνει τίποτα. Ακόμη και αν δεν έχουν “αξία” αυτή την στιγμή γιατί το τραγούδι γράφτηκε πριν από 20 χρόνια και τώρα δεν ακούγεται πουθενά ή γιατί το οικοπεδο είνα σε μια περοχή που δεν φτάνει καν δρόμος. Αλλά στην δεύτερη περίπτωση, το κράτος θα σε φορολογήσει -σου λέει αφού δεν αφήνεις κανένα να το χρησιμοποιήσει και νομίζεις ότι κάποια στιγμή θα έχει αξία, πλήρωσε ή χάρισέ το σε κάποιον που θα το αξιοποιήσει.
Πιστεύω ότι το ίδιο θα έπρεπε να γίνεται και για τα πνευματικά δικαιώματα. Για κάθε βιβλίο, πίνακα, τραγούδι, μουσική ή πατέντα που θεωρείς ότι σου ανοίκει και δεν επιτρέπεις να χρησιμοποιούν άλλοι, θα πρέπει να πληρώνεις ένα ποσό τον χρόνο. Εναλλακτικά, θα πορείς να εκχωρήσεις τα δικαιώματα στο “κοινό”, κάτω από ένα Creative Commons License και να μην πληρώνεις τίποτα.
Σκεφτείτε να έπρεπε μία δισκογραφική εταιρεία να πληρώνει ας πούμε 1000 Ευρώ τον χρόνο για κάθε τραγούδι που έχει στην “ιδιοκτησία” της. Προφανώς, για τα εμπορικά κομμάτια αυτό δεν είναι τίποτα (και αν θέλετε να βοηθήσουμε και τους νέους καλιτέχνες, ας πούμε ότι για τα πρώτα 3 χρόνια δεν χρειάζεται να πληρώνεις). Αλλά για όλα αυτά που απλά έχουν στα αρχεία τους, δεν πουλάνε πια, αλλά αν εγώ τα χρησιμοποιήσω δημόσια θα με μηνύσουν; Νομίζω ότι θα προτιμήσουν να “απελευθερώσουν” πολλά από αυτά! Το ίδιο και για τα βιβλία που έχουν εδώ και χρόνια εξαντληθεί οι εκδόσεις τους αλλά αν τα φωτοτυπήσω και τα μοιράσω σε μία τάξη είμαι παράνομος. Το ίδιο και για φωτογραφικό υλικό ή ταινίες.
Η λογική νομίζω ότι είναι σωστή και δίκαια: αν έχει εμπορική αξία, ο φόρος θα είναι τόσος που δεν θα επιρρεάζει την εμπορική δραστηριότητα, αν όμως δεν έχει εμπορική αξία, δώστε το πνευματικό δημιούργημα στο κοινό. Σίγουρα η ιδέα χρειάζεται επεξεργασία ώστε να είναι δίκαιη – τα ποσά, από πότε αρχίζει η φορολόγηση κ.λ. – αλλά νομίζω ότι πρέπει να την προώθήσουμε. Αν συμφωνείτε, αναφερετέ την στους φίλους και γνωστούς σας, βάλτε link από τα blog σας και τις σελίδες σας σε αυτό το άρθρο! Διαδώστε την, αντιγράψτε την, μεταλλάξτε την -διανέμεται ελεύθερα, ακόμη και για εμπορική χρήση!
—
Χρήσιμες συνδέσεις:
- Creative Commons
- Open Source Initiative
- Open Source Everywhere (από το WIRED magazine)
- noepatents.gr
Σωστός! Ίσως έτσι πέσουν στο κενό ηλιθιότητες σαν κι αυτή. Προσωπικά, πιστεύω πως οποιαδήποτε προσπάθεια να επεκταθούν τα copyright τμηματικά στο διηνεκές στρέφεται ενάντια στην παγκόσμια πνευματική εξέλιξη. Προφανώς, αυτό που προτείνεις (=να νοικιάζεται, ουσιαστικά, το δικαίωμα εκμετάλλευσης για περιορισμένο χρονικό διάστημα) δεν μπορεί να εφαρμοστεί αν δεν αλλάξουν ριζικά οι νοοτροπίες σχετικά με την εκμετάλλευση της δημιουργίας.
Ξέρεις, όσο το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ μου φαίνεται ότι έχεις… ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ!
Ακούγεται πολύ σωστή η ιδέα σου. Αφού έχουμε αποδεχτεί (καλώς ή κακώς) την ιδιοκτησία στο πνευματικό επίπεδο, η “φορολόγηση” της λιμνάζουσας πνευματικής ιδιοκτησίας μάλλον θα οδηγήσει στην άμεση κοινωνικοποίησή της. Τουλάχιστον θα αποφεύγονται τα εντελώς απαράδεκτα νταβατζηλίκια και πρόστιμα για δήθεν παραβιάσεις δικαιωμάτων. Όσα έχουν πρακτική εμπορική αξία, ας περιφρουρούνται, τα υπόλοιπα ας αποδοθούν άμεσα στο κοινωνικό σύνολο. Μαζί σου.
Pingback: yet.anotherblog.net » Blog Archive » tax copyrights
τοχαμε συζητησει καποια στιγμη στον κοκκορα για τις πατεντες.
Οφειλω να πω, οτι οπως και σε τοσα αλλα θεματα, αυτο που μας φαινεται λογικο δεν ειναι η καλυτερη λυση. Η φιλοσοφια της πατεντας ειναι να προσφερει μονοπωλιακα κερδη στον κατοχο της για καποιο διαστημα, ετσι ωστε να εχει κινητρο να δημιουργησει.
Κλασικο παραδειγμα οι φαρμακοβιομηχανιες που επενδυουν τεραστια ποσα για ενα φαρμακο. Αν δεν υπηρχε πατεντα, τοτε απλα δεν θα ειχαμε φαρμακα.
Υπαροχυν μαλιστα ορισμενοι οικονομολογοι που ισχυριζονται οτι η ιδια η βιομηχανικη επανασταση ξεκινησε οταν αρχισαν να προστατευονται τα πνευματικα δικαιωματα στην Αγγλια!
Το να φορολογήσεις την πνευματική ιδιοκτησία είναι σαν να προσπαθείς να φορολογείς τον αέρα.
Στην Αμερική οι πατέντες και όλα τα (c) έχουν διάρκεια αν θυμάμαι καλά 100 (ή 90 χρόνια). Μια και τότε άρχισε να αναπτύσσεται ο κινηματογράφος είχαν ασκηθεί πιέσεις για αλλαγή της νομοθεσίας αλλά δεν ξέρω τι έγινε.
Πλέον σε μια εποχή που είναι δυνατό να ψηφιοποιηθούν τα πάντα θα ήταν πολύ καλύτερη η δημιουργία τεράστιων ψηφιακών βιβλιοθηκών με τα copyrighted materials, τα οποία θα μπορούσε να αγοράσει κάποιος και μετά να αναπαράγει για τη χρήση του.
Το ερώτημα πως θα ψηφιοποιηθούν τα πάντα μπορεί να απαντηθεί πολύ απλά. Αναλαμβάνει την διαδικασία ψηφιοποίησης κάποιος ο οποίος θέλει ή κατέχει το εν λόγω υλικό (εφόσον δεν επιθυμεί να το κάνει ο αρχικός ιδιοκτήτης), στον οποίο δίνεται μετά ένα ποσοστό επί των ηλεκτρονικών πωλήσεων. Ετσι και κίνητρο δίνεται για την ψηφιοποίηση και μπορούν να έρθουν έσοδα από πνευματικά δικαιώματα σε δημιουργούς. Αυτό προφανώς θα γίνεται μετά από κάποια χρόνια από την αρχική δημιουργία, εκτός αν ο δημιουργός πληρώνει κάποιο ποσό.
Γιατί δεν γίνεται αυτό είναι προφανές όμως. Η πειρατεία θα γιγαντωθεί. Δυστυχώς δεν έχουμε όλοι τη νοοτροπία του αγοράζοτμε αυτό που θέλουμε. Επίσης ο ψηφιακός τρόπος υστερεί ακόμα έναντι του παραδοσιακού στα κανάλια διανομής. Πολλοί αγοράζουν κανονικά βιβλία αλλά πολύ λίγοι e-books.
Πρωτοποριακή και τείνουσα προς το δίκαιο η γνώμη σου.
Παραθέτω ένα περίπου σχετικό link :
http://www.iamgonnacopy.com
Pingback: vrypan|net|weblog » αλλάζοντας την αγορά των copyrights - μία ιδέα.